ایمن سازی موش ها با آنتی ژن سونیکه هلیوباکتر فلیس و مقایسه پاسخ های ایمنی آن با موش های غیرایمن آلوده با هلیوباکتر زنده

● پیش زمینه و هدف:
این پژوهش در مورد نقش ایمن سازی موش ها با آنتی ژن سونیکه در حفاظت از گاستریت ناشی از هلیکوباکتر و بررسی پاسخ لنفوسیتی موش های ایمن/چالنج و مقایسه آن با موش های آلوده انجام گرفته است.
● مواد و روش ها:
دو دسته از موش ها با ۳ میلی گرم آنتی ژن محلول ھ - فلیس ایمن سازی و سپس با ۵×۱۰۷ باکتری زنده چالنج شدند. دو دسته موش دیگر فقط با ۵×۱۰۷ باکتری زنده آلوده گردیدند. یک و۸ هفته پس از چالنج ضریب تکثیر اتیولنفوسیتی، شدت و نوع پاسخ سلولی التهابی شرکت کننده در گاستریت و نیز میزان Ab ضد ھ - فلیس و تولید IFN-y در موش های ایمن/چالنج و موش های آلوده به روش الایزا اندازه گیری گردید و مورد مقایسه قرار گرفت.
● یافته ها:
ضریب تحریک لنفوسیتی ۸ هفته پس از چالنج، در موش های ایمن برابر ۲۵ و در موش های آلوده برابر ۴۸ به دست آمد. هشت هفته پس از چالنج، معده موش های ایمن چالنج التهاب ملایم و حال آن که موش های آلوده التهاب معده شدید منتشر از نوع مونولئر نشان دادند. میزان تولید IFN-? از لنفوسیت موش های ایمن/چالنج ۳۰۰ پیکوگرم و در موش های آلوده ۱۷۰ پیکوگرم در میلی لیتر بود. عیار آنتی بادی یک هفته پس از چالنج، در موش های ایمن ۱:۸۰۰۰ و در موش های آلوده ۱:۵۰۰ به دست آمد.
● بحث و نتیجه گیری:
یافته ها نشان داد که پاسخ سلولی موش های ایمن/چالنج که در ابتدا به طور چشمگیری (p<۰.۰۵) بالاتر از موش های آلوده بود، با گذشت زمان کاهش پیدا کرد، و حال آنکه در موش های آلوده افزایش نشان داد. از سوی دیگر تولید بیشتر IFN-? و آنتی بادی ضد ھ - فلیس درموش های ایمن/چالنج نسبت به موش های آلوده نیز بیانگر آن است که پاسخ های ایمنی سلولی اختصاصی از نوع Th۱ با تولید IFN-? و Th۲ (کمک به آنتی بادی سازی) بر ضد گاستریت ناشی از هلیکوباکتر نقش دارند .

احمد مرشدی
مرجان محمدی
حمیدرضا احمدی آشتیانی

منبع : پایگاه اطلاعات علمی