کارآموزی دادی کراویتس - The Apprenticeship Of Duddy Kravitz

سال تولید : ۱۹۷۴
کشور تولیدکننده : کانادا
محصول : جان کِمنی
کارگردان : تدکاچف
فیلمنامه‌نویس : مردخای ریچلر و لایونل چتویند، برمبنای رمانی نوشته ریچلر
فیلمبردار : میکلوش لنته
آهنگساز(موسیقی متن) : استنلی مایرز
هنرپیشگان : ریچارد دریفوس، میکلین لانکتوت، جک واردن، رندی کوئید، جوزف وایزمن، دنهولم الیوت، هنری رامر، جو سیلور، آلن رُزنتال و زوی اسکولر.
نوع فیلم : رنگی، ۱۲۱ دقیقه.


«دادی کراویتس» (دریفوس)، پسر بی‌مادر یک راننده تاکسی یهودی به‌نام «ماکس» (واردن) و برادر کوچک‌تر یک دانشجوی به‌نام «لنی» (رُزنتال)، در سال 1948 از دبیرستان فلچرِ مونترآل فارغ‌التحصیل می‌شود و تصمیم دارد «کسی» بشود. عموی پولدارش، «بنجامین» (وایزمن) او را استخدام می‌کند، ولی شغلش را دوست ندارد و به توجه بیشتر عمویش به «لنی» حسادت می‌کند. «دادی» سپس در یک استراحتگاه کوهستانی پیشخدمت می‌شود. به‌زودی پیشخدمت‌های دیگر طردش می‌کنند، ولی به‌دلیل جاه‌طلبی فوق‌العاده‌اش، مشتری‌ها دوستش دارند و با «ایوت» (لانکتوت) دوست می‌شود. «ایوت» تکه‌زمین زیبائی را بالای تپه‌ها نشانش می‌دهد و «دادی» با به یاد آوردن توصیه پدربزرگش (اسکولر) تصمیم می‌گیرد ان را بخرد. در پایان تابستان، «دادی» به کمک یک کارگردان دائم‌الخمر به‌نام «جان فرایار» (الیوت)، تولید فیلم‌های خانوادگی یهودی را یاد می‌گیرد و بعد برای تهیه پول خرید زمین - که «ایوت» می‌گوید به یهودی‌ها نمی‌فروشند - به تاجر افسانه‌ای، «دینگلمن» (رامر) مراجعه می‌کند و چمدانی پُر از هروئین را برای او از مرز ردد می‌کند. در قطار با جوانی غشی، «ورجیل رُزبورو» (کوئید) آشنا می‌شود و بعدها، وقتی «ورجیل» بر اثر حمله‌ فلج می‌شود، «ایوت» پرستاری‌اش را برعهده می‌گیرد. «دادی» تمام وسایلش را می‌فروشد، از پدرش پول قرض می‌کند و با جعل یک چک از دسته چک «ورجیل» می‌رود تا زمین مورد نظرش را بخرد و موفق هم می‌شود؛ ولی با این کارش، علاقه «ایوت»، احترام پدربزرگ و دوستی «ورجیل» را از دست می‌دهد. در اینجا به محله قدیمی‌شان برمی‌گردد و برای نخستین‌بار در ناهارخانه محله‌شان، طعم اعتبار داشتن را می‌چشد.
* بی مادری ظاهراً درد بزرگ «دادی کراویتس» است و از این رو او کل فیلم را در پی محبت و قدرشناسی از سوی پدرش، برادر بزرگ‌ترش، یهودیان فقیر محله و دنیاهای کهنه و نوی پول و موفقیت که می‌خواهد واردشان شود، صرف می‌کند. ریچلر نویسنده فیلم‌نامه (و رمان اصلی) «دادی» را به سیری در بخش‌های مختلف و ظاهراً بی‌ارتباط داستانش روانه می‌کند، ولی ساده‌سازی کاریکاتوری شخصیت‌ها از سوی او و کاچفِ کارگردان چندان مثمر ثمر نیست. تأثیرگذارترین بخش این کمدی / درام از زندگی یهودیان، «فیلم در فیلم» «دادی» است که در نتیجه بلندپروازی اقتصادی او و جاه‌طلبی هنرمندانه «فرایارِ» کارگردان ساخته می‌شود: این فیلم مفرح درباره زندگی و آئین‌های خانواده یهودی چندان هم بی‌شباهت به کارآموزی دادی کراویتس نیست: ترکیبی آزادانه از کلیشه‌های یهودی، مستندگرائی سبکِ کن راسل و قوم‌نگاری به زبان ساده.