میرزا ابوالحسن شعرانی تهرانی

جنسیت: مرد
نام پدر: شیخ محمد بن غلام‌حسین
تولد و وفات: (۱۳۲۰ -۱۳۹۳) قمری
محل تولد: مشخص نیست.
شهرت علمی و فرهنگی: عالم دینی ، مدرس و فقیه
پس از فراگیری مقدمات در مدرسهٔ خان مروی ، به یادگیری معانی و بیان و فقه و اصول و منطق و کلام و حکمت پرداخت. به‌علاوه در تکمیل ریاضیات قدیم و زیج و طب و کلیات "قانون" کوشید. فقه و اصول را از اساتیدی مانند آقا شیخ بزرگ ساوجی و علوم عقلی را از میرزا محمود قمی ، شاگرد میزا ابوالحسن جلوه ، و شیخ محمدرضا قمشه‌ای و میرزاطاهر تنکابنی و میرزا علی‌اکبر یزدی فرا گرفت. در ۱۳۴۶ق که پدرش درگذشت به نجف رفت و رجال و حدیث را از محدث رجالی سیدابوتراب خوانساری فرا گرفت و از دیگر اساتید نیز بهره‌ها برد. سپس به وطن بازگشت و در منزل خویش به تدریس علوم و فنون و ترجمه و تألیف پرداخت. وی در مسجد جدش ملاابوالحسن ، معروف به مسجد حوض تهران ، اقامه جماعت کرد. او به زبان عبری ، فرانسه و عربی تسلط کامل داشت. شاگردان بزرگی را تربیت کرد که از آن جمله می‌توان به حجهٔ‌الاسلام حسن‌زادهٔ آملی اشاره کرد. وی در یکی از شهرهای آلمان بر اثر عارضهٔ قلبی درگذشت و در حضرت عبدالعظیم به خاک سپرده شد. از آثارش: تعلیقات بر "تفسیر" ابوالفتوح رازی در دوازده جلد؛ تعلیقات بر "تفسیر" ابوالفتوح رازی در دوازده جلد؛ تعلیقات بر "وافی" فیض کاشانی ، در سه جلد؛ تعلیقات بر "وسائل‌الشیعه" شیخ حر عاملی؛ تعلیقات و ترجمه "تبصره" علامه ، در دو جلد؛ تعلیقات بر "شرح اصول کافی" ملا صالح مازندرانی ، در دوازده جلد؛ "لغات‌القرآن"؛ "راه سعادت" ، در اثبات خدا و بحث نبوت و لایت و معاد"؛ "ندای عدالت" ترجمه "الامام علی‌(ع)" جرج‌جرداق؛ تعلیقات بر "تفسیر صافی" در دو جلد؛ تعلیقات بر "اسرارالحکم" حکیم سبزوار؛ تعلیقات بر تفسیر کبیر "منهج‌الصادقین" ، در ده جلد؛ ترجمه و شرح "تجرید‌الاحکام" خواجه نصیرالدین طوسی؛ حاشیه "ارشاد‌القلوب دیلمی؛ "فلسفهٔ اولی و مابعد‌الطبیعهٔ"؛ ترجمه "صحیفه کامله"؛ "دمع‌السجوم" ، ترجمه "نفس‌المهموم" محدث قمی.

منبع : مطالب ارسالی