تولد

کارگردان: جاناتان گلیزر. فیلم‌نامه: میلو ادیکا، جاناتان گلیزر، ژان ـ کلود کاریر. بازیگران: نیکول کیدمن، دنی هوستون، کامرون برایت، لورن باکال، آن‌هچ، تد لوین، کاراسیمور، مایک دساتلس. مدت ۱۰۰ دقیقه.
در فیلم دوم جاناتان گلیزر، سوز سرمای زمستان را در عمق وجودتان حس خواهید کرد. فیلم، با صحنهٔ دویدن آرام مردی در برف، در سنترال پارک نیویورک، شروع می‌شود که زیر یک پل، ناگهان به زمین می‌افتد و می‌میرد. او شان است (دساتلس)، شوهر آنا (کیدمن).
بعد از عنوان‌بندی ـ که در آن شاهد تولد یک کودک هستیم ـ آنا را کنار گور شوهرش می‌بینیم در حالیکه جوزف (هوستون) نامزد جدید او، در اتومبیل منتظر است. ده سال گذشته، و کودک ابتدای فیلم، اکنون پسربچه‌ای منزوی و تنهاست که او هم، شان (برایت) نامیده می‌شود. بعد از اینکه آنا و جوزف، اعلام می‌کنند که با هم نامزد شده‌اند، شان به دیدن آنا می‌آید و به او می‌گوید: ”تو زن من هستی.“ و این را از صمیم قلب می‌گوید.
فیلم‌نامه که به‌طور مشترک توسط گلیزر، ادیکا (همکار سابق لوئیس بونوئل) و کاریر نوشته شده، داستان جذابی دربارهٔ تناسخ است؛ داستانی جدی و تا حدی وهم‌انگیز که چشم‌اندازهای خشک و بی‌روح آن، دلهره و دلواپسی را تشدید می‌کند، بدون اینکه بخواهد بترساند یا شوک وارد کند.
در ابتدا، آنا ادعای پسر را نمی‌پذیرد، ولی با پافشاری او و افشاکردن جزئیاتی از زندگی زناشوئی قبلی آنها، آنا به‌تدریج ادعای او را، به زعم آزردگی جوزف و مادرش، النور (باکال) باور می‌کند.
موسیقی متن فیلم، که ملهم از ضربان قلب است به‌همراه سبکِ بازیِ کم‌و‌بیش پرتکلف بازیگرانش، تأثیرگذار است.
بعد از داگویل، کیدمن یک‌بار دیگر ثابت می‌کند که از پس نقش‌های دشوار به‌خوبی برمی‌آید. فیلم گلیزر، کندوکاوی است در زندگی، مرگ، وفاداری و عشق و بی‌آنکه برای تماشاگران، پاسخ روشنی داشته باشد، تجربه‌ای است فریبنده و رضایت‌بخش.

منبع : نشریه دنیای تصویر