ناکامی ماندگار در تاریخ کشتیرانی مسافری

● تایتانیک به دریا پیوست
تایتانیک بزرگ‌ترین کشتی بخار مسافربری جهان همراه با ۲ کشتی دیگر به‌نام‌های المپیک و بریتانیک توسط کارخانه کشتی‌سازی هارلند و ولف در ایرلند ساخته شد.
آنچه که نام تایتانیک را برای همیشه در خاطره‌ها ثبت کرد برخورد آن با یک توده یخ شناور و غرق شدن در آب بود که موجب مرگ حدود ۱۵۱۷ نفر شد. این اولین فاجعه دریائی در زمان صلح در تاریخ بود. برای ساخت تایتانیک از پیشرفته‌ترین تکنولوژی موجود در همان زمان استفاده شده بود. هیچ کس فکر نمی‌کرد روزی تایتانیک با این همه تجهیزات و خدمه فوق‌العاده ماهر و باتجربه در آب غرق شود.
طرح اولیه کشتی توسط لرد پیر رئیس کارخانه داده شد و پس از بررسی توسط مدیران کارخانه مورد تأیید واقع شد. سرانجام در ۳۱ مارس سال ۱۹۰۹ میلادی ساخت تایتانیک آغاز شد و تکمیل آن ۲ سال به طول انجامید.
تایتانیک دارای ۴ سیلندر، ۴ دودکش، ۳ موتور بخار و یک توربین فشار معکوس به همراه ۳ پروانه پرقدرت بود. تعداد سرنشینان کشتی ۳ هزار و ۵۴۷ مسافر و خدمه بوده و استخر شنا، زمین ژیمناستیک، کتابخانه و زمین‌بازی اسکوواچ داشت. برای ذکور اتاق‌های درجه یک از چوب و مبلمان بسیار گران‌قیمت و فوق‌العاده زیبا استفاده شده بود. اتاق‌ها درجه ۲ و ۳ نیز تمام امکانات رفاهی مورد نیاز را داشتند. پلکان کشتی بسیار زیبا بود و از چوب بلوط ساخته شده بود. لامپ‌ها طوری انتخاب شده بود که نورها طبیعی به نظر برسد و اوج تکنولوژی آمیخته با معماری در این کشتی مشاهده می‌شد.
● در تایتانیک چه گذشت؟
شب یکشنبه ۱۴ آوریل سال ۱۹۱۲ میلادی بود. درجه حرارت هوا به سرعت در حال کاهش بود و آب اقیانوس سردتر می‌شد ماه در آسمان دیده نمی‌شد اما هوا نسبتاً صاف بود. در ساعت ۱۱ و ۴۰ دقیقه پیامی برای تایتانیک مخابره شد که در آن هشدار داده شده بود که یک توده یخ شناور در مسیر کشتی وجود دارد. چند دقیقه بعد پیام دیگری از کشتی دیگر با همین مضمون به تایتانیک مخابره شد. اما هیچکدام از دو پیام به تایتانیک نرسید.
در ساعت ۱ و ۴۵ دقیقه ناگهان یک توده یخ در مقایل کشتی ظاهر شد. زنگ خطر ۳ بار به صدا درآمد کاپیتان تمام تلاش خود را جهت تغییر مسیر کشتی انجام داد اما دیر شده بود. گوشه راست کشتی با توده یخ برخورد کرد و چندین جای کشتی صدمه دید.
ناگهان آب وارد کشتی شد صدمات وارده جبران‌ناپذیر بود. کاپیتان اسمیت و توماس اندرو به این نتیجه رسیدند که کشتی در حال غرق شدن است و در نیمه شب دستور دادند که قایق‌های نجات را به آب بیندازند.
تایتانیک دارای ۲۰ قایق نجات به ظرفیت یک هزار و ۱۷۸ نفر بود. در حالی‌که تعداد خدمه و مسافران روی هم ۲ هزار و ۲۲۳ نفر بودند. ۱۶ قایق درون جرثقیل کشتی و تعدادی هم قایق تاشو وجود داشت.
مسافران درجه ۱ و ۲ کشتی به راحتی به قایق‌ها دسترسی داشتند اما دسترس به قایق‌ها برای مسافران درجه ۳ وجود نداشت. یک در بزرگ مسافران درجه ۳ را از بقیه مسافران جدا می‌کرد. زمانی‌که زنان و کودکان مسافران درجه ۱ و ۲ نجات یافتند. مسافران درجه ۳ هنوز انتظار می‌کشیدند. ابتدا زنان و کودکان را سوار قایق‌ها می‌کردند. ۲ نفر از خدمه کشتی مرتباً پیام می‌فرستادند و اوضاع نابه‌هنجار به‌وجود آمده را گزارش می‌دادند و چندین کشتی از جمله المپیک پیام را دریافت کردند اما آنها به‌قدری دور بودند که هیچ‌‌کدام نتوانستند خود را به موقع برسانند. یکی از کشتی‌ها ۴ ساعت بعد از حادثه رسید.
مسافران هیچ‌کدام غرق‌شدن تایتانیک را باور نداشتند و هیچ تمایلی به سوار شدن در قایق‌های نجات نداشتند. برای همین ابتدا بیشتر قایق‌ها تقریباً خالی بودند. اما پس از گذشت اندک زمانی مسافران متوجه وخامت اوضاع شدند و کشتی کم‌کم به داخل آب می‌رفت. در ساعت ۲ و ۲۰ دقیقه بامداد کشتی از وسط به دور نیم شد و یک قسمت به‌طور کامل درون آب رفت و پس از گذشت چند دقیقه نیمه دیگر تایتانیک هم درون آب فرو رفت و این چنین عصر تایتانیک به پایان رسید. این در حالی بود که از ۲ هزار و ۲۲۳ نفر مسافر فقط ۷۰۶ نفر نجات یافتند و هزار و ۵۱۷ نفر همراه با تایتانیک درون آب فرو رفتند. ۱۹۹ نفر از مسافران درجه یک و ۱۱۹ نفر از مسافران درجه ۲ و ۱۰۴ نفر از مسافران درجه ۳ نجات یافتند. ۶۸۵ نفر از خدمه کشتی نیز غرق شدند و تنها ۲۱۴ نفر از خدمه زنده ماندند.
۱۳۴۷ مرد و ۱۰۳ نفر زن جان خود را از دست دادند. نیمی از کودکان هم در آب غرق شدند اکثر مسافران به‌دلیل سرمای شدید و دمای ۲ - درجه آب یخ زدند.
چنین شد که تایتانیک کشتی زیبای مسافری به خاطره دریائی تبدیل شد.

مترجم: منیژه جوادی

منبع : ماهنامه پیام دریا