درباره پس از انتخابات

پیروزی قاطع اصولگرایان در هشتمین دوره انتخابات مجلس شورای اسلامی نشان داد اصولگرایان در ۵ گام خود از انتخابات شورای دوم تاکنون در رجوع به آرای عمومی با اقبال عمومی روبرو هستند. این ۵ گام موفقیت‌آمیز فضای سیاسی ایران را [ که از دوم خرداد ۷۶ شروع و به مجلس ششم ختم شد] دگرگون کرده است. این دگرگونی نیاز به بازخوانی و باز تقریر دارد. گفتمان پیشرفت و خدمت اکنون با همه مشکلاتی که دارد در باور عمومی جایگاه ویژه‌ای دارد. اکنون دولت، مجلس، شوراها و نهادهای انتخابی مردم همه در اندیشه آن هستند که با پاک دستی خدمتی بکنند و کشور را یک گام به جلو هدایت نمایند.
آن سوی دیگر این فضای سیاسی، دوم خردادی‌ها هم دچار دگرگونی‌های ساختاری شدند. جریان لائیک و سکولار کم کم فاصله خود را از جریان اصلاحات بیشتر می‌کند و با تز اصلاحات از طریق انتخابات خداحافظی کرده است. آنان معتقدند باید به دنبال ساختار شکنی، تغییر قانون اساسی و نهایتا حذف اسلامیت نظام بود و این از طریق انتخابات ممکن نیست. برای همین برخی کادرهای اصلی آنها به خارج از کشور رفته و از طریق بوق‌های آمریکایی و اسرائیلی با ملت حرف می‌زنند. جریان سالم دوم خرداد، رقابت، رای مردم و داوری مردم را گردن نهاده و مشغول بازخوانی و باز تعریف استراتژی خود هستند. برخی دوم خردادی‌ها نیز معتقدند بازی در حوزه سیاست جواب نمی‌دهد، باید آن را به حوزه “فرهنگ” و “اجتماع” کشاند و به افزایش سرمایه اجتماعی فکر کرد. آنها معتقدند اقتدار مشروعیت و مقبولیت اجتماعی جبهه دوم خرداد از سوی افکار عمومی زیر سوال است و باید به بازسازی آن پرداخت.
می‌گویند اگر دوم خردادی‌ها قدرت فرهنگی و اجتماعی را هدف قرار دهند می‌توانند امیدوار باشند فاتحانه به حوزه سیاست برگردند.
برخی از آنان نقد، مهار، کنترل و مدیریت و نهایتا کسب “قدرت” را در شکل‌گیری یک حزب نیرومند و شناسنامه‌‌دار با رهبری مشخص جستجو می‌کنند. می‌گویند کسب اعتماد و حمایت مردم فقط از طریق فعالیت حزبی ممکن است. باید یک حزب پاسخگو با پذیرش مسئولیت محدود به وجود آورد و با صبوری در صحنه سیاسی به رقابت پرداخت. پدیده حزب اعتماد ملی و حضور حجت‌الاسلام و المسلمین کروبی را در عرصه سیاست کنونی کشور از این زاویه می‌توان تحلیل کرد.
برخی دیگر هم معتقدند، اگر در بازی سیاست امکان برد وجود ندارد بهتر است فعلا بازی نکنند. این جریان در انتخابات اخیر دچار وسوسه “چکنم”، “چرا” شد اما نهایتا به میدان آمد تا ثابت کند این تز صحیح است. اکنون با روشن شدن نتایج انتخابات، یک نهضت ملامتیه راه انداخته‌اند که نگفتیم شرکت نکنیم بهتر است.
● برگردیم به اردوگاه اصولگرایان!
اصولگرایان با انبوه مشکلات کشور از جمله مشکلات اقتصادی چه می‌خواهند بکنند، نرخ تورم سال ۱۹۸۰ در ترکیه ۱۱۰ درصد بود. ترک‌ها موفق شدند در سال ۲۰۰۲ آن را به ۹/۴۴ درصد و پس از روی کار‌ آمدن حزب عدالت و توسعه به ۴/۱۸ در سال ۲۰۰۳ برسانند. در حقیقت روی آوردن مردم به اسلامگراها در ترکیه فقط ارزش‌های اسلامی نبود بلکه مسئله کارآمدی آنها در پاسخ به مشکلات معیشتی مردم حرف اول را می‌زد. اصولگرایان در مجلس هشتم و دولت نهم و ان‌شاءالله در ادامه آن در دولت دهم حتما باید به یک تئوری اقتصادی برای برونرفت از وضعیت کنونی دست یابند. ریشه همه این مشکلات در نوع بودجه‌بندی و بودجه‌ریزی است که با استانداردهای علمی و قانونی مطابقت ندارد. اگر حکم قانون اساسی و ا حکام قانونی در قوانین عادی در قلمرو اقتصاد رعایت شود ما هیچ مشکلی نداریم. تائید بودجه‌های سالیانه توسط شورای نگهبان به معنای تطبیق آن با قانون اساسی نیست. نگارنده در ده‌ها مقاله شبهه نقض قانون اساسی بویژه اصول ۵۳، ۵۲، ۴۵ و ۴۴ قانون اساسی را به بودجه‌های سالیانه مطرح کردم. دریغ از یک سطر پاسخ از سوی نهادهای مربوط برای رفع اشکالات مطروحه! بیاییم برای یکسال هم که شده قانون بودجه را با استانداردهای قانون اساسی و قوانین عادی مربوط بنویسیم و مشکل کسری بودجه دولت را که منشاء اصلی تورم و گرانی و افزایش حجم نقدینگی است برای همیشه حل کنیم. در حوزه مسائل سیاسی، اجتماعی و فرهنگی خطر سکولارها و لائیک‌ها رفع نشده است. تاریخ صد ساله ایران نشان داده است اگر غفلت کنیم این جریان که مستظهر به پشتیبانی اجانب است برمی‌گردد و در یک چشم به هم زدن معادله قدرت را به نفع بیگانگان در داخل به هم می‌زند و دوباره یک دوره طولانی شاهد بازگشت استبداد سیاسی و استعمار خارجی خواهیم بود.

محمدکاظم انبارلویی

منبع : روزنامه رسالت