مطبوعات سیاسی ، حزبی و انتخاباتی

به یاد دارم در یکی از انتخابات ها در ایران ، یکی از دوستان که کار انتخاباتی انجام می داد از من خواست مسوولیت سردبیری روزنامه حزبی او را برعهده بگیرم.
به رغم این که گرایش خاصی به حزبی نداشته و ندارم ، به ایشان گفتم روزنامه شما حزبی نیست بلکه انتخاباتی است و بعد از انتخابات تعطیل می شود.
بر این اساس بعد از قبول مسوولیت سعی کردم نیرویی را جذب این روزنامه نکنم ، چون می دانستم بعد از انتخابات تعطیل می شود و این طور هم شد.
این مقدمه را از این باب گفتم که تقسیم بندی ای درباره مطبوعات داشته باشم ، چون اعتقاد دارم در جامعه ما ۳ دسته روزنامه سیاسی وجود دارد؛ ۱ روزنامه های سیاسی که در کشور پایدارند ۲ روزنامه های حزبی ۳ روزنامه های انتخاباتی.
نشریات دسته اول فارغ از هرگونه فضای سیاسی و انتخاباتی به فعالیت خود ادامه می دهند، هر چند اگر تنگنای مالی داشته باشند به مو می رسند، اما پاره نمی شوند و به کار خود ادامه می دهند. معمولا خبره ترین روزنامه نگاران در این جراید حضور دارند و فضای سیاسی کشور هم در این روزنامه ها شکل می گیرد و پایبند اصول و قانون اساسی و محورهای کلان توسعه هستند و چنین هدفی را فدای شور و شوق حزبی نمی کنند.
نشریات دسته دوم ، روزنامه های حزبی اند که ارگان احزاب هستند، به این معنا که یک حزب سیاسی نظرات خود را در ایام پیش یا پس از انتخابات اعلام می کند و اگر حزبی حاکم باشد از روزنامه خود برای ارائه گزارش کار یا خروجی یا ورودی استفاده می کند و اگر هم حاکم نباشد از روزنامه حزبی برای نقد جریان و حزب حاکم بهره می گیرد.
معمولا روزنامه های حزبی نیز پایدار هستند چون تعامل احزاب به نسبتی که ریشه دارتر و پایدارتر باشد به همان نسبت بر روزنامه های آنها تاثیر دارد.
باید گفت نمی توان از این روزنامه ها توقع دیگری غیر از کارکرد حزبی داشت و حتی می توان این امر را یک حسن دانست چون مردم برای اطلاع عملکرد احزاب مختلف می توانند به ارگان های آنها مراجعه کنند.
البته باید تاکید کرد: هر مطبوعه ای باید تابع قوانین و اصول باشد که این شامل مطبوعات حزبی نیز می شود. در مورد دسته سوم مطبوعات که آنها را ظلم به جامعه رسانه ای و افکار رسانه ای می دانم ، باید گفت مطبوعات انتخاباتی در سیاست به دنبال فرصت طلبی هستند و در ایام خاص وارد می شوند و در فصل انتخابات تنها کار خود را انجام می دهند و بعد از انتخابات هم انگار هیچ مطبوعه ای نبوده و براحتی تعطیل می شوند. این مطبوعات حتی خود را به یک سری از اصول مقید نمی دانند و برخی اصول کشور را فدای منافع انتخابات می کنند.
شاید بتوان علل اصلی فعالیت رسانه های انتخاباتی را خلا حضور احزاب در جامعه عنوان کرد؛ چون اگر احزاب ریشه دار شوند به جای مطبوعات انتخاباتی ، ما مطبوعات حزبی خواهیم داشت. لازمه فضای سیاسی کشور آن است که احزاب فضای فعالیت داشته باشند و بعد از آن روزنامه های حزبی شکل بگیرد.
به هر حال ایران از نظر توسعه سیاسی یکی از توسعه یافته ترین کشورهای خاورمیانه است و ما برای ارتقای سطح این توسعه نیازمند کار تشکیلاتی و سیاسی هستیم تا تفاوت بین احزاب اصلی و فصلی مشخص شود.
اگر فضا شکل بگیرد به همان نسبت شرایط سیاسی کشور شفاف تر و ارگان ها نیز معین می شود، لذا دیگر جایی برای حضور و بروز احزاب و رسانه های فصلی وجود نخواهد داشت.

حشمت الله فلاحت پیشه
نماینده مردم اسلام آباد غرب

منبع : روزنامه جام‌جم