علامت @ ؛ نشانه‏ی دوران

در اكتبر ۱۹۷۱ ، یك مهندس كامپیوتر به‏نام ری‏تام‏لینسون، اولین ای‏میلِ تاریخ را ارسال كرد . از آن روز به بعد ، زندگی نوع بشر برای همیشه تغییر نمود .
ظرفِ مدتی كوتاه ، یك علامتِ فِسْقلی سراسر جهان را به اشغالِ خود درآورد و در و دیوار را به نقشِ خود مزیّن ساخت - از كارت‏‏های ویزیت گرفته تا تابلوی مقوایی فروشِ گوسفند زنده !
آن‏هایی كه پابه‏پای عصر ارتباطات پیش می‏روند، ممكن است بدانند كه این علامت برای آدرس‏های ای‏میل به كار می‏رود؛ وقتی نامه‏ای الكترونیكی را از كامپیوتر خودتان و از طریق مودم و خط تلفن می‏فرستید ، در نشانی گیرنده‏ی آن حتماً باید علامت @ را به كار ببرید .
اما این علامت را چه صدا می‏زنند و اصلاً سروكله‏اش از كجا پیدا شده‏است ؟ در این میان یك چیز مسلم است : علامت @ مطلقاً زاییده‏ی عصر كامپیوتر نیست ،چرا كه تاریخچه‏اش به زمان‏های خیلی دور برمی‏گردد .
"برتهولد لوئیس اولمان"؛ استاد امریكایی رشته‏ی لاتین و خط‏های كهن، در كتاب خود به نام "رسم‏الخط باستان وتأثیر آن " ادعا می‏كند كه علامت @ یك تركیب دو حرفی است .
حرف اضافه‏ی ad به معنی «در» ، «به» ،یا «به‏سمتِ» به شكل چیزی شبیه علامت @ در آمده است . گودی حرف a و حرف d درهم ادغام شده و سپس ساقه‏ی حرفِ d اندكی اغراق شده و به سمت چپ انحناء یافته است.
قدمتِ حرف مركب @ ممكن است به قرونِ شش یا هفتِ میلادی برسد . در آن زمان خطاط‏ها از یك‏ نوع خط پیچی استفاده می‏كردند؛ خطی با حروف گردشده كه با ضرب‏های قلم كم‏تری می‏توانستند نوشته شوند. بسیاری از مخفف‏ها و حروف مركب به این‏ترتیب ابداع شدند ، بخشی به‏خاطر راحتی و بخشی به‏خاطر اجبار ، مثلاً برای نوشتن در آخر یك سطر .
اما با وجود این نمی‏توانیم با قاطعیت بگوییم كه قدمتِ علامتِ @ به آن زمان می‏رسد . شاید این علامت در عصر گوتیك (قرون دوازده و سیزده) شكل گرفته باشد؛ دورانی كه بسیاری از مخفّف‏ها و تركیبات دو حرفی ابداع گردیدند.
در طی قرن‏های متمادی علامت @ در اصل در مكاتبات تجاری و امور مالی به كار می‏رفته ‏است، اما حكایت به كاررفتن این علامت در اینترنت ، حكایت جالبی است كه جای خود دارد .
در روزگارانِ قدیم، نامه‏ی الكترونیكی‏ای در كار نبود . در همین زمان، شخصی به نام " ری‏تام‏لینسون" وارد صحنه شد . در سال ۱۹۷۱ ، آقای تام‏لینسون؛ یكی از مهندسان مشاور شركت «بولت ، برانك و نیومن» (بی‏بی‏ان ) بود . شركت بی‏بی‏ان قراردادی با آژانس پروژه‏های تحقیقاتی پیشرفته‏ی وزارت دفاع آمریكا ( آرپا) بسته بود تا در توسعه‏ی «آرپانت» به آن‏ها كمك كند.
« آرپانت» شبكه‏ی اولیه‏ای بود كه بعد‏ها از دل آن، شبكه‏ی "اینترنت" بیرون‏آمد. كارمندان شركت بی‏بی‏ان برنامه‏ای نوشته‏بودند تا بتوانند برای هركسی كه در پای كامپیوتر آرپانتِ شركت نشسته است ، پیغام بگذارند . مأموریت تام لینسون این بود كه این برنامه را با برنامه‏ی دیگری كه فایل‏ها را بین كامپیوتر‏های آرپانت مستقر در سراسر كشور آمریكا انتقال می‏داد، تلفیق كند، تا به ‏این ترتیب بتوانند بین كامپیوترهای متصل به شبكه، پیغام‏های‏شان را رد و بدل نمایند. منتها برای این منظور ، او به وسیله‏ای احتیاج داشت تا بین پیغام‏هایی كه گیرنده‏های آن‏ها در همان نزدیكی بودند با پیغام‏هایی كه گیرندگان‏شان در نقاطِ دوری قرار داشتند، فرق بگذارد.
به این صورت بود كه تام لینسون به علامت‏ @ متوسل گردید تا نشان دهد كه گیرنده « در » جای دیگری است . باقی ماجرا ، به تاریخ و حواشی آن مربوط می‏شود. و در آخر، علامت @ در سال۱۸۸۵ برای اولین بار روی صفحه‏كلیدِ اولین ماشین‏تحریر تاریخ ظاهر گردید . از همان جا بود كه این علامت راه خود را به صفحه‏كلید كامپیوتر‏های استاندارد امروزی باز نمود .

منبع : ماهنامه کامپیوتر