ذهن را مدیریت کنید

با دیگران صحبت کنید. با رئیس، کارمندان یا هر کس دیگری که شما را مجبور به چک کردن سریع ای‌میل‌ها می‌کند حرف بزنید. بحث کنید که آیا واقعا پاسخ سریع به ای‌میل‌ها در طول ساعات کاری ضرورت دارد؟ پاسخ این پرسش در بسیاری موارد منفی است، بنابر این چک کردن ای‌میل‌ها مثلا هر ۲ساعت یک بار کفایت می‌کند. دکتر هالوول می‌گوید: «مدیران باید با کارمندانشان درباره مدیریت ذهن صحبت کنند. این موضوع به معنی بحث بر سر قدرت نیست، شما همگی یک هدف را دنبال می‌کنید.»قوانین اداره را تغییر دهید. دکتر هارویتز از مایکروسافت معتقد است مردم برای اینکه از آخرین اخبار کاری باخبر باشند، در خانه نیز ای‌میل‌های محیط کارشان را چک می‌کنند و در این موضوع تقریبا با یکدیگر رقابت می‌کنند. دکتر هالوول می‌گوید تنها راه از بین بردن چنین رقابتی تغییر فرهنگ همه کارکنان یک سازمان است.
بهتر است با همکارانتان قراری بگذارید و مثلا فرستادن ای‌میل را در بین ساعات ۸ تا ۱۰ شب ممنوع کنید. وقتی بدانید در این ساعات چیزی برایتان فرستاده نمی‌شود، دیگر از شکست خوردن در رقابت چک کردن آن‌ها هم نخواهید ترسید. علائم کم توجهی مورد سوم، مشکل آدام کمپل است. دکتر هالوول می‌گوید ما در برابر تکنولوژی به ۲ صورت عمل می‌کنیم. ممکن است به درستی به کارهایمان برسیم که در آن صورت ذهن ما در آرامش به سر می‌برد و این آرامش در رفتارمان نیز بروز می‌کند. اما اگر نتوانیم درست عمل کنیم، دستپاچه و سراسیمه و خسته می‌شویم. این وضعیت‌ها مشابه علایئم بیماری اختلال کم توجهی هستند. فرد نمی‌تواند بیش از چند ثانیه تمرکز خود را حفظ کند، تمایل دارد چندین طرح را همزمان به پیش ببرد ولی در تکمیل هر یک از آن‌ها دچار مشکل می‌شود، دایما به‌دنبال انگیزه می‌گردد، قادر به مدیریت زمان نیست و همه چیز را به تعویق می‌اندازد. دکتر هالوول می‌گوید: «هر چه مشغله شما بیشتر می‌شود، کمتر قادر به درک زمان خواهید بود، خیلی زود فقط ۲ زمان در ذهن شما شکل می‌گیرد: الان و بعدا.شما ناامیدانه سعی می‌کنید تا جایی که می‌توانید کارها را به بعدا موکول کنید.» آدام بسیاری از روزهای کاری خود را در همین وضعیت می‌گذراند.
او مانند همه همکارانش دایما حین کار به وسیله ای‌میل‌های جدید تمرکزش را از دست می‌دهد و به‌دلیل افزایش بیش از حد ای‌میل‌های بدون پاسخ، مجبور به جواب دادن بسیاری از آن‌ها در خانه است. همسر آدام می‌گوید: «یک بار وقتی با هم از مهمانی به خانه برگشته بودیم، او حتی قبل از اینکه کتش را دربیاورد، چک کردن ای‌میل‌ها را شروع کرد.» با وجود این‌که او روزانه ۱۲ ساعت را به کار اختصاص می‌دهد باز هم حس می‌کند در برابر این بمباران پیام‌ها از پا درآمده است.اگرچه این وضعیت شغل ما را به مخاطره می‌اندازد اما این مشکل عمق بسیار بیشتری دارد. دکتر هالوول می‌گوید در یک مقاله که در سال ۱۹۷۰ با نام «تجربه زندگی در شهر» منتشر شد، استنلی میلگرام روانشناس، زندگی امروز ما را پیش‌بینی کرده بود. در سال ۱۹۶۴ در نیویورک زنی به نام کیتی جنووز در حالی با ضربات چاقو به قتل رسید که ۳۸ نفر از پنجره خانه هایشان در حال تماشای صحنه بودند ولی حتی یک نفر هم به پلیس اطلاع نداد. میلگرام با تأکید بر این حادثه توانست نشان دهد هر چه داده‌هایی که پردازش می‌کنیم بیشتر باشد، بیشتر مجبور به دفع برخی از آن‌ها هستیم. به همین دلیل است که مردمی که در شهرهای کوچک زندگی می‌کنند، وقتی در پیاده رو همدیگر را می‌بینند، با یکدیگر ارتباط چشمی برقرار کرده و سلام و علیک می‌کنند در حالی‌که مردم شهرهای بزرگ بدون هیچ واکنشی از کنار هم رد می‌شوند.
میلگرام گفته: «همچنان که داده‌هایی که مجبور به پردازش هستیم افزایش می‌یابد، حدود همدردی ما کاهش پیدا می‌کند.»دکتر هالوول این را بزرگ‌ترین خطر مشغله بیش از حد ذهنی می‌داند. او می‌گوید: «ما کم کم قدرت قضاوت و همدردی با دیگران را از دست می‌دهیم.» این ممکن است بزرگ‌ترین پارادوکس زمانه ما باشد: هر قدر راه‌های بیشتری برای ارتباط با یکدیگر اختراع می‌کنیم، در حقیقت ارتباط کمتری با یکدیگر برقرار می‌کنیم. مهم نیست! صندوق ای‌میلتان را خالی کنید. ولی از آن به بعد، روی یک برنامه پیش بروید. روزانه فقط در زمان‌های معینی به بررسی ای‌میل هایتان بپردازید مثلا ساعت ۱۰ صبح، بعد از ناهارو ساعت ۳ بعد از ظهر. وقتی به سراغ ای‌میل هایتان رفتید، فورا تکلیف آن‌ها را مشخص کنید: آن‌ها را پاسخ دهید، پاک کنید، برای بقیه بفرستید، یا آرشیو کنید. در پایان یک روز کاری هم چند دقیقه وقت بگذارید تا تعداد ای‌میل‌های خوانده نشده را به صفر برسانید.دیوارها را دوباره بنا کنید. در نهایت تنها راه کنترل این پیام‌های بیش از حد و تنها راه محافظت خودتان در برابر وضعیت مشابه آدام این است که دیوارهایی را که سابقا به‌طور طبیعی وجود داشت، الان به‌طور مصنوعی ایجاد کنید.
معنای این امر در درجه اول آن است که ای‌میل‌های کاری‌تان را در منزل چک نکنید. دکتر هالوول از آدام، این طور سؤال می‌کند: «آیا ای‌میل‌هایی که بعد از اتمام ساعت کاری به دستت می‌رسند باید پاسخ داده شوند؟» جواب آدام منفی است. دکتر در ادامه می‌گوید: «بنابر این آن‌ها را نبین. همان چیزی را تکرار کن که الان به آن معتقدی: مهم نیست.» این کار در آغاز آسان نیست ولی سرانجام زندگی شما روند جدیدی را در پیش خواهد گرفت و خواهید دید که این جنگیدن ارزشش را داشته است

نگارش یافته توسط ابوالفضل قوچانی

منبع : ایران سهراب