گور کم‌عمق - SHALLOW GRAVE

سال تولید : ۱۹۹۴
کشور تولیدکننده : اسکاتلند
محصول : اندرو مک‌دانلد
کارگردان : دانی بویل
فیلمنامه‌نویس : جان هاج
فیلمبردار : برایان توفانو
آهنگساز(موسیقی متن) : سایمن بازول
هنرپیشگان : کری فاکس، کریس اکلستن، اوان مک گره‌گور، کن استات، کیت آلن، کالین مک کردی و ویکتوریا نرن
نوع فیلم : رنگی،۹۴ دقیقه


ـ روزنامه‌نگاری به نام ̎الکس̎ (مک‌گره گور)، با ̎دیوید̎ (اکلستن)، حسابدار و ̎جولیت̎ (فاکس)، پزشک در یک آپارتمان مشترک بسیار لوکس و زیبا در ادینبرگ زندگی می‌کند. آنان اما برای کمک خرج دنبال مستأجر چهارمی برای اتفاق اضافهٔ آپارتمان می‌گردند. سرانجام نفر چهارمی پیدایش می‌شود که شرایط مورد نظر را دارد. اما پس از چند روز او را که در اثر تزریق مخدر مرده، در اتاقش پیدا می‌کنند؛ در حالیکه چمدانی پر از پول نیز در اتاق است. آنان جسد را به خارج از شهر می‌برند و در گوری کم‌عمق دفن می‌کنند و تصمیم می‌گیرند پول او را تصاحب کنند. هنگام دفن نیز کار مثله کردن جسد به ̎دیوید̎ می‌رسد. پس از پایان کار، ̎الکس̎ و ̎جولیت̎ به زندگی‌شان ادامه می‌دهند اما ̎دیوید̎ تازه نگران می‌شود. محل اختفای پول را که در اتاق زیر شیروانی است، برای زندگی انتخاب می‌کند. تمام کف را سوراخ می‌کند تا همه را زیر نظر داشته باشد و وقتی دو نفر به دنبال مقتول و پول‌ها می‌آیند، آنان را می‌کشد و سپس این دو جسد را هم به جنگل می‌برند و دفن می‌کنند. ̎جولیت̎ بلیتی به مقصد برزیل می‌خرد اما برای اینکه از شر ̎دیوید̎ در امان باشد، به اظهار محبت او جواب می‌دهد و ̎الکس̎ حسادت می‌ورزد. وقتی در اثر باران، سه جسد در جنگل کشف می‌شود، سردبیر ̎الکس̎ به او مأموریت تهیهٔ گزارشی را در اینباره می‌دهد. سرانجام سه نفری به جان هم می‌افتند. ̎دیوید̎ به ̎الکس̎ چاقو می‌زند، ̎جولیت̎، ̎دیوید̎ را می‌کشد و زخم ̎الکس̎ را عمیق‌تر می‌کند. ̎جولیت̎ در فرودگاه در می‌یابد که چمدان خالی از پول است؛ پول‌ها را ̎الکس̎ پنهان کرده که اکنون در خون خود غرقه است.
ـ فیلم بیشتر یک ̎فیلم سیاه̎ جدید است، بیش از آنکه یک نو هیچاک‌ی محض باشد، در عینی که با توجه به لحن گزنده‌اش و البته توجه و علاقه و اصرار منتفدان انگلیسی، نوعی ̎کمدی سیاه̎ برای مخاطب اصل فیلم ـ تمام بریتانیا ـ به شمار می‌آید، حتی آنان بحث را به این محدوده کشانده‌اند که این یک کمدی سیاه اسکاتلندی است تا یک فیلم انگلیسی، چرا که دارای طنز سیاهی در حد فرهنگ اسکاتلندی‌هاست. اختلاف فرهنگی و تفاوت زاویهٔ دید باعث می‌شود که مخاطب غیربومی نوع طنز را کاملاً حس و درک نکند، پس آنچه می‌ماند، ظاهر ̎سیاه̎ فیلم است: مجموعه‌ای از توطئه، سوء‌ظن، و روابط بیمارگونه که در زیر سطح ظاهری و سالم قرار دارند. فیلم اما برای تماشاگری که از مشکلات سینمای انگلستان دور است، اثری الکن و جانیفتاده به حساب می‌آید، به خاطر در نیاوردن روابط در این مثلث، گرایش مردان به زن، هوش غریزی زن، مسخ و تغییر حال یکی از شخصیت‌ها و ... بنابراین فیلمی جانیفتاده و ساده‌انگارانه مانده است. تنها نکات جذاب و تازه فیلم، حفظ مسیر یک خطی فیلم است، چرا که فیلم هیچ لزومی به دادن اطلاعات اضافه به مخاطبان نمی‌بیند، چرا که از ابتدا با تک‌گوئی از شخصیت (مردهٔ) فیلم آغاز می‌شود و تقریباً می‌کوشد که همه‌چیز را از دیدگاه او ـ که طبعاً اطلاعاتش ناقص است ـ توضیح دهد. اما این تمهید ظریف که به سبک و سیاق ̎فیلم سیاه̎ تعلق دارد، مشکلات فیلم را رفع نمی‌کند. بویل می‌کوشد یک الکساندر مکندریک باشد، اما نه به قالب ̎فیلم سیاه̎ (یا کمدی سیاه) می‌رسد (تا آن را بشکند) و نه می‌تواند چیز تازه (یا حتی دیگری) ارائه دهد.