تاثیر تجویز روی در بهبود حس چشایی بیماران همودیالیزی مزمن

● زمینه و اهداف:
کمبود روی به عنوان یکی از علل اختلال چشایی مطرح بوده و هدف این مطالعه بررسی اثر تجویز روی در بهبود حس چشایی در بیماران همودیالیزی مزمن است.
● روش بررسی:
۶۵ همودیالیزی مزمن در دو گروه بطور متقاطع مطالعه شدند، گروه یک شامل ۳۵ بیمار و گروه دو شامل ۳۰ بیمار بودند. گروه اول دارونما و گروه دوم ۱۰۰ میلی گرم عنصر روی در روز و به مدت دو ماه دریافت کردند. سپس مکمل و دارونما به مدت دو ماه قطع گردید و مطالعه دو ماه دیگر به صورت متقاطع ادامه یافت. برای ارزیابی حس چشایی چهار مزه اصلی از بیماران خواسته می شد طعم های غلظت های مختلف مورد آزمایش را تشخیص دهند. آستانه چشایی، میزان نمایه توده بدن و مقادیر سرمی روی نمونه های ناشتا و قبل از دیالیز در روزهای ۰، ۶۰، ۱۲۰ و ۱۸۰ تعیین گردید. همچنین یادآمد غذایی روز قبل از دیالیز در روزهای فوق ثبت و روی رژیم غذایی آنها برآورد گردید.
● یافته ها:
روی سرم در حالت پایه در هر گروه کمتر از ۸۰ میکروگرم در دسی لیتر بود و تجویز روی در هر گروه سبب افزایش معنی دار در سطح سرمی آن شد. آستانه حس چشایی برای چهار مزه اصلی در دوره دارونما بطور معنی داری افزایش یافت. همچنین تجویز روی در هر گروه باعث کاهش آستانه حس چشایی برای چهار طعم گردید که این کاهش بجز برای طعم شوری در گروه دو برای بقیه مزه ها معنی دار بود. میزان نمایه توده بدن در طی مطالعه تغییر معنی داری نشان نداد.
● نتیجه گیری:
از این مطالعه چنین استنتاج می شود که در بیماران همودیالیزی مزمن: ۱- در غیاب تجویز روی آستانه حس چشایی افزایش می یابد. ۲- تجویز روی باعث بهبودی حس چشایی می گردد. ۳- غلظت های پایین روی سرم با تجویز روی بهبود می یابد. ۴- تجویز روی تاثیری در بهبود نمایه توده بدن بیماران ندارد.

محمد ماذنی
حسن ارگانی
نادره رشتچی زاده
محمد رهبانی نوبر
امیر قربانی حق جو
رضا مهدوی
بابک رحیمی اردبیلی

منبع : پایگاه اطلاعات علمی