نمایشگاهی در دستشویی

جوان سبزواری كه از صدایش پشت تلفن میتوان به انرژی و شادی او پی برد، شش سالی است كه كاریكاتور را حرفه‌ای دنبال میكند. حمید خلوتی ساكن كرمان است و در مطبوعات محلی آن مشغول فعالیت میباشد. او متولد ششم بهمن ۱۳۶۰ است و تجربه‌‌هائی نامتعارف در كارهایش دارد.
● از فعالیتهای خودت در زمینه كاریكاتور و نقاشی بگو؟
▪ چند سالی است كه در هفته‌نامه‌های فردوس كبیر و امید كرمان و نشریات دانشجویی تابش، یاران و... كار كرده‌ام. در فردوس كبیر ستونی با عنوان «كاكتوس» دارم كه به مسائل روز اجتماعی و فرهنگی میپردازد. علاوه بر این در رشتهٔ كارشناسی نقاشی دانشكدهٔ هنر شهید باهنر ترم آخر را میگذرانم.
▪ آیا نمایشگاه انفرادی یا گروهی برگزار كرده‌ای؟
▪ اولین نمایشگاه من در دانشكده یك اجرای انفرادی بود كه در دستشویی دانشكده، مجموعه آثارم را با یك مفهوم واحد برپا كردم. اما یك ساعت پس از افتتاح رئیس دانشكده از ادامه كار جلوگیری كرد. البته این كار نه به خاطر كمبود فضا بود و نه به خاطر متفاوت بودن؛ شرایط كارهایم این محل را نیاز داشت.
البته فایده این كار این بود كه از آن روز به بعد تمامی دستشوییهای دانشكده به شدّت تمیز شد.
● به جز این نمایشگاه‌های گروهی در بخشهای عكس و مجسمه‌سازی و كاریكاتور هم داشته‌ام.
چقدر به داشتن هویت در اجرای كارهای كاریكاتور و نقاشی معتقدی؟
▪ من به اعمال یك هویت در كارهایم حساسیت ندارم این خاص بودن و محتوی داشتن شاید پس از اجرا دیده شود و شاید هم هویتی در كار نباشد. و من در بسیاری از كارهای نقاشی، .‌مجسمه‌سازی و كاریكاتور رگه‌هایی را میبینم كه بخشی از وجود من است.
● پرداخت كاریكاتورها چگونه است، آیا در آنها امضای شخصی خودت را اعمال میكنی؟
▪ متأسفانه در كرمان كاریكاتور جایگاه مناسبی ندارد. با توجه به سابقه‌ای طولانی كه در مطبوعات كرمان وجود دارد، شاید من اولین یا دومین كاریكاتوریست یا تصویرسازی هستم كه از این راه درآمد كسب میكند.
من مجبورم كه بیشتر تصویرسازی كنم. اگرچه بیشتر این آثار به شكل مجزا فرم یك كارتون را داشته باشند.
در خصوص امضا نیز برای من چندان اهمیت ندارد، چون كارهایم بسیار متنوع است.
● وضعیت كاریكاتوریستهای كرمان چه‌‌گونه است، آیا آنها به جایگاهی قابل دفاع رسیده‌اند؟
▪ تشكل صنفی وجود دارد به نام «خانه كایكاتور». اما هیچ كاری را پیش نمیبرد. عمدهٔ فعالیت درآمدزای بچه‌های كاریكاتوریست یا كارتونیست در نشریه‌هاست، كه آنها هم چندان توجه و استقبالی از این موضوع نمیكنند. حتی در نشریات دانشجویی به شما یك نگاه خاص تحمیل میشود؛ باید سفارش یك كار انتقادی و سیاسی را بپذیرید. با این وجود نگاه‌های خوبی وجود دارد كه اگر از جنبه‌های تقلید و ضعف در ارائه، چشم بپوشیم، این هنرمندان تكنیكهای خوبی را اجرا میكنند.
● با این اوصاف آیا آینده‌ای برای كار وجود دارد؟
▪ برای خود من كه نه، چون همین روزهاست كه برای فعالیت جدی به تهران عازم میشوم، به این خاطر كه در كرمان نمیتوان شغلی را پیدا كرد كه هم پاسخگوی نیاز مادی باشد و هم بتوان آزادانه و حرفه‌ای نیز به كار خود ادامه داد. وضعیت فرهنگی نیز اینجا بسیار دچار بحران است! اگرچه اتفاقاتی كه در كلان شهرها میافتد در میان كاغذبازیها گم میشود، اما همه جا وضع یكسان است. این شهرستانها چون كوچك هستند، بحران در آنها زودتر به چشم میآید.
● خودت را چه‌گونه ارزیابی میكنی؟
▪ اینكه خودم باشم كافی است.
● منظورم این است كه تا چه حد فكر و منطق ویژه خودت را داری؟
▪ من از دیگران متفاوت خواهم بود چون هر كس نگاه مخصوص به خودش را در شرایط اجتماعی پیدا میكند. ما در مقطعی از زمان زندگی میكنیم كه حركت تكاملی بشر سرعت بیشتری پیدا كرده و هیچ كس از این قاعده مستثنی نیست.
● فرم خاص یا ویژگیهای منحصر‌به فرد كدام یك از هنرمندان را میپسندی؟
▪ من كارهای هنرمندان كوبایی، چون ارث یا علی دیوان دره‌ای را میپسندم و این رابطهٔ الگوبرداری هنرمندان از یكدیگر را غیرقابل انكار میدانم. پیكاسو جمله معروفی دارد كه در بازدید از نمایشگاه دوستانش میگوید: «من سعی میكنم تا آنجا كه میتوانم از این نمایشگاه سرقت كنم».

منبع : پایگاه رسمی انتشارات سوره مهر