پرونده ایپکرس - The Ipcress File

سال تولید : ۱۹۶۵
کشور تولیدکننده : انگلستان
محصول : هاری سالتسمن
کارگردان : سیدنی ج. فیوری
فیلمنامه‌نویس : بیل کاناوی و جیمز دوران، برمبنای رمانی نوشته لن دیتن
فیلمبردار : اوتو هلر.
آهنگساز(موسیقی متن) : جان باری.
هنرپیشگان : مایکل کین، نایجل گرین، گای دولمن، سو لوید، فرانک گاتلیف، گوردون جکسن و آبری ریچاردز.
نوع فیلم : رنگی، ۱۰۹ دقیقه.


"هاری پالمر" (کین) کارمند ساده اداره ضد جاسوسی به ریاست "سرگرد دالبی" (گرین)، به بخش تحقیقات نظامی به ریاست "سرهنگ راس" (دولمن) منتقل می‌شود. نخستین مأموریت او در این بخش، پی‌گیری پرونده "دکتر رادکلیف" (ریچاردز) دانشمند ربوده شده است که پرونده مهمی را در اختیار داشته. پیش از این نیز چند دانشمند دیگر ربوده شده‌اند و زمانی که بازگشته‌اند به شکل مرموزی اطلاعات علمی آنان تخلیه و سپس شست‌وشوی مغزی شده‌اند. "پالمر" رد شخصی به‌نام "بلوجی" (گاتلیف) را می‌گیرد که دلال غیر قانونی اطلاعات مربوط به امور دفاعی کشور است. سرانجام "پالمر" به یک نوار ضبط صوت دست پیدا می‌کند که واژه "ایپکرس" روی آن ضبط شده است. "دالبی" با اعلام بی‌نتیجه بودن تحقیقات "پالمر"، برای برگرداندن "دکتر رادکلیف" با "بلوجی" وارد معامله می‌شود. "پالمر"، برای برگرداندن "دکتر رادکلیف" با "بلوجی" واد معامله می‌شود. "پالمر" را گروهی دستگیر می‌کنند و برای شست‌وشوی مغزی به مکانی نامعلوم (که فکر می‌کند یکی از کشورهای اروپای شرقی است) انتقال می‌دهند، اما او می‌گریزد و خود را در حومه لندن می‌یابد. سپس کشف می‌کند که خائن اصلی کسی جز یکی از رؤسایش نیست و سرانجام "دالبی" را که خائن است می‌کشد.
٭ عامل اصلی تولید این فیلم و دنباله‌های آن، اختلاف سالتسمن یکی از تهیه‌کنندگان فیلم‌های "جیمز باند"
با آلبرت بروکولی دیگر تهیه‌کننده این آثار بود. سالتسمن که خاستگاهی متفاوت ("نهضت جوانان خشمگین" سینمای انگلستان) از بروکولی (سیستم تولید هالیوودی) داشت و در سال ۱۹۷۴ برای همیشه از او جدا شد، این فیلم‌ها رادر اواسط دهه ۱۹۶۰ در مقابل فیلم‌های "جیمز باند"ی به بازار فرستاد، در حالی که از بسیاری از عوامل سازنده آن آثار (باری، آهنگ‌ساز و کن آدام، طراح صحنه در این‌جا) نیز سود می‌جست. کین در ایفای نقش "پالمر" تا حد زیادی به توصیف دیتن از این شخصیت نزدیکی می‌شود: "او چنان در داوری‌اش اشتباه می‌کند که کسی که همیشه می‌پنداشت ابلهی بیش نیست، نجاتش می‌دهد... قهرمان من عینکی است، حقوقش کم است و از نظر مردانگی هم هیچ جذابیتی ندارد". "پالمر" (که در کتاب دیتن حتی نامی ندارد) نه تنها از توانائی‌های فوق بشری "باند" بهره‌مند نیست بلکه شاید بیش از هر "جاسوس" سینمائی دیگری به انسان‌های عادی شبیه باشد. در واقع او بدون آن‌که "جیمز باند" باشد، در موقعیت‌های خطیر "باند" قرار می‌گیرد. دنباله‌ها: تدفین در برلین (گای هامیلتن، ۱۹۶۶) و مغز یک میلیارد دلاری (کن راسل، ۱۹۶۷).