بررسی فراوانی تومورهای بینابینی تخمدان، برخی عوامل خطرساز و نحوه درمان آنها

● زمینه و هدف:
تومورهای بینابینی تخمدان ۱۵ـ۱۰% سرطان های اپی تلیال تخمدان را شامل می شوند که دارای پتانسیل بدخیمی پایینی بوده و تمایل دارند مدتها در محدوده تخمدان باقی بمانند. از نظر بیولوژیک به دلیل خاصیت تهاجمی کم تومورها و پتانسیل بدخیمی کم آنها، تشخیص زود هنگام، شناخت علایم بالینی و نحوه درمان این بیماران از اهمیت ویژه ای برخودار است. هدف از این مطالعه، بررسی فراوانی بیماری و برخی عوامل خطرساز آن، نحوه درمان و بیماران دارای تومور بینابینی تخمدان بود.
● روش بررسی:
این مطالعه بر روی پرونده ۱۳۲ بیمار مبتلا به سرطان اپی تلیال تخمدان مراجعه کننده به بخش سرطان شناسی بیمارستان های قائم و امید مشهد در فاصله سال های ۸۲-۱۳۷۳ انجام شد. ابزار مطالعه پرسشنامه حاوی اطلاعات دموگرافیک بود. بررسی اطلاعات از طریق کامپیوتر با نرم افزار SPSS انجام شد و از Student t-test و X۲ استفاده شد. ضریب اطمینان مطالعه ۹۵% در نظر گرفته شد و p£۰.۰۵ معنی دار تلقی گردید.
● نتایج:
متوسط سن بیماران مبتلا به تومور بینابینی ۲۵.۰۷±۳.۲۵ سال بود. ۱۶.۰۶% از بیماران تومور بینابینی تخمدان داشتند. بیشترین نوع آسیب شناسی تومور بینابینی تخمدان موسینوسیست آدنوم (۷۱.۳%) بود. اکثر بیماران در مرحله یک بیماری بودند (۷۸.۴%). افزایش مارکر CA۱۲۵ در ۴۲.۱% موارد وجود داشت. عمل جراحی محافظه کارانه در ۴۲.۱% و اعمال جراحی کامل در بقیه بیماران انجام شد. عود بیماری در ۲۱.۳% از بیماران گزارش گردید. ۲۱.۳% از بیماران بعلت گسترش خارج تخمدانی بعد از یکسال فوت کردند.
● نتیجه گیری:
سرطان بینابینی تخمدان پیش آگهی نسبتا خوبی داشته ولی بعلت احتمال عود بیماری و مرگ و میر در این بیماران پیگیری مرتب بعد از درمان توصیه می شود.

زهره یوسفی
صدیقه آیتی
فاطمه همایی
محمدتقی شاکری

منبع : پایگاه اطلاعات علمی