زندگی تارزان

او در نظرسنجی نشریهٔ Associated در سال ۱۹۵۰ به‌عنوان بهترین شناگر نیم‌قرن اخیر شناخته شد. او یک ستارهٔ سینما نیز بود. جانی اولین قهرمانی خود را در سن ۱۸ سالگی به‌دست آورد و در نهایت موفق به کسب بیش از ۵۵ برد (در شنای انفرادی و تیمی پنتاتلون و واترپلو) گردید و ۵۱ رکورد جهانی از خود به‌جای گذاشت. او ۵ مدال طلای المپیک را به خود اختصاص داد. در مسابقات المپیک در سال ۱۹۲۴ فقط ۶ مسابقهٔ شنا در گروه برگزار شد که جانی در ۳ مورد عنوان قهرمانی را کسب نمود و ۲ مدال طلای دیگر مسابقات المپیک را در سال ۱۹۲۸ به‌دست آورد.
مربی جانی Bill Bochrack همیشه تأکید می‌نمود که جانی تا زمانی که قادر به انجام تمرینات روزانهٔ خود است همواره می‌تواند رکوردهای جهانی را بشکند که در این موارد یک شام استیک هرماه به بچراخ (مربی جانی) جایزه‌ای برای جانی بود. مسافتی که اغلب در سطح جهانی در رشتهٔ شنا مطرح است ۱۰۰ متر آزاد است که جانی در سال ۱۹۲۱ یک رکورد جهانی در این مسافت از خود به‌جای گذاشته بود که تا ۲۲ سال بعد از آن کسی موفق به شکستن آن نشد. سریع‌ترین رکوردهای جهانی جانی در ۵ ژوئن سال ۱۹۲۷ به‌دست آمد که به مناسبت آن جشن کوچکی با حضور بچراخ و همسر من (روز ماری که در آن زمان ۶ ساله بود) برگزار شد.
روز ماری (فرزند جانی) به داشتن چنین پدری افتخار می‌کرد. جانی در همان روز توانست رکورد جهانی ۲۰۰ متر و ۲۲۰ یارد را نیز بشکند. در اواخر دههٔ ۶۰ که من همراه با جانی به سانفرانسیسکو رفته بودم او مرا به استخر هتل فیرمونت برد تا محلی که در آن موفق به کسب چندین رکورد شده بود را به من نشان دهد. استخر فوق تبدیل به یک کلوپ شبانه شده بود. رقیب و دوست صمیمی جانی، Duke Kahanamoku دوازده سال پیاپی، قهرمان المپیک و رکورددار شنا بود تا اینکه پس از ۱۲ سال در مسابقات المپیک سال ۱۹۲۴ جانی توانست او را شکست بدهد، بسیاری از طرفداران داک معتقد بودند که جانی فقط قادر است داک را شکست دهد چون فقط از او بالاتر است. به همین دلیل یک مسابقه در هاوائی در مسافت ۱۰۰ یارد برگزار شد که جانی با زمان ۸/۵۲ توانست نه تنها داک را شکست دهد بلکه رکوردی از خود به‌جا گذاشت که هنوز شکسته نشده است. یکی از رقبای جانی، مارک اسپیتز Mark spitz است که هردو در زمان خود سریع‌ترین شناگر بودند. در مقام مقایسه رکوردهای جانی به مدت طولانی‌تری حفظ می‌شدند و در ثانی اینکه جانی بسیار جوانمردتر و مغرورتر از مارک بود. در حالی‌که بیشتر طرفداران مارک معتقد هستند که رکوردها در مسافت‌ها و رشته‌های مختلف کسب شده‌اند. به هر حال جانی نه تنها بهترین شناگر در رشتهٔ آزاد در جهان بود بلکه موفق به کسب دو مقام ملی در پنتاتلون در مسابقات قهرمانی AAU سال‌های ۱۹۲۲ و ۱۹۲۳ گردید. پنتاتلون شامل مسابقات شیرجه و شنا در رشته‌ها و مسافت‌های متفاوت است. دور بردهای پیاپی جانی شباهت به دورهٔ شهرت افسانه‌ای Joe Dimaggio ,Wayne Gretkyz دارد.
همچنین Arne Bory سوئدی که رکورددار جهانی مسافت‌های ۵۰ و ۱۵۰۰ در سال‌های متمادی بوده است. یکی از رقبای مشهور و دوستان خوب جانی بود. زمانی که او به آمریکا مسافرت کرده بود از جانی سالخورده خواست تا در مسافت ۵۰۰ متر در حضور همگان باهم به رقابت بپردازند. علی‌رغم اینکه جانی تمایل به انجام مسابقه داشت مربی وی صریحاً جواب رد داد. اما به‌علت اصرار بیش از حد حضّار او آرنی را به گوشه‌ای برده و از او خواست تا دورهٔ بردهای پیاپی جانی را با این مسابقه از بین نبرد. مسابقه آغاز شد و آرنی شروع به شنا کردن نمود و ناگهان سرعت خود را بسیار زیاد نمود تا جائی‌که فقط ۵ یارد با انتهاء فاصله داشت و سپس کاملاً ایستاد و فریاد زد: زود باش جانی! من به تو اجازه می‌دهم که مثل همیشه اول باشی. پس از المپیک سال ۱۹۲۸ جانی به‌عنوان مدل برای کمپانی BVD به‌منظور تبلیغ و نمایش مایوهای شنای این کمپانی به کل کشور مسافرت نمود.
وقتی این گروه کمپانی BVD به لوس‌آنجلس رسید، گروه MGM در حال آماده ساختن فیلم تارزان بود. جانی بدون اینکه هدفی برای شرکت در فیلم داشته باشد فقط برای اینکه بتواند دوست خود Greta Garbo را ببیند وارد استودیوی پخش شد. بعد از آن واقعهٔ فوق از او خواسته شد تا در فیلم بازی کند. او تست‌های موردنیاز را با موفقیت پشت سر گذاشت اما در برابر هویت خود نیز در حال از بین رفتن بود زیرا که تهیه‌کنندهٔ فیلم از او خواسته بود تا نام خود را به Jon Weis تغییر دهد. سپس یکی از تهیه‌کنندگان، عنوان نمود که این شخص شناگر معروف و قهرمان المپیک است. بنابراین تهیه‌کننده نه تنها نام او را تغییر نداد بلکه پیشنهاد نمود که شنای بیشتری را در فیلم‌نامه بگنجانند. اولین ستارهٔ سینما که از شنا به سینما روی آورد Annette Kellerman استرالیائی بود همان ستارهٔ آرام فیلم ”دختر نپتون“.
Duke نیز در ۱۸۰ فیلم بازی کرد. فیلم تارزان در انواع مختلفی ساخته شده و در هر فیلم یکی از ستارگان شناگر دارندهٔ مدال طلای المپیک استفاده گردیده است. در سال ۱۹۳۹ جانی به حدی در عرضهٔ سینمای حرفه‌ای شد که ستارهٔ سینما گردید و از طرفی دیگر به قدری در رقابت‌های شنا آمادگی داشت که توانست قهرمان ملی سال Walter Spene را در یک تمرین سرعتی باشگاه ورزشی نیویورک شکست دهد. جانی همچنین شنا در دریاچهٔ میشیگان را هم آموخته بود.
خود او می‌گفت: شب‌ها تمرین صدای بلند می‌کرده و زیر میز و صندلی خود را پنهان می‌نموده است. اولین برخورد من با صدای تارزان زمانی بود که جانی همراه با پنجمین و آخرین همسر خود ماریو دختر اشرف‌زادهٔ آلمانی میهمان خانهٔ ما بودند. دختر من مارسی در کلاس دوم درس می‌خواند و روز اول زمانی که سرویس مدرسه برای بردن او آمد جانی با یک روبدوشامبر ژاپنی بلند او را تا کنار سرویس همراهی نمود. پس از آن دوستان مارسی از او پرسیدند که این آقا چه کسی بود؟
مارسی با صدای یک بچهٔ ۷ساله گفت: تارزان. همه با تعجب به او نگاهی کرده گفتند: مطمئنی. مارسی دوباره تکرار کرد او تارزان جانی ویست مولر است. هیاهو و همهمه‌ای در سرویس بین بچه‌ها بنا شد و فردای آن روز همگی با شگفتی‌ تمام منتظر بودند تا تارزان را ببینند و به صحت گفتهٔ مارسی پی ببرند. وقتی جانی آمد تا مارسی را دوباره تا کنار سرویس همراهی کند همگی از دیدن او صدای تارزان را با هماهنگی در می‌آوردند و ناگهان صدای واقعی تارزان را شنیدند. جانی عاشق بچه‌ها بود و بچه‌ها نیز او را بسیار دوست داشتند.
دو دارندهٔ مدال طلای المپیک به نام‌های Tarzan Don Bragg, Jungle Joe Verdier بودند که تمایل داشتند پس از بازنشستگی جانی به جای او در فیلم تارزان کار کنند. جانی حتی پس از شصت‌سالگی هم به تمرینات شنای روزانهٔ خود می‌پرداخت و همواره بینندهٔ مسابقات شنا بود. هیچ‌گاه فراموش نمی‌کنم زمانی که با جانی برای انجام یکسری تبلیغات به جامائیکا رفته بودیم ملکه الیزابت در کنار میز ما ایستاد و به جانی گفت که در دوران کودکی خود بسیار فیلم‌های او را دوست می‌داشته است. برخلاف بسیاری از ستارگان سینما، جانی هیچگاه جذابیّت سینمائی خود را از دست نداد. او همیشه می‌گفت تارزان‌های پیر هرگز نمی‌میرند در عرصهٔ شنا نیز هیچ‌کس او را فراموش نخواهد کرد. او نه تنها یکی از بهترین و مهربان‌ترین شناگران نیمهٔ اول قرن نوزدهم میلادی بود بلکه در تمامی دوران‌ها بهترین بود.