زنان آلمانی در باشگاه مسلمانان

مدیر باشگاه ورزشی «حیات» خانمی ترک‌تبار به نام «امینه آیدمیر» است که خود چند سالی است که مرتب ورزش می‌کند. او بعد از بارداریش‌، به خاطر بازگشت دوباره به وزن قبلیش عضو یک باشگاه ورزشی آلمانی شده بود: "چون من مسلمان هستم و روسری سر می‌کنم، در آن باشگاه نمی‌توانستم راحت باشم. خود مربی ورزش آنجا یک مرد بود. بعد پیش خودم فکر کردم که چرا یک باشگاه ورزشی مخصوص خانم‌ها وجود ندارد، جایی که آقایان نباشند." بیشتر کسانی که عضو باشگاه «حیات» هستند، خانم‌های مسلمان و محجبه‌اند. برای این دسته از خانم‌ها این‌جا نخستین مکانی است که می‌توانند در هنگام ورزش کردن، روسری‌هایشان را از سر بردارند، گرم‌کن بپوشند و با خیال راحت ورزش کنند. یکی از همین ورزشکاران حلیمه دوگان است. خانمی مسلمان و ترک که از زمان افتتاح این باشگاه تاکنون، یک پای ثابت کلاس‌های ورزشی حیات بوده است.
البته حلیمه پیش از این هم ورزش می‌کرده، با این تفاوت که در یک باشگاه ورزشی آلمانی: "چیزی که من را اذیت می‌کرد، این بود که مدام یک پستچی یا یک مرد داخل باشگاه می‌آمد. همه حواس آدم دائم به این بود که هم‌اکنون یک مرد وارد سالن شود اما، اینجا در عوض خیال ‌آدم راحت است. واقعاً همه ما از این‌جا خوش‌مان می‌آید. یا بهتر است که بگویم اینجا تضمین‌ شده است"
امینه آیدمیر با این باشگاه ورزشی توانسته است با یک تیر، دو نشان بزند. از طرفی خانم‌ها را سالم نگه می‌دارد و از طرف دیگر رضایت مردهای سختگیر را جلب کند: "عده‌ای از مردهای حساس هم هستند که خودشان تلفن کردند تا مطمئن شوند که این‌جا مردی نمی‌آید. وقتی که مطمئن شدند آن وقت به همسران‌شان اجازه دادند تا برای تمرین به این‌جا بیایند."
برای اینکه مراجعه کنندگان متوجه شوند که قضیه از چه قرار است، تابلویی سفید رنگ در کنار زنگ مردانه، به دیوار آویخته شده است: "ورود مردان به این سالن ورزشی ممنوع است. برای تحویل هرگونه بسته پستی یا پرسیدن سؤال لطفاً زنگ بزنید و منتظر بمانید." این قانون برای تمام آقایان صادق است. زیرا که قلمرو این باشگاه ورزشی تماماً در اختیار زن‌هاست.
دو خانم حدوداً سی ساله وارد ورزشگاه می‌شوند. مانتوی مشکی بلند به تن دارند و موهایشان را هم با روسری کاملاً پوشانده‌اند. تا چند دقیقه دیگر قرار است تا کلاس "تمرینات ویژه شکم" شروع شود. فرصت زیادی نیست، مانتوها به سرعت جای خود را با لباس‌های ورزشی رنگی عوض می‌کنند اما، موها همچنان با یک دستمال سرکوچک پوشیده می‌مانند، البته این پوشیدگی این بار به خاطر آقایان نیست، بلکه برای جلوگیری از سرازیر شدن قطره‌های عرق در حین تمرین است.
در حال حاضر۲۸۰ نفر عضو این باشگاه هستند. از دختران جوان گرفته تا خانم‌های مسنی که برای نخستین بار روی به ورزش آورده‌اند. البته این‌جا در بین ورزشکاران، تنها زنان مسلمان ترک دیده نمی شوند، غیر مسلمان‌ها هم به گرمی پذیرفته می‌شوند. «ایزابلا کوربیس» به همین دسته اخیر تعلق دارد. خانمی آلمانی و کاتولیک که مدتی است مشتری باشگاه حیات شده است: "این‌جا آدم احساس راحتی می‌کند. همه‌مان زن هستیم و بیشترمان هم مشکل اضافه وزن داریم. اما در یک باشگاه آلمانی دردسر اول از لباس شروع می شود. همه لباس‌های مارک‌دار به تن دارند. آدم باید شیک باشد و آرایش کند،‌ اما حالا من وقتی صبح‌ها از خواب بلند می‌شوم می‌دانم که راحت و بدون زرق و برق می‌توانم به این‌جا بیایم اما، در یک باشگاه آلمانی به آدم چپ چپ نگاه می کنند."
کلاس‌ها کم‌کم به پایان می‌رسند و بیشتر آماده می‌شوند تا به خانه باز گردند. گرمکن‌های ورزشی دوباره تبدیل به مانتوهای پوشیده و بلند می شوند.
بازگشتی دوباره به دنیای زنانه و مردانه. اما سراسر مجهز، همراه با روسری