میناب ، استان هرمزگان

تاریخ میناب با تاریخ شهر هرمز باستانی درآمیخته است. در حال حاضر خرابه‌‌های این شهر در نزدیكی شهر میناب قرار دارد و در واقع این شهر جای آن را گرفته است.
در سال 326 قبل از میلاد، اسكندر مقدونی دریاسالار خود - نئارخوس (نئارك) - را از طریق مصب سند رهسپار خلیج فارس كرد. وی پس از عبور از سواحل مكران به دهانه رودخانه «آدمیس» در نزدیكی شهر هرمز رسید و مورد استقبال اهالی شهر قرار گرفت و چندین روز در این شهر اقامت كرد.
عده‌ای از مورخان، بنیانگذاری شهر هرمز كهنه را به اردشیر بابكان (پاپكان) ساسانی منسوب می‌دانند؛ در صورتی كه چندین قرن پیش از آن سپاه اسكندر در این شهر اقامت داشته است.
در حدود سال 1000 میلادی یكی از شیوخ عمان به نام محمد برای تصرف خلیج‌فارس و سواحل آن هجوم آورد و از نارضایتی اهالی هرمز نسبت به حاكم وقت استفاده كرد و بندر هرموز را تصرف كرد. پس از او، پسر وی به نام سلیمان و سپس فرزندان او حكومت شهر هرمز را به دست گرفتند.
در سال 1300 میلادی،‌ جمعی از سواران مغول (نوادگان امیرتیمور گوركانی) به این شهر حمله كردند و خرابی بسیار به بار آوردند. در نتیجه امیر هرمز همراه با مردم شهر، بندر هرمز را ترك كرده و به جزیره هرمز كنونی مهاجرت نمودند و بدین ترتیب حكومت خشكی هرمز به جزیره جرون منتقل شد.
در سال‌های 1804-1793 میلادی سلطان عمان - سلطان ابن احمد - با حمایت انگلیسی‌ها، حاكمیت خود را در گواتر به ناصرخان - حاكم آن ناحیه - تحمیل كرد و نفوذ خود را در سواحل مكران گسترش داد و بدین‌سان سواحل دریای عمان نیز به دست وی افتاد. وی در رویارویی با ایران احتیاط می‌كرد؛ اما سعی كرد تا اداره بندرعباس و میناب را نیز به دست آورد. در این ایام، آقامحمدخان قاجار به دلیل درگیری‌های داخلی فرصت نكرده بود تا قدرت خود را در جنوب كشور تحكیم نماید. بدین لحاظ جزایر قشم و هرمز تحت كنترل حكومت عمان قرار داشت. در سال 1852 با توافق دولت ایران و عمان عهد‌نامه‌ای تنظیم شد كه طی آن،‌ اراضی سواحل و جزیره‌های ایران و شهر میناب مجدداً به مالكیت ایران درآمد.
میناب امروزی كه تاریخ آن با قدمت تاریخی هرمز قدیمی درآمیخته است، شهری آباد و پررونق است. این شهر یكی از نواحی مستعد كشاورزی استان هرمزگان نیز هست و محصولات جالیزی، مركبات و خرمای آن بسیار معروف می‌باشد.