دوشنبه, ۱۷ اردیبهشت, ۱۴۰۳ / 6 May, 2024
مجله ویستا

ربودن - SNATCH


سال تولید : ۲۰۰۰
کشور تولیدکننده : آمریکا و انگلستان
محصول : ماتیو وون
کارگردان : گای‌ ریچی
فیلمنامه‌نویس : گای‌ ریچی
فیلمبردار : تیم ماریس جونز
آهنگساز(موسیقی متن) : جان مورفی
هنرپیشگان : بنیسیو دل‌تورو، دنیس فارینا، وینی جونز، براد پیت، جیسن استیتم، آلن فورد، رابی گی، لنی جیمز، استیون گراهام، راده سربجی‌یا و جیسن فلمینگ
نوع فیلم : رنگی، ۱۰۳ دقیقه


̎تورکیش̎ (استیتم) و ̎تامی̎ (گراهام) که با هم دوست و هم‌کار هستند، از ̎میکی̎ (پیت)، بوکسور ایرلندی برای شرکت در یک مسابقهٔ مشت‌زنی که رهبر دیوانهٔ یک گروه گنگستری به‌نام ̎بریک تاپ̎ (فورد) ترتیب داده، دعوت می‌کنند و از او می‌خواهند شکست بخورد. از طرف دیگر یک گنگستر روسی دیوانه به‌نام ̎بوریس̎ (سربجی‌یا) از یک گنگستر یهودی به‌نام ̎فرانکی چهار انگشتی̎ (دِل‌تورو) می‌خواهد که از طرف او روی مسابقه شرط‌بندی کند و در عین حال از ̎سول̎ (جیمز) صاحب یک مغازهٔ گِروئی نیز می‌خواهد با کمک تعدادی از هم‌دستان کودنش، پول‌های شرط‌بندی بدُزدند. در همین زمان، ̎آوی̎ (فارینا) که تازه از نیویورک به لندن برگشته، ̎تونی دَندون فِشنگی̎ (جونز) را استخدام می‌کند تا ̎فرانکی̎ را که گم‌شده، پیدا کند؛ چراکه در اصل قرار بوده ̎فرانکی̎ یک الماس دزدیده شده را به نیویورک ببرد...
● الگوی فیلم‌های گنگستری انگلیسی که براساس سرقتی ناشیانه با حضور تبه‌کارانی عجیب و گاه دست و پا چلفتی شکل می‌گیرد، با ربودن به اوجی قابل توجه می‌رسد. ریچی با تجربهٔ ساخت ویدئوکلیپ، سراغ طرح داستانی پُرپیچ و خم و شخصیت‌های متعدد و عجیب ربودن رفت. تجربهٔ پُست کوئنتین تارانتینوئی که با داستان‌ عامه‌پسند (۱۹۹۴) در آمریکا به اوج رسید و سپس در انگلستان رفت تا حال و هوا و رنگ و بوی بریتانیائی بگیرد؛ همان آدم‌های آب‌زیرکاه خشن و ابله، همان جابه‌جائی‌های زمانی و موقعیت‌های متعددی که دست آخر به هم مربوط می‌شوند و شخصیت‌هائی که در زندگی هم تأثیر می‌گذارند، در کنار شیوهٔ اجرا، گفت‌وگونویسی و بازیگری تأثیرهائی است که ربودن از شاهکار تارانتینو به عاریت گرفته است. با این تفاصیل اگر اصالت و بداعت را تنها مبنا و ملاک قضاوت نگیریم، ربودن از فیلم‌های خیلی خوب این سال‌های سینمای انگلستان است که طنز و خشونت و اکشن را به خوبی کنار هم گذاشته و در هم تنیده است. پیت در ادامهٔ تجربه‌های متفاوت گاه و بی‌گاهش در نقش بوکسور ایرلندی فوق‌العاده است، مثل همهٔ بازیگران ریز و درشت دیگر فیلم که دنبال الماس ۶۸ قیراطی، خودشان را به هر در و دیواری می‌زنند.