انسان شناسان در شرکت نوکیا

▪ ممکن است از کارهای انجام شده خود مثالی بزنید؟
ـ خوب است که در مورد پژوهشی صحبت کنم که سال پیش انجام دادیم این مطالعه درمورد این بود که مردم چگونه موضوعات را به اطلاع هم می رسانند؟ این را می توانید به تلفن همراه ربط دهید که اساسا برای اهداف شخصی طراحی شده است. اما اگر به آفریقا دقت کنید متوجه می شوید که روز به روز استفاده ی اشتراکی آن رشد می یابد. در آنجا خانواده یک تلفن همراه دارد. ما به این فکر افتادیم که چگونه گوشی می توانیم طراحی کنیم که برای استفاده ی اشتراکی مناسب باشد. ما دو فرهنگ را انتخاب کردیم، اندونزی و اوگاندا. مقایسه ی فرهنگ ها مفید است زیرا مشابهت ها را آشکار می کند و گاهی هم مشاهده اختلافات آشکار را آسانتر می کند.
▪ خوب در این مثال شما گروهی ر به اوگاندا فرستادید برای آماده کردن گروه چه کردید؟
ـ قبل از اینکه به آنجا برسیم، مرگ طرح تحقیق را اعلام کردیم. سپس تصمیم گرفتیم که چه مکانی را انتخاب کنیم بنابراین وارد اجتماع شدیم و افراد واردی را انتخاب کردیم که در این کار کمکمان کنند. روستای ماهیگیری را انتخاب کردیم که پرت بود و در آنجا هیچ ارتباط تلفن سیار برقرار نشده بود. در ۱۰ روز مطالعه ما باید ۸ تا ۱۰ همراه داشته باشیم. یک گروه مناسب پژوهش باید شامل دو یا سه نفر از شرکت نوکیا، یک یا دو نفر راهنمای محلی ، به اضافه ی شش دانشجو از دانشگاه محلی باشد. ایده آل این است که محلی داشته باشیم که همه ی گروه بتوانند در آن با هم باشند. پس خانه ای را اجاره می کنیم. افراد نوکیا از نقاط متفاوتی آمده اند بنابراین ۱۰ تاا ۱۲ روز درمحیط فرهنگ مورد نظر می مانیم. ما هر لحظه و هر کاری را که انجام می دهیم مد نظر قرار می دهیم و از آن کسب اطلاع و دانش می کنیم.
▪ آیا تا به حال با افراد مورد مطالعه تان در مکانی مانده اید؟
ـ گا و بی گاه با مردم زندگی می کنیم. انسان شناس هایی را می شناسم که سال ها با مردم مورد مطاله اشان زندگی کرده اند. اما در سیستم مدرن این کار مشکل است. تعهدات قانونی زیادی وجود دارد هنگامی که در مورد خطرات گوناگون فکر می کنید. مسئولیت ها بسیار سنگین است.
▪ وقتی به آنجا می رسید چه اتفاقی می افتد؟
ـ وقتی به آنجا می رسیم قوانین عوض می شود. ممکن است برق نباشد،‌ یا کسی که در ابتدا اصرار داشت که جز گروه تحقیق باشد حالا دیگر مایل به همکاری نیست. تغییرات بسیاری وجود خواهد داشت. اگر بخواهیم دقیقا طبق نقشه و طرحمان عمل کنیم بسیاری از فرصت ها را که هر لحظه بدست می آید از دست خواهیم داد. ما می خواهیم بصورت واقعی مشاهده کنیم که مردم چگونه با هم برخورد می کنند و با هم سازگار می شوند.
ما صدها تکنیک را برای نزدیک شدن و برخورد با مردم محلی بکار می بریم.
▪ چگونه به موضوع پژوهش نزدیک می شوید؟
ـ محل ها و خیابان هایی را که در آن بیش از ۱۰۰ مردم محلی زندگی می کنند را بررسی می کنیم. مثلا من دوچرخه ای خریدم و با یک مترجم دور شهر می گشتم. هرگاه با موردی جالب بر می خوردیم پیاده می شدیم و به آن نزدیک می شدیم تا بررسی اش کنیم. این یک راه وسیع و ژرف برای درک فرهنگ است. سال پیش ما ۱۰ دوجرخه خریدیم و در آخر پژوهش آنها را به مردم محلی هدیه دادیم.
▪ در زمینه ی اینکه مردم چگونه در اموال شریک می شوند به چه نکاتی دست یافتید؟
ـ ما وقتی به محل تحقیق می رسیم متوجه می شویم که مثلا ۱۰۱ مورد بوده است که ما در طرح تحقیق در نظر نگرفته ایم. بعضی موارد به علایق ما بستگی دارد که ما همه ی آنها را مستند می کنیم. مانند سفر تحقیقاتی مان به اندونزی و اوگاندا که هنگام اتمام کار به جای یک گزارش ما ۵ تا ۶ گزارش بر گشتیم.
فکر کنیم که اگر برق نباشد چگونه وسایل برقی خانه امان کار خواهند کرد؟ خوب راه های ساده تر غیر معمول هم برای این کار وجود دارد. نیاز به یک ابداع داریم. بعنوان مثلا اگر در روستایک نفر باشد که تلفن همراه دارد در آن صورت شما می توانید به تمام ساکنین آن روستا پول بفرستید. به این صورت من در شهر کامپالا هستم و شما دختر عموی من هستید که در روستا زندگی می کنید. این دقیقا مثالی از اختراعات خیابانی است. شما تلفن همراه ندارید اما روستا تلفن دارد. من یک کارت تلفن می خرم و با اپراتور مخابرات روستا تماس می گیرم و می گویم او کارتم را شارژ کند به این ترتیب هزینه ی مکالمه را من می پردازم. در اوگاندابه پول "sente می گویند. در این کشور به فرستادن پول از طریق air time هم به "sente می گویند.
▪ برای نوکیا این مساله چه اهمیتی دارد؟
ـ واقعیت هایی در این دنیا وجود دارد که کمک می کنند آنچه را که مستقیما به تجارت ما ربط دارد را ایجاد کنیم و شکل دهیم. مثلا در پژوهش شش ماهه ی ما در اوگاندا مشخص شد که مردم هزینه های مکالمات خود را چگونه سازماندهی می کنند و این برای قسمت بازرگانی ما بسیار مهم بود.

http://tim۳۷۴۵.blogfa.com/
نوشته شده توسط شیدا حافظی