درباره بهترین های سال فوتبال انگلیس/تری و لمپارد بی رقیب بودند

با این حال در این فصل امواج خبری اصلی را مربیانی چون مورینیو، دیوید مویس، ایان داوی و سم الاردایس ایجاد كرده اند و حتی درخشش فزون تر از معمول تری و لمپارد را باید در درجه اول معلول كار عالی مورینیو در استمفورد بریج دانست و در غیر این صورت شكوفایی آنها باید در فصول قبلی و زیر نظر رانیری روی می داد.
در منچستر یونایتد وین رونی بد كار نكرد و دو سه گل فوق العاده زد و در مقاطعی از فصل ریو فردیناند و حتی روی كین هم خوب بودند، اما اگر بخواهیم ستاره اولدترافورد را نام ببریم باید به گابریل هاینتزه مدافع چپ آرژانتینی رای بدهیم. او هم دلاور و در كار انفرادی قوی است و هم فقط در خدمت تیمش نشان می دهد.
استیون جرارد هم در لیورپول هر دو خصلت فوق را داشته است اما او هم مثل هاینتزه اصلاً نمی تواند مرد سال باشد. حتی می توان شك كرد كه او بهترین بازیكن سال در انفیلد بوده باشد و جیمی كاراگر برای این عنوان شایسته تر از اوست. از همه عجیب تر آنكه هواداران لیورپول پس از سال ها بدگویی (سزاوارانه) درباره «یك كاراگر پراشتباه» اخیراً نام او را فریاد می كشند و همین امر نشان می دهد كه پیشرفت او تا چه حد زیاد بوده است.
اگر استادیوم به استادیوم برویم بازیكنان دیگری را هم می یابیم كه در قیاس با گذشته خود و با احتساب وضعیت و پایگاه باشگاهشان بسیار خوب كار كرده اند. مورتن پدرسن در بلك برن، تیم كاهیل در اورتون، شون رایت فیلیپس در منچستر سیتی، جرمن نیاسن در نیوكاسل، استوارت داونینگ در میدلز بورو، اندرو جانسون در كریستال پالاس و تیری آنری در آرسنال (البته منهای دو ماه آخر فصل) از آن جمله اند.
اینها كه گفتیم فقط مقدمه ای بود برای اینكه بگوییم نفرات فوق در قیاس با لمپارد و تری هیچ بودند. در تیم درخشان و بیش از اندازه مستحكم مورینیو، چك، ماكلله و گالاس هم بسیار خوب كار كردند اما هیچ كس با تری و لمپارد و به واقع با استمرار خیره كننده ای كه این دو داشتند، برابری نكرد. از همان لحظه ای كه اعلام شد انتخابات مرد سال در پیش است و همه می دانستند كه برنده یكی از این دو است، متمایز كردن و تفكیك یكی از دیگری به سبب كار فوق العاد هر دو كار بسیار سختی بود، اما هر چه بود اتحادیه فوتبالیست های حرفه ای انگلیس به تری و اتحادیه روزنامه نگاران به لمپارد رای دادند و اگر از هر دو نهاد می پرسیدید می گفتند كه ای كاش امكان داشت به دیگری رای بدهند.
•درخشش فردی مبتنی بر كار گروهی
این یك حقیقت مسلم است كه اعتقاد تام و تمام مربی سابق پورتو به اصول تیمی و كار گروهی باعث شده است هر بازیكنی در تركیب چلسی ابتدا به سلسله روابط تیمی و وظیفه ای كه در قبال یار كناری اش دارد، بیندیشد و از آنجا كه قالب های گروهی خوب پیاده شده هر بازیكنی از این مجموعه توانسته است در كارش موفق جلوه كند، اما دقیقاً همین مسائل نشانگر ارزش های فراتر از باور تری و لمپارد است زیرا حتی در قالب های تیمی فوق نیز بالاتر از «جمع » نشان داده اند.
لمپارد حقیقتاً فوق العاده بوده است. گاهی به نظر می رسد طول زمین فوتبال نه ۱۱۰ یا ۱۲۰ متر بلكه ۱۱ متر است زیرا او در یك چشم به هم زدن از این محوطه جریمه به آن یكی محوطه جریمه می رسد و اصلاً انرژی كم نمی آورد و هرگاه شوت می زند، همه می لرزند. او نه فقط یك پاسور و گلساز باشعور است بلكه می تواند با یك شوت ضربتی از پشت ۱۸ قدم كار را تمام كند. لمپارد از همان زمان انتقال از وستهام به چلسی نشان می داد كه چقدر آینده دار است.او بهترین بود اما جان تری نیز چنین بود. سخت ترین كار این بود كه بگویید تری سهم كمتری از لمپارد در قهرمانی دوگانه چلسی در لیگ و جام اتحادیه انگلیس داشته است.
تری یك لیدر ذاتی و مادرزاد در داخل زمین است و انگار او را برای این كار ساخته اند. كافی است تیم به مشكل برخورد كند، یا فریاد اوست كه همه جا را می گیرد و یا خودش جلو می رود تا روی ضربات ایستگاهی كار را تمام كند.

منبع : باشگاه اندیشه