دعا برای ظهور امام عصر (عج) لازم و ضروری است

● الازم دعا در زمان غیبت ، دعا برای ظهور مولایمان حضرت بقیهٔ الله ارواحناه فداه است ، زیرا او صاحب ما و صاحب عصر و زمان ، بلکه صاحب امر و سرپرست تمام جهان ها است. آخر چگونه نسبت به آن حضرت - که پیشوا و امام ماست - غفلت و بی توجهی کنیم ؟ در حالی که این غفلت ، در حقیقت بی توجهی به یکی از اصول و پایه های دین است. بدین سان ، دعا برای آن حضرت باید پیش از دعا برای خوبشتن ، خانواده و برادران صورت گیرد.
ـ جناب سید بن طاووس در جمال الاسبوع می فرمایند :
پیش تر بیان شد که بزرگان و رهبران دینی ما ، توجه و اهمیت خاصی نسبت به دعا برای حضرت مهدی (عج) در هر شب و روز داشته اند و این در زمان های گذشته مرسوم بوده است.
از این مطلب بر می آید که دعا برای آن بزرگوار ، از مسائل و شیوه های مورد اهتمام مسلمانان و مومنان بوده است ، چنان که در تعقیب نماز ظهر روایت کردیم که امام صادق (ع) پیشتر و بهتر ار آنچه در مورد خویش دعا کنند ، در مورد حضرت مهدی (عج) دعا نموده اند.
و نیز ، در بخش اعمال شب و روز در تعقیباتی که برای نماز عصر بیان کردیم ، بخش زیبایی را آوردیم که امام کاظم (ع) برای حضرت مهدی (عج) به گونه ایی شیوا و بهتر از دعا برای خویش ، دعا فرموده اند. اگر کسی بخواهد دلیلی برای این کار بیاورد در صورتی که جایگاه امام صادق و امام کاظم (ع) را در اسلام و مسلمین بداند ، همین کار آن دو بزرگوار ، دلیلی بسیار خوب برایش خواهد بود. (جمال الاسبوع ، صفحه ۳۰۷)
نیز ، سید بن طاووس پس از بیان ثواب دعا کردن برای برادران دینی ، می گوید :
در جایی که دعا کردن برای برادران دینی این قدر ارزش و ثواب داشته باشد ، پس دعا کردن برای سلطانی که سبب خلقت تو است ، و اعتقاد داری که اگر او نبود خداوند نیز تو را نمی آفرید ، بسیار بالاتر و به مراتب با ارزش تر است.
همان امامی که اگر نبود ، هیچ یک از مکلفان در زمان خودش و در زمان تو ، به وجود نمی آمدند ، آن بزرگوار که سبب وجود تمام حالاتی که در تو و در غیر توست ، و تمام خیرات و بهره هایی است که شماها به آن می رسید.
زنهار ، زنهار ! از این که خودت یا یکی از مخلوقات را در دوستی و دعا کردن ، بر آن عزیز مقدم و پیش بداری ! قلب و زبانت را هنگام دعا برای آن سرور ارجمند و والا مقام ، با یکدیگر هماهنگ کن.
مبادا خیال کنی این سفارشاتی که می کنم ، به دلیل احتیاج آن حضرت به دعای توست ، هرگز ! اگر چنین باور داشته باشی بدان که در اعتقاد و دوستی خود ، بیمار می باشی. پر واضح است ، این گفتار من و سفارشاتی که کردم ، تنها به این خاطر است که بتوانم قدری از حق بزرگ او را که بر عهده توست ، به تو بشناسانم و برایت روشن کنم که چه نیکی های شایانی بر تو ارزانی داشته است.
از سویی اگر تو پیش از خودت و عزیزان و نزدیکانت ، برای آن عزیز دعا کنی ، بهتر می توانی درهای اجابت الهی را فراروی خویش بازگردانی ، زیرا درهای اجابت و پذیرش دعا را خودت - ای بنده ی خدا ! - بسته ای و این کار را با جنایت هایت انجام داده ای !
لذا هنگامی که دعا کردی برای آن مولای عزیز نزد مالک مردگان و زندگان ، امید است که به زودی و به سرعت درهای اجابت آستان الهی برای خاطر آن بزرگوار باز گردد و پس از وارد شدن به سرای اجابت و پاسخ گویی خداوند ، بتوانی برای خودت و دیگران ، در زمره فزون بخشی او دعا کنی. بدین سان ، رحمت و بزرگواری و توجه خداوند نیز به تو تعلق می گیرد ، به این جهت که در دعا ، به ریسمان و دستاویز خداوند ، آویخته و دعا کرده ای.
ممکن است بگویید : فلان شخص و فلان شخصی را می شناسم که جزو اساتید دینی تو هستند و این کار را نیز انجام نمی دهند ، ولی من به خوبی آگاهم که این افراد در بی توجهی و غفلت نسبت به مولایمان (عج) به سر می برند ! و نسبت به او کوتاهی نموده اند.
در پاسخ به این اشکال شما عرض می کنم : کاری را که گفتم شما انجام بده ؛ زیرا ، این حقیقتی آشکار و روشن است ، هر کسی مولای ما را واگذارد و به او بی توجهی روا دارد به خدا سوگند در اشتباهی رسواگر به سر می برد.
ـ سید بن طاووس (ره) در ادامه می گوید : فکر می کنی نظر امامان (علیه السلام) در این مورد چیست ؟ آیا ایشان همانند تو نسبت به اهمیّت دعا برای آن حضرت ، بی توجهی نموده و آن را سبک می شمارند ؟ بنابراین ، از زیاد دعا نمودن در نمازهای واجب برای آن حضرت و برای کسی که دعا برای او جایز است خودداری نکن.
روایتی صحیح با سند خودم از محمد بن علی بن محبوب (مرجع و استاد علمای قم در زمان خودش) نقل می کنم که او در کتابش به نام "المصنّف" از امام صادق (علیه السلام) روایت کرده است که حضرتش فرمود :
آنچه با خدا گفتگو کنی در نماز واجب ، کلام باطل کننده نماز به حساب نمی آید.
(سید می افزاید :) در چنین شرایطی ، دیگر هیچ بهانه ایی برای ترک دعا برای آن حضرت نداری. (فلاح السائل)
در کتاب "مکیال المکارم" آمده است : بر اساس آیات قرآن و نیز احادیث ، دعا از جمله بزرگترین عبادت هاست.
از طرفی شکی نیست که یکی از بهترین ، بزرگترین و ارزشمندترین دعاهای انسان ، دعا برای کسی است که خداوند حق او را و دعا کردن برای او را بر تمام انسان ها واجب فرموده است و نعمت های الهی به برکت آن حضرت بر تمام آفریدگانش سرازیر می شود.
نیز ، شکی نیست که مشغول شدن به خداوند ، مشغول شدن به عبادت الهی است ، پس دعا کردن برای امام عصر ارواحناه فداه به طور همیشگی ، موجب توفیق الهی در بندگی و عبادت او خواهد شد و خدا او را از دوستان خود قرار خواهد داد.
نتیجه سخن آنکه : مواظبت کردن بر دعا برای امام عصر ، و در خواست کردن از خداوند تعجیل فرج و ظهور آن حضرت را ، و بر طرف نمودن غم و اندوهش را و خشنود نمودن آن امام بزرگوار ، موجب دست یابی به دوستی خداوند و توفیق در عبادات الهی خواهد بود (واین مطلبی نیست که بر کسی پوشیده باشد) . پس لازم است تمام مومنان نسبت به این مساله مهم همیشه و در همه جا توجه خاصی مبذول داشته و اهتمام ورزند.
از جریاناتی که درستی گفتار ما را تایید می کند ، آن است که برادر عزیز ایمانی ام ، فاضل وارسته - که مویّد به تاییدات ربّانی است - جناب میرزا محمد باقر اصفهانی می گوید :
در خواب ، یا در حالتی بین خواب و بیداری ، در یکی از همین شب ها دیدم که امام بزرگوارمان ، آن مولای همه آفریدگان و حجت الهی بر همه موجودات ، حضرت امام حسن مجتبی (علیه السلام) سخنانی (به این مضمون) فرمودند :
بر منبر ها به مردم بگویید و دستور بدهید که توبه کنند و برای فرج و تعجیل ظهور امام زمان (علیه السلام) دعا کنند. این دعا ، مانند نماز میّت واجب کفایی نیست که اگر یک یا چند نفر از مردم آن را انجام دادند ، تکلیف از دیگران برداشته شود ، بلکه همانند نمازهای واجب روزانه ، بر هریک از مکلفان واجب است که انجام دهند. .... (مکیال المکارم)

برگرفته از کتاب صحیفه مهدیه

منبع : سایت مناجات