شیوه های رصد

ابزار و فنون کار ستاره شناسان امروز با دهه ۱۹۵۰ بسیار متفاوت است. مثلا شکل تلسکوپ بشدت تغییر کرده، علاوه بر زمین، اکنون در مدار زمین و یا در حال حرکت بسوی سیارات دیگر یافت می شوند. و اگرچه هنوز تلسکوپها نور ستارگان را جمع می کنند، ولی اکنون سایر اشکال تشعشع نظیر امواج رادیویی، تشعشع مادون قرمز و اشعه ایکس نیز بطور منظم ثبت و تحلیل می شود.
● عکاس نجومی:
دو اختراع بزرگ قرن ۱۹ و ۲۰ یعنی عکاسی و رایانه بخدمت ستاره شناسان در آمده، پیدایش ستاره شناسی نامرئی در دهه ۱۹۴۰ درک ما را از جهان بیشتر نموده است.
دوربینها از هنگام اختراع در اواسط قرن نوزدهم رو به آسمان گرفته شده اند. اولین عکس ماه در سال ۱۸۳۰ و لکه های خورشیدی در سال ۱۸۴۵ گرفته شد. خیلی زود ستاره شناسان دریافتند که جزئیات نامرئی برای چشم غیر مسلح در عکس ها نمایان می شود زیرا زمان درازتر تابش نور به دوربین به منزله آن بود که نسبت به چشم، نور بیشتری در دوربین جمع می شود.
● شیوه های الکترونیکی
اگرچه هنوز از صفحات عکاسی استفاده می شود، ولی از نیمه دهه ۱۹۷۰ ستاره شناسان از یابنده های الکترونیک موسوم به وسایل شارژدار برای گرفتن عکس بیشتر استفاده می کنند. این وسایل تصاویر را بر روی یک تراشه الکترونیکی ثبت می کنند و آن نیز اطلاعات را به رایانه می دهد و در نتیجه عکس حاصله دقیق تر از عکس صفحه عکاسی است. عکس حاصله بر صفحه رایانه به نمایش در می آید و می توان آن را تجزیه و تحلیل کرد.
● کشف تشعشع نامرئی
اجرام سماوی در فضا تشعشعی را منتشر می کنند که برای چشم ما مرئی نیست، ولی می تواند به ما در درک جهان کمک کند. نخستین بار در سال ۱۸۰۰ تشعشع مادون قرمز خورشید کشف شد ولی ستاره شناسی با اشعه مادون قرمز تا دهه ۱۹۶۰ آغاز نشد. اولین کاربرد ستاره شناسی رادیویی در سال ۱۹۳۲ صورت گرفت. کارل یانسکی مهندس رادیو در آمریکا جریانی از امواج رادیویی منتشره از صورت فلکی قوس را کشف کرد و اولین اشعه های ایکس آسمانی در سال ۱۹۴۸ ثبت شدند. از دهه ۱۹۴۰ ، ستاره شناسان به طور منظم به جمع آوری و تجزیه اشکال مختلف تشعشع نامرئی پرداخته اند.

منبع : سایت مفاهیم