مالون تا میلر/ستاره هایی که قهرمان نشدند

NBA نه تنها دومین گلزن برتر تاریخ خود (مالون) و یكی از دقیق ترین شوت زنندگان خود (میلر) را از دست می دهد، خط ارتباطی خود با دو تن از آخرین ستاره های بازمانده اواسط دهه ۱۹۸۰ و تمامی دهه ۱۹۹۰ خود را قطع شده می بیند و این همان عصری است كه خیلی ها اعتقاد دارند بهترین دوران لیگ بوده است. ولی عجبا كه هیچ یك از این دو بازیكن بزرگ صاحب مقام قهرمانی در این لیگ نشدند هر چند هر دو به این موفقیت بسیار نزدیك شدند.با این حال هر كس فكر می كند مالون بابت این قضیه غصه زیادی خواهد خورد.
در بهار سال ۱۹۹۶ و در بازی هفتم (و آخر) از فینال كنفرانس غرب لیگ در برابر تیم سیاتل سوپر سانیكز او دو پرتاب سرنوشت ساز را در آخرین دقایق از دست داد.بر سر این كه مالون چقدر وقت داشت كه هر یك از پرتاب هایش را انجام بدهد، بحث زیادی بپا شد و اكثریت می گفتند كه حداكثر وقت قانونی ده ثانیه است. هر چه بود، مالون هر دو را از دست داد. هرسی هاكینز روی توپ برگشتی برتری سیاتل را به چهار امتیاز افزایش داد.تكلیف مسابقه در همین جا مشخص شد و یوتاجز و بهتر بگوییم مالون برای یازدهمین سال متوالی از رسیدن به سری بازی های فینال لیگ بازماندند. فقط چند دقیقه بعد و در رویارویی با خبرنگاران مالون بدون هیچ ناراحتی ای مسئولیت شكست را پذیرفت و به راحتی حرف هایش را زد. «بله، من مقصرم و قابل سرزنش هستم اما حاضر نیستم تمام تابستان و فصل تعطیلات را بابت این قضیه خراب كنم.»مالون در دو فصل بعدی (۹۷ و ۹۸) سرانجام با «جز» از مرحله نهایی كنفرانس غرب عبور كرد و به فینال كل مسابقات هم رسید، اما هر دو مرتبه مغلوب «شیكاگو بولز مجهز به مایكل جردن» مشهور شد. آنچه بسیار به چشم می خورد، كنار آمدن مالون با این ناكامی ها بود و در عین حال هیچ كس نمی توانست از خونسردی افراطی او متعجب نشود.شاید هم این پدیده دیرپا یك «باور قبلی» را همیشه با خود حمل می كرد و آن باور ناكام شدن و كم آوردن بود.فینال های لیگ در دو سال ۱۹۹۷ و ۹۸ به دشواری از یاد ها می روند. به خصوص در سال ۹۸ و در حالی كه تصور می شد یك «یوتاجز بسیج شده» حتماً «بولز خسته» را خواهد برد، جردن دوباره سربرآورد و با یكی دو پرتاب مختص خودش شیكاگو را از مخمصه و از عقب افتادگی در برابر رقیب نجات داد و به پیروزی رساند. ماندگارترین تصویر آن فینال ها سر بر آوردن ناگهانی جردن در پشت سر مالون و انجام آن پرتاب ها بود.
•تفاوت ها
بولز كارنامه اش را در آن ایام (دهه ۱۹۹۰) با شش قهرمانی بست و برای مالون و جز فقط دو نایب قهرمانی ماند. مالون تا سال ۲۰۰۴ دیگر در فینال لیگ از نو رویت نشد ولی او این بار هم با لیكرز تن به شكست ۱-۴ در برابر دیترویت پیستونز داد با این فرق كه به دلیل مصدومیت شدید زانو از بازی دوم به بعد حضوری كوتاه و ناقص در صحنه داشت و یكی از دیدار های فینال را به كلی از دست داد. با این حساب می شد فهمید كه چرا مالون در هفته های قبل از اعلام بازنشستگی اش به فكر الحاق به سن آنتو نیو اسپرز افتاده بود، زیرا این یك تیم روپا است كه برایش شانس قابل توجهی جهت رسیدن به سری بازی های فینال امسال و تجدید قهرمانی اش طی سال های ۱۹۹۹ و ۲۰۰۳ قایلند.گرگ پوپوویچ مربی اسپرز چند هفته پس از اعلام بازنشستگی مالون می گوید: «برای من جای تعجب داشت زیرا در روز های آخر كه او را دیدم متوجه شدم كه به لحاظ فیزیكی بسیار آماده است. خودش می گفت در عرض فقط یك هفته روبه راه می شود. با این حال حس می كردم كه او از نظر روحی حریص و مهیا نیست. اگر از این دیدگاه نگاه كنیم، تصمیم بازنشستگی او صحیح بوده است.»در مورد میلر هم كه سال ها با گلزنی ها و مدیریت هایش در میدان ایندیانا پیسرز به راه می انداخت، همین احساس وجود دارد. او هنوز در پست شوتینگ گارد در مسابقات این تیم ظاهر می شود اما بیننده به راحتی حس می كند كه او همان بازیكن درخشان گذشته نیست. موقعی كه یك پاس از مارك جكسون می گرفت نگاهی با ریك اسمیتس رد و بدل می كرد و سپس با یك پرتاب سه امتیازی سبد را فرو می ریخت.
صحبت كردن با میلر در خصوص نزول او و ایجاد تفاوت هایی در بازی اش طی سال های اخیر و متقاعد كردن او در این زمینه هیچ گاه كار آسانی نبوده است و اگر از او بپرسید كه با قهرمان نشدن در NBA چه احساس رضایتی می تواند بابت سا ل ها حضورش در این لیگ داشته باشد، باز ناراحت خواهد شد.اما نمی توان از حق گذشت كه او ماندگار ترین چهره در تیم پیسرز بوده و بیشتر از تمام یارانش مطالعه كرده و قبل از هر مسابقه ۶۰ یا ۷۰ دقیقه از بازی های تیم خودش و یا حریفان را دیده است تا شرایط را بهتر درك و محاسبه كند. این همان تعلیقی است كه هم تیمی های او فقط به تمرین و یا حتی شوخی و خنده می پردازند.

منبع : باشگاه اندیشه