عبدالباقی باقی تبریزی

جنسیت: مرد
تخلص: باقی
تولد و وفات: ( ... - ۱۰۳۹) قمری
محل تولد: مشخص نیست.
شهرت علمی و فرهنگی: خطاط ، صوفی و شاعر
ملقب به دانشمند. از سخنوران و خوشنویسان معروف و صوفی مشرب تبریز بود و در خانقاه مولوی‌ها سکونت داشت ، به‌همین جهت به عبدالباقی صوفی شهرت یافت. او برحسب دعوت سپهسالار عبدالرحیم‌خان خانان به هندوستان رفت و مدتی درآنجا مقیم شد. بعد به بغداد مسافرت کرد و نزد مصطفی دده به مشق خط پرداخت. باقی در خدمت علاءبیگ تبریزی نیز تلمذ کرده و خود در نوشتن انواع خطوط به‌‌خصوص ثلث و نسخ استادی گرانمایه به‌شمار می‌آمده و نستعلیق را نیز خوش می‌نگاشته است. شاه‌عباس اول هنگام بنای مسجد جامع جدید عباسی ، از وی درخواست کرد که نوشتن کتیبه‌های مسجد را به‌عهده بگیرد اما ، او نپذیرفت و بعد از فتح بغداد به اصفهان رفت و مشغول کتیبه‌نویسی شد. عبدالباقی در فنون فضائل حکمت و عربیت مهارت داشت و گاهی به نظم اشعار عارفانه و عاشقانه می‌پرداخت. باقی از معاصران میرزاابراهیم همدانی بود و با وی دوستی و مراسله داشت. در تذکرۀ "هفت اقلیم" آمده که باقی شاگرد میرزاجان بوده است و صاحب "تذکرۀ شعراء آذربایجان" نیز او را فرزند بیرام‌خان می‌داند. مؤلف "تذکرۀ نصرآبادی" نزد وی تعلیم خط دیده است. از آثار وی: کتاب "منهاج‌الولایه من کتاب نهج‌البلاغه" ، در گزارش نهج‌البلاغهه برحسب موضوع و در دوازده باب ، "تفسیرالقرآن" ، بر طریقۀ تصوف؛ "شرح‌الصحیفهٔ‌الکاملهٔ‌السجادیهٔ" ، بر طریقۀ صوفیه؛ "دیوان"شعر. از خطوط او: مرقع قصیدۀ "برده" ، به‌ سال ۱۰۳۶ق؛ یک رقعه ثلث سه‌دانگ و نسخ دودانگ خوش ، بارقم:" کتبه باقی"؛ کتیبۀ فوقانی داخل گنبد بزرگ مسجد شاه اصفهان ، به‌ خط ثلث و با رقم: "قدتشرف بکتابت‌‌ها عبدالباقی‌التبریزی فی سنهٔ ست و ثلثین و الف حامداًللّه تعالی"؛ کتیبۀ ایوان بزرگ مسجد شاه و اطراف محوطه عبدالباقی"؛ کتیبۀ داخل ایوان شمالی مسجد شاه ، به‌ خط ثلث و با رقم: "کتبه عبدالباقی فی الف و ثلاثین و خمس".

منبع : مطالب ارسالی