کشتی به گل نشسته‌ی اسراییل

شارون سنگین وزن در ابتدای قرن بیست و یکم میلادی هنگامی که زمام پست نخست وزیری رژیم اشغالگر قدس را به دست گرفت به اسراییلی‌ها وعده داد ظرف ‪ ۱۰۰‬روز آتش "انتفاضه‌ی مسجدالاقصی" را خاموش، عملیات شهادت‌طلبانه را متوقف و امنیت آنان را تامین کند.
شارون نه تنها در ‪ ۱۰۰‬روز که ظرف پنج سال گذشته هم نتوانست قیام ملت فلسطین و عملیات شهادت‌طلبانه ی مبارزان این ملت را متوقف کند و تازه‌ترین این عملیات هشتم دی ماه جاری در طولکرم در کرانه‌ی باختری روی داد که یک افسر اسراییلی به هلاکت رسید.
تنها در سال ‪ ۲۰۰۵‬میلادی مبارزان فلسطینی ‪ ۹‬عملیات شهادت‌طلبانه انجام دادند، ‪ ۳۱‬صهیونیست را به قتل رساندند و صدها تن از آنان را مجروح کردند.
این عملیات در واکنش به دستورهای امثال شارون صورت گرفت که بارها فرمان کشتن، مجروح و آواره کردن و به اسارت گرفتن فلسطینیان را به ارتش اسراییل صادر کرد.
برای نمونه نیروهای رژیم اشغالگر قدس تنها در سال ‪ ۲۰۰۵‬میلادی، به دستور شارون ‪ ۲۳۰‬فلسطینی را به شهادت رساندند که ‪ ۶۵‬نفر آنان در نتیجه‌ی عملیات ترور، شهید شدند.
مردم عرب فلسطین و دیگر کشورهای خاورمیانه بویژه لبنان، از شارون به دلیل جنایت‌ها و کشتارهای وحشیانه‌ای که مرتکب شده، خشمگین بوده و نفرت دارند.
نخست وزیر بی‌هوش اسراییل در سال ‪ ۱۹۴۲‬در جنایت و کشتار فلسطینیان ساکن شهرک "اللد" در سرزمین اشغال شده‌ی فلسطین شرکت کرد.
در آن سال صهیونیست‌ها ‪ ۴۲۶‬فلسطینی را در داخل یکی از مساجد بزرگ شهرک یاد شده جمع و مسجد را بر روی سرشان خراب کردند.
شارون در سال ‪ ۱۹۴۸‬جزو نیروهای ویژه‌ی سازمان ترسناک و نظامی "هاگانا" بود که ‪ ۲۵۰‬فلسطینی ساکن روستای "طنطوره" در فلسطین را قتل عام و شماری از مجروحان را زنده به گور کردند.
شارون همچنین در کشتار "قبیه" در سال ‪ ۱۹۵۳‬دست داشت که در جریان آن ‪۷۰‬ زن و کودک اردنی قربانی شدند. یورش و تجاوز به لبنان در سال‌های ‪ ۱۹۶۷‬و ‪ ۱۹۸۲‬یکی دیگر از جنایت‌هایی است که شارون در آن نقش داشت و جلوه‌ی زشت این تجاوزها، کشتار وحشیانه‌ی "صبرا و شاتیلا" در جنوب بیروت بود که در جریان آن هزاران فلسطینی و لبنانی جان باختند.
نقش‌آفرینی شارون در کشتار سال ‪ ۲۰۰۲‬در "جنین" در کرانه‌ی باختری رود اردن که به شهادت و آوارگی صدها فلسطینی منجر شد واقعیتی است که هیچ کس نمی‌تواند آن را انکار کند.
از این رو طبیعی است که فلسطینیان در بیرون و درون میهنشان و نیز بیشتر شهروندان لبنانی از مرگ شارون یا دست کم ماندن او در حالت کما و بی‌هوشی، استقبال و ابراز شادی کنند.
از هنگامی که رسانه‌های گروهی خبر سکته و مرگ مغزی شارون را پخش کردند پناهندگان فلسطینی ساکن اردوگاه‌ها در لبنان خرسندی و شادمانی خود را از این خبر ابراز و آن را دنبال می‌کنند.
دراردوگاه صبرا و شاتیلا در جنوب شهر بیروت یک پیرزن در حالی که در کنار مزار شهیدان ایستاده و نام فرزندان خود را یکی پس از دیگری با گریه به زبان می‌آورد، می‌گوید: عذاب خداوند برای گرفتن انتقام از قاتل شما نازل و بعد از این همه سال، اندکی از آتش درون سینه‌ام کاسته شده است.
یک پناهنده‌ی فلسطینی به نام "سلیمان الشولی" می‌گوید: امروز شادی ملت و پناهندگان فلسطین توصیف شدنی نیست اما تا زمانی که شارون نمرده این شادی کامل نمی‌شود.
او خاطر نشان می‌کند: کسی که به حیات و زندگی دیگران احترام نمی‌گذارد، نمی‌تواند انتظار داشته باشد که دیگران به او احترام بگذارند و از مرگش خوشحال نشوند.
کشتی اسراییل به گل نشسته است و سیاست مداران، تحلیل گران و کارشناسان در تلاش برای مشاهده‌ی صحنه‌ی فلسطین اشغالی بعد از اعلام مرگ شارون و پایان آیین تدفین او هستند که روز یکشنبه آینده تعیین شده است.
در حالی که برخی سردمداران رژیم اشغالگر قدس سرگرم زمینه‌سازی برای مراسم رسمی تشییع جنازه‌ی شارون هستند برخی دیگر در تلاشند از خلاء و فرصت به دست آمده برای تصاحب میراث حزبی به جای مانده از او، استفاده کنند. هر چند "ایهود اولمرت" معاون نخست وزیر رژیم صهیونیستی برای مدت ‪۱۰۰‬ روز سرپرستی کابینه‌ی این رژیم را بر عهده گرفته اما آینده‌ی این کابینه، مساله‌ی برگزاری انتخابات مجلس اسراییل "کنیست" و تعیین کابینه و نخست‌وزیر جدید در پرده‌ی ابهام است.
قرار است این انتخابات برای تعیین ‪ ۱۲۰‬نماینده‌ی مجلس و سپس تشکیل کابینه، هشتم فروردین ‪ ۱۳۸۵‬خورشیدی برگزار شود.
همچنین اختلاف و درگیری سیاسی میان وارثان شارون در حزب تازه تاسیس کادیما یا "پیشرو" بروز کرده است و او آذر ماه گذشته پس از استعفا از حزب لیکود، موجودیت حزب جدیدش را اعلام کرد و امیدوار بود در انتخابات آینده بیشتر کرسی‌ها را به دست آورد.
شماری از شخصیت‌های دو حزب اصلی رژیم صهیونیستی یعنی لیکود و کار به حزب پیشرو به رهبری شارون پیوستند اما پیش بینی می‌شود آتش درگیری میان آنان ظرف روزها و ماه‌های آینده افزایش یابد و این امر به سود دو حزب رقیب برای تصاحب کرسی‌های بیشتری از "کنیست" تمام خواهد شد.
مرگ شارون افزون بر افزایش تنش و درگیری داخل حزب کادیما، رهبران احزاب کار و لیکود را تشویق خواهد کرد تا تلاش‌های دامنه‌داری را برای بازگرداندن شخصیت‌هایی که از دست داده‌اند و به حزب کادیما پیوسته‌اند، آغاز کنند.
در سطح فلسطین و درگیری اعراب و صهیونیست‌ها، مرگ شارون به معنای پایان سیاست او در قبال حکومت خودگردان و به رسمیت نشناختن یک شریک فلسطینی در مذاکرات به اصطلاح صلح خاورمیانه بر اساس آنچه اسراییل می‌گفت، خواهد بود. شارون در تصمیم‌هایش در ارتباط با وضعیت فلسطین و فلسطینیان، حکومت خودگردان را به حساب نمی‌آورد و برای مثال در اجرای طرح عقب نشینی از باریکه‌ی غزه به شکل یکطرفه یا یکجانبه عمل کرد، توصیه‌های حکومت یادشده را نادیده گرفت و با آن هماهنگی نکرد. بر خلاف پیش بینی آمریکا و برخی دولت‌های غربی که مرگ شارون باعث از بین رفتن روند صلح خاورمیانه خواهد شد، برخی کارشناسان معتقدند که خروج او از صحنه ممکن است این روند را - صرف نظر از گرفتن موضع منفی یا مثبت در قبال آن - فعال کند.
یک دلیل آن این است که شارون همواره روند صلح خاورمیانه را به بن‌بست می‌کشاند تا سیاست خود را به صورت یکجانبه و از طریق افزایش سطح کشتار، خشونت و ترور رهبران و مبارزان فلسطینی، به طرف مقابل تحمیل کند. به عنوان مثال با آن که یک کمیته متشکل از نمایندگان سازمان ملل، اتحادیه‌ی اروپا، روسیه و آمریکا ناظر بر اجرای طرح "نقشه‌ی راه" بودند و شارون این طرح را پذیرفته بود اما با ترفند و مانع تراشی اجازه نداد بندهای نقشه‌ی راه اجرا شود.
مطابق این نقشه قرار بود کشور مستقل فلسطین تا پایان سال ‪ ۲۰۰۵‬میلادی تشکیل شود اما این گونه نشد.

منبع : خبرگزاری جمهوری اسلامی ـ ایرنا