هر ذره یک علامت است

زندگی برای هر فرد درس های خاص خودش را دارد، گویی که هر انسان در هر رشته خاصی از زندگی باید امتحان شود و درس بخواند. شاید برای همین است که خداوند یکی را فقیر دیگری را غنی یکی را سالم و دیگری را معلول یکی را تنها و دیگری را در خانواده ای شلوغ قرار می دهد. انسان ها که خود پدر و مادرشان را انتخاب نمی کنند، بلکه خداوند است که بنا به اراده خود به هر فرد شرایطی را می دهد. اینک انسان با همه استعداد و توانایی هایش باید به بهترین نحو با وضعیت موجود بسازد و خود را وفق دهد و درست است که انسان در این زمینه انتخابگر نیست، ولی در وجودش دنیایی از هوشمندی ها و توانمندی است که گاهی خودش از آنها بی خبر است. هرکدام از این توانمندی های بالقوه در زمانی خاص می توانند بالفعل شوند و به داد بشر برسند. تنها نقطه ضعف بشر در زندگی زمان است. زمان تنها چیزی است که هیچ کس نمی تواند آن را تغییر دهد. هر فرد زمان مشخصی دارد که در آن می تواند به اصطلاح خودی نشان دهد. حال این که چقدر فرد از لحظاتش استفاده کند و با همه توانمندی هایش در این لحظات چه کار کند چیزی است که خداوند به طور ارادی در اختیار ما قرار داده است.
زر وقت باید به کار آزمود
کازین بهترش هیچ معیار نیست
انسان در این فرصت محدود باید یاد بگیرد تا توانایی هایش رشد کنند و بالفعل درآیند. خداوند به انسان چندین حواس داده تا با تمام وجود در این فرصت کم یاد بگیرد. از همه چیز و همه کس با دیدن مورچه ای که سخت کوش است با نفس کشیدن هوایی که به طور شگرفی در جایی از جهان است و در جایی نیست و... و جالب این جاست که در پشت همه این حواس تفکری قرار دارد و لذتی. تفکر برای یافتن نتیجه و تجربه و لذت برای خستگی ناپذیر شدن بشر از یافتن تجربه. اگر خداوند لذت یادگیری وتجربه را به بشر نمی داد، چه زود بشر از همه چیز می ترسید و یا خسته می شد. بشر در سخت ترین شرایط هم به دنبال راه حل تازه است. خیلی وقت ها افراد درست در لحظه ای که فکر می کنند کار از کار گذشته با مشاهده یک چیز کوچک راه حل تازه ای به ذهنشان می رسد. این راه حل تازه در واقع می تواند همان استعداد بالقوه ای باشد که با یادگیری و یا تلنگر یک حس بالفعل درآمده است.
خداوند متعال همه درس های زندگی که لازمه موفقیت بشر است، را در همین محیط پیرامونمان قرار داده است. کافی است بخواهیم ببینیم و کمی هوشیار باشیم.
همه کار ایام درس است و پند
دریغا که شاگرد هشیار نیست
مهم نیست که در چه سطح و رتبه علمی و هوشی هستیم، درس های ایام طبیعت و حتی رفتار موجودات درس هایی است که همه افراد بشر توانایی درک آن را دارند. درواقع یادگیری همین درس هاست که یکی را در زندگی موفق و دیگری را شکست خورده می دارد.
پس بیایید همیشه از یک دریچه به زندگی نگاه نکنیم، دریچه های مختلف ذهنمان را به همه رخدادها و رویدادهای اطرافمان بازکنیم و درمورد هر کدامشان فکر کنیم. زندگی فقط در کار و ازدواج و بچه داری خلاصه نمی شود. اصل زندگی رشد کردن بشر و تعالی سطح فکر، احساس و اندیشه اوست. انسان در این دنیا برای زندگی در دنیای دیگر بالغ می شود. درواقع همه چیز به کمک بشر می شتابد برای بلوغ و رشد و یادگیری. گاهی وقت ها لازمست به زندگی از بالا نگاه کنیم تا همه جوانب و قسمت های آن را ببینیم. پس بیایید از همه چیز و همه کس و از هر وجودی که در این دنیا برای ما یک علامت راهنما آفریده شده یاد بگیریم.

زینت آشناگر

منبع : روزنامه کیهان