«میوه ممنوعه» عشق حاج آقا فتوحی است یا پست مدیریتی همسرش؟

سریال‌های مناسبتی ماه مبارک رمضان که چند سالی است رایج شده و همه شب بعد از افطار همه را پای تلویزیون میخکوب و اوقات فراغت روزه‌داران را با عوض کردن کانال از پی کانال پر می‌کند، معمولا پر است از نکات اخلاقی و گاه پند و اندرز‌های تکراری.
معمولا در این سریال‌ها پول و ثروت چیز مذمومی است و افراد پولدار اغلب، خلافکار و بدطینت هستند و آنچه پسندیده است قناعت با فقر و دست‌ و پنجه نرم کردن با نداری است.
علاوه بر این چنین سریال‌هایی معمولا نابرابری جنسیتی را تبلیغ و تشویق می‌کنند. این داستان‌ها پر است از زنان خانه‌دار و یا احیانا شاغلی که دائما در حال سرویس دادن به سایر اعضای خانواده به خصوص مردان هستند و اگر هم چنین خدماتی ارائه نکنند زنانی هستند که دائما در حال چشم و هم‌چشمی و خود‌آرایی هستند و آنچه بیش از همه برایشان اهمیت دارد سر ‌و وضع ظاهری خودشان و خانه‌ زندگی‌شان است.
امسال در یکی از این سریال‌های شبانه (میوه ممنوعه) با حضور زنی مواجه شدیم که دارای پست مدیریتی بود و در طول داستان ارتقای مقام هم پیدا کرد و از مدیریت مدرسه به مدیریت یکی از مناطق آموزش و پرورش شهر تهران منصوب شد.
چنین تصویری نوید کم‌رنگ شدن برخورد جنسیتی در شخصیت‌پردازی قهرمانان داستان توسط برنامه‌سازان تلویزیون را می‌داد؛ اما با پیشرفت داستان و نزدیک شدن به قسمت‌های پایانی روشن شد که قرار ‌دادن یک زن در موقعیت مدیریتی نه برای فرهنگ‌سازی در این زمینه بلکه برای توجیه عشق پیری پیر‌مرد عاشق‌پیشه داستان است. تا این پیر عابد و زاهد بعد از ۷۰ سال دلیل موجهی برای خاطر‌خواه شدن داشته باشد.غم‌انگیز‌تر آنکه، مادر خانواده، توسط پسر بازاری مسلک و یا دختر دیپلمه‌اش که بر خلاف نظر او ازدواج کرده و تفکرات سنتی‌تر دارند، متهم به بی‌توجهی به خانه و خانواده و به خصوص شوهرش نمی‌شود بلکه غزاله دختر وکیل و حقوقدان خانواده فتوحی است که چنین بی‌محابا مادر را به باد نقد می‌گیرد و دلیل سر به رسوایی زدن پدر را گرفتاری شغلی مادر و شرکت او در همایش‌ها و سمینار‌ها و مسافرت‌های کاری او می‌داند.عجب آنکه چنین دختر هنجار شکنی که با فرار از خانه، با‌وجود مخالفت پدر و با حکم دادگاه به عقد مرد مورد علاقه‌اش درآمد، چطور می‌تواند مادرش را در قالب سنتی تعریف و او را به خاطر عدول از قالب و نقش سنتی زنان سر‌زنش کند؟!از این رو در شرایطی که زنان به عنوان نیمی از جامعه‌ ایران با‌وجود همه توانمندی‌هایشان از فرصت برابر نسبت به مردان برای قرار گرفتن در پست‌های مدیریتی و احراز مقام‌های اجرایی برخوردار نیستند، بهتر است که رسانه‌ ملی همین اندک فرصت‌های به دست آمده را مورد هجمه قرار ندهد و به حضور زنان در عرصه‌های مختلف اجتماعی احترام گذارند.

منبع : روزنامه تهران امروز