پنجشنبه, ۱۳ اردیبهشت, ۱۴۰۳ / 2 May, 2024
مجله ویستا

دختران شاغل - Working Girls


دختران شاغل - Working Girls
سال تولید : ۱۹۸۶
کشور تولیدکننده : آمریکا
محصول : لیزی بوردن و اندی گِلَدستون
کارگردان : بوردن
فیلمنامه‌نویس : ساندراکی و بوردن، برمبنای داستانی نوشته بوردن.
فیلمبردار : جودی آیرولا
آهنگساز(موسیقی متن) : دیوید وان تیگم
هنرپیشگان : لوئیز اسمیت، دبورا بانکس، لیز کالدول، ماروزیا زاک، آماندا گودوین، بومر تیبز، ساندر فینارد، راجر باب، الِن مک‌الداف و تونی وایتینگ.
نوع فیلم : رنگی، ۹۱ دقیقه.


«مالی» (اسمیت)، دختری تحصیل کرده و عکاسی است که با محبوبه سیاه‌پوستش، «دایان» (بانکس) و دختر او زندگی می‌کند. او بدون اطلاع «دایان» به صورت نیمه‌وقت در یک خانه بدنام در منهتن کار می‌کند. در فاصله استراحت بین کارش، با دو همکارش، «داون» (گودوین) و «جینا» (زاک) درباره زندگی و مشکلاتی که به خاطر شغل‌شان در جامعه با آن روبه‌رو هستند. صحبت می‌کنند. هر سه آنان از رئیسه‌شان، «لوسی» (مک‌الداف) و بهره‌کشی و فریبکاری او بدشان می‌آید. وقتی «داون» برای شرکت در کلاس شبانه‌اش، زودتر می‌رود، «لوسی»، «مالی» را تحت فشار می‌گذارد که بیشتر سر کارش بماند. او اوقات سختی را با «پل» (باب)، یکی از مشتریان همیشگی‌اش که مدام او را تحقیر می‌کند، می‌گذراند. «لوسی» باز هم اصرار دارد که او بیشتر بماند و «الیوت» (فینارد) مشتری دیگری را که شیفته‌اش است و از او خواسته تا محبوبه‌اش شود ببیند. «مالی» پس از گرفتن سهمش از کار روزانه - که مبلغ کلانی هم هست - به «لوسی» می‌گوید دیگر نمی‌خواهد برای او کار کند. اما «لوسی» حرفش را جدی نمی‌گیرد. «مالی» به خانه برمی‌گردد، اما وقتی صبح روز بعد از خواب بیدار می‌شود، خیلی معلوم نیست که چه‌کار می‌خواهد بکند.
* عاری از هر رنگ و لعاب و یا رمانتیسیسم، اما به‌ غایت تکان‌دهنده. از معدود آثاری که خیابان‌گردی را به‌عنوان یک حرفه در نظر آورده و نه عملی ضد اختلاقی. بوردن موفق شده در این خانه کوچک، مردان را به هجو کشد و مردسالاری را در حد یک توهم از سوی آدم‌هائی که حتی در برقراری ارتباط با زنان از سلامت برخوردار نیستند، نشان دهد. به‌دلیل نوع نگاه موشکافانه، فیلم عاری از هر نوع پرده‌دری است. شخصیت زن مرکزی فیلم هم‌جنس دوستی است که برای ادامه زندگی شغل دیگری سراغ ندارد و از سوئی هنوز به هم خانه‌اش چیزی درباره حرفه‌اش نگفته است. این مایه به علاوه فضای خانه بدنام فیلم گه‌گاه یادآور بل دوژور (لوئیس بونوئل، 1966) است.