دستاوردهای الکامپ چه بود؟

نمایشگاه الکامپ چهاردهم، یا به قولی "آوردگاه"، با تمامی کش و قوس‌های مطرح شده برپا شد. تعدادی از اعضای این صنف به جمع شرکت کنندگان در نمایشگاه پیوسته و تعدادی نیز از شرکت در آن خودداری کردند.
دوستانی که در این آوردگاه شرکت کردند اهدافی از این حضور داشتند که امیدوارم به آن دست یافته باشند، ولی یک سوال و یک خواهش به عنوان همکاری کوچک تر از همه در این صنف برای من مطرح است. خواهش من این است که وجدانا اگر به اهداف خود رسیده‌ یا نرسیده‌اید با هدف آگاهی دیگر اعضای صنف نسبت به بیان تجارب و دستاوردهای خود کوتاهی ننمایید و این فرصت را فراهم آورید تا دیگران نیز از تجارب شما بهرمند شوند. اگر چه بازدید کنندگان نمایشگاه و نوع برخورد مخاطبان با نمایشگاه چهاردهم، خود گویای این امر بوده است اما شنیدن تجربه از زبان صاحب تجربه مفیدتر و موثرتر است. قدمه، فراخ شد و اصل مطلب ناگفته ماند. در نشست مطبوعاتی مجمع تشکل‌ها، قبل از برپایی نمایشگاه مواردی عنوان شد که بررسی هر چند اجمالی آن ضروری به نظر می‌رسید، اما به دلیل شایبه تلاش برای تضعیف نمایشگاه، این بررسی به پس از پایان آن موکول شد.
۱) دوستان مسوول مجمع تشکل‌ها در جلسه خود شعاری را مطرح کرده بودند که موجبات تعجب بسیاری را فراهم ساخت. شعار "اگر دولت به سوی ما نیامد ما به سوی دولت می‌رویم". این موضوع چندان فرافکنی و دعوت دولت به دخالت در مقوله‌ای بود که وارد شدن به آن جز کاستن از شان دولت چیز دیگری نمی‌توانست باشد. موضوع تشکیل یا تشکیل نشدن یک نمایشگاه صنفی چه ربطی به دولت و سمت و سوی حرکت دولت دارد، بنده متوجه نشدم!
۲) آیا به نظر دوستان اجرای قانون و یا خواستار اجرای آن شدن، حرکت خلاف دولت است؟ طرح این شعار به ظاهر جذاب برای جلب نظر دولت و دولتمردان، به معنی اجرا نشدن قانون نیست؟
بررسی چند نکته از اساسنامه سازمان نظام صنفی رایانه‌ای، سمت و سوی رفتن به طرف دولت را معین و روشن می سازد:ماده یک اساسنامه عنوان می کند که: "در اجرای ماده ۱۲ قانون حمایت از پدیدآورندگان نرم افزارهای رایانه‌ای و به منظور حمایت عملی از ... " پس اجرای قانون، رکن اساسی نظام صنفی رایانه‌ای است که البته امیدوارم دوستان اجرای قانون را فرار از دولت ندانند.بند ۲ ماده ۵ اساسنامه عنوان می‌کند که: "فرد صنفی، شخصی است حقیقی یا حقوقی که فعالیت خود را در زمینه امور تحقیقاتی، طراحی، تولیدی خدماتی، تجاری رایانه‌ای اعم از سخت افزار، نرم افزار و شبکه‌های اطلاع رسانی قرار می‌دهد" این بدان معنا است که هر کسی در این بخش فعالیت دارد مشمول حضور در سازمان نظام صنفی رایانه‌ای است و کنترل و نظارت بر فعالیت وی از سوی سازمان، بلامانع است.
بنابر موارد بالا کلیه شرکت‌های دست اندرکار زمینه فناوری اطلاعات تحت پوشش نظام صنفی رایانه‌ای بوده و اساس و بنیان سازمان، اجرای قانون است؛ آن هم با روشن شدن این دو موضوع و مطرح کردن آن مبنی بر اینکه:
الف) قانونی بودن سازمان به عنوان رکن قانونی حمایت از اعضای صنف و ایضا نظارت آن بر این اعضا، معین و مسجل می‌شود.
ب) با پذیرش بند الف، تحت نظارت قرار گرفتن کلیه تشکل‌ها و اعضا آنان از سوی سازمان امری لازم الاجرا خواهد بود.
در ماده ۳۰ اساسنامه از جمله وظایف سازمان آورده شده است:
▪ ۳۰-۸ مشارکت در برگزاری کنفرانس‌ها و گردهمایی‌های تخصصی در داخل کشور و یا در سطح بین‌المللی،
▪ ۳۰-۱۱ حمایت اجتماعی از اعضای نظام صنفی رایانه‌ای و دفاع از حقوق و حیثیت آنان،
▪ ۳۰-۱۵ همکاری و ارایه نظرات مشورتی به دولت و دستگاه‌های اجرایی در زمینه برنامه‌های توسعه فناوری اطلاعات در کشور.
لازم به ذکر است از آنجایی که این اساسنامه در مجمع عمومی به تصویب رسیده است لذا بر اساس بند یک از ماده ۳۰، شرح اجرای آن به عهده شورای مرکزی سازمان است.بنابر موارد فوق، دخالت و ارایه پیشنهاد به شرکت نمایشگاه‌های کشور از سوی شورای مرکزی و شخص رییس سازمان فارغ از شخصیت حقیقی وی، یک وظیفه است و بایستی اجرا شود.
برخی دیگر از این دوستان مساله تحصیل منابع مالی را البته به شکل خیلی خفیف عنوان کرده‌اند که توجه این دوستان را نیز به بند ۴ از ماده ۴۰ اساسنامه سازمان جلب می نمایم. لازم به یادآوری است که توجه نکردن به این ظرفیت‌های قانونی و عدول رییس سازمان از آنها، خلاف محسوب می‌شود نه اجرای آنها.
تا آنجا که اینجانب می‌دانم اکثر آقایان شرکت کننده در نشست مطبوعاتی مجمع تشکل‌ها، خود جزء مجمع عمومی موسس سازمان بوده‌اند و به این موارد رای مثبت داده‌اند که به تصویب رسیده است، پس حذف یا نادیده گرفتن آنچه به آن رای داده شده، حق نیست.
و اما آنچه از این تفرقه حاصل شد:
الف) کم ارزش شدن اهالی صنف و اتهام به هیات مدیره مجمع تشکل‌ها برای قدرت گرایی و تحصیل جایگاه به هر شکل ممکن که خود موجبات تضعیف صنف را به وجود آورده است.
ب) از دست رفتن فرصتی هر چند کوچک برای تحصیل انتفاع جهت ارتقای هر چه بیشتر عملیات سازمان در جهت اعتلای صنف
ج) تحمیل هزینه مازاد به اهالی صنف که در نمایشگاه شرکت کردند و می توانست چنین نباشد.
د) از دست رفتن فرصت گفتمان با عوامل کلیدی دولتی، تحت عنوان صنفی یکپارچه و قوی
ه) رهنمون کردن دولتمردانی که عادت به موازی کاری دارند به تفکر نیاز به یک سازمان صنفی دیگر با عنوان سازمان نظام مهندسی فناوری اطلاعات که این خود به تنهایی بهترین دستاویز تفرقه در صنف خواهد بود.
البته گلایه هایی نیز بر مدیران سازمان، خصوصا ریاست آن به جهت عدم استفاده از تمامی ظرفیت های قانونی سازمان مطابق اساسنامه وجود دارد که در جایگاه خود مطرح شدنی است.

نویسنده: صادق حکیمی

منبع : روزنامه فناوران