اخلاق سیاسی

اخلاق سیاسی اخلاق سیاسی بخشی از فلسفه سیاسی است.
● مقوله های فلسفه سیاسی:
حاکمیت سیاسی، عدالت و چگونگی برقراری آن، حقوق شهروندان، حقوق بشر، جنگ ، صلح، آزادی و امنیت اجتماعی.
اجرای سیاست، در آخرین تحلیل، چیزی جز عقد قرارداد اجتماعی و رعایت و پای بندی بدان نیست. یعنی، وابستگی سیاست به اخلاق را نمی توان امری صوری ظاهری و جداپذیر دانست. هدف سیاست، دست کم، عبارت است از فراهم نمودن و حفظ و تضمین صلح، آشتی و همکاری اجتماعی.
مطابق آموزش های کانت، تصور وجود سیاست بدون اخلاق، تصوری است اشتباه، که دارای تناقض درونی است، چرا که سیاست بدون خرد عملی اخلاق اصلن سیاست نیست، بربریت است. البته، وحشی ترین و بربرترین سیاست ها نیز، به اجبار، نمی توانند تهی از بار اخلاقی باشند.
اخلاق در ساختار و ماهیت سیاست وجود داشته و در بدترین شکل، حالتی راکد و رسوب شده دارد. رابطه پایه ای میان اخلاق و سیاست به این معنی نیست که نمی توان سیاست های ضد اخلاقی اجرا نمود. بدنبال گسترش نهادهای اجتماعی، آگاهی شهروندان و افزایش حساسیت و مسئولیت پذیری آنها، امکان اعمال سیاست های ضد انسانی و بدون توجه به حقوق پایه ای، همواره محدودتر می گردد. ׳
بر قراری و تامین دمکراسی و تشکیل حکومت حقوقی دمکراتیک، تنها راه ممکن و شناخته شده برای شکوفایی اخلاقی سیاست است. اخلاق پدیده ای است که از درون سیاست های مردمی دمکراتیک می جوشد و می شکوفد.

منبع : فلسفه