منیزیم

عنصری است با علامت اختصاری MN، جرم اتمی ۳۱۲، ۲۴ و عدد اتمی ۱۲ فلزی است سبک با جلای نقره‌ای بسنگینی ویژه ۷۴ و ۱ و نقطه ذوب ۶۵۱ درجه صد بخشی. در هوا به آسانی جلایش را از دست می‌دهد و کدر می‌شود. با نور سفید خیره کننده‌ای می‌سوزد و تبدیل به اکسید منیزیم می‌گردد [۲۵].
● منیزیم MN
این عنصر از اهمیت فیزیولوژیکی خاصی برخوردار است و در ترکیب سنگ‌هایمادر فرم(MN۲) دو والنتی دارد که با گذشت زمان بر اثر متلاشی شدن سنگ‌های مادر و تأثیر اکسیژن و میکروارگانیزم‌ها تغییر شکل داده و به MN۳ , MH تبدیل می‌شود.
در جابه‌جائی منیزیم، جانداران و ارگانیزم‌ها نقش بزرگی بازی می‌کنند. گیاهان با ریشه‌های بلند خود منیزیم را از طبقات پایین زمین می‌گیرند و در ساقه و برگ‌های خود متمرکز می‌کنند. منیزیم در تغذیه گیاهان نقش حساسی دارد و در ترکیب اکثر فرمان‌ها موجود می‌باشد. منیزیم تنفس گیاهان را تنظیم و تسریع می‌کند و به خروج گاز کربنیک از خاک سرعت می‌بخشد. افزایش مقدار گاز کربنیکی که از خاک خارج می‌شود نشان دهنده تقویت پروسه‌های بیوشیمیائی خاک می‌باشد. منیزیم در پروسه‌های حیاتی گیاهان شرکت کرده آنها راتنظیم و تسریع می‌کند. منیزیم به جذب گاز کربنیک توسط گیاه در جریان عمل فتوسنتز و تقویت باکتری‌هائی که از ازت فضا استفاده می‌کنند نیز کمک می‌کند و شرایط غذائی خوبی برای گیاهان ایجاد می‌کند [۶۹].
چون منیزیم در برابر هوا قرار گیرد، بسرعت سطح آن از اکسید منیزیم که خنثی است، پوشانده می‌شود. اما این لایه اکسید نمی‌تواند کاملاً منیزیم را محافظت کند. اگر منیزیم در برابر هوا قرار داده شود، با شعله سفید و بسیار درخشانی می‌سوزد. آتش منیزیم را به آب نمی‌توان خاموش کرد بلکه باید با شن و ماسه خاموش شود.
منیزیم فلزی است بسیار سودمند، زیرا فلز سبکی می‌باشد، خیلی سبکتر از آلومینیوم استدر ساختمان هواپیماها از آن استفاده می‌شود.
گرانیت بازالت که یک سیلیکات منیزیم است و در زیر آب اقیانوس‌ها قرار دارد.
در سطح زمین کربنات منیزیم به‌صورت ترکیب با ترکیبات کلسیم یافت می‌شود که می‌توان با آنها کوه‌هائی ساخت. برخی از انواع معمولی سیلیکات منیزیم عبارتست از پنبه نسوز و تلک (طلق). پنبه نسوز ماده‌ای است معدن که می‌توان با آن پوشاک‌های نسوز ضد آتش فراهم ساخت. تلک جسم پودر مانند نرمی است که در زیبائی‌سازی زنان کاربرد دارد.
منیزیمی که اینک ورد استفاده است بیشتر از آب دریا بدست می‌آید. منیزیم فلزی است که می‌توان با هزینه اندک آن را از آب دریا جدا کرد.
هنگامی که اکسید منیزیم با آب می‌آمیزد، تبدیل به هیدروکسید منیزیم می‌شود که به‌عنوان دارو مورد استفاده قرار می‌گیرد. همچنین دو ترکیب دیگر منیزیم که کاربرد داروئی دارند عبارتند از نیترات منیزیم و سولفات منیزیم.
باریم، منیزیم و سی‌زیوم با اکسیژن و ازت به آسانی ترکیب می‌شوند ازینرو هنگام ساختن لامپ‌های رادیو، قطعات کوچکی از عناصر فوق‌العاده را درون آنها قرار می‌دهند. رادیو هنگامی خیلی خوب کار می‌کند که هیچ هوائی درون لامپ آن وجود نداشته باشد [۳۹].
● منیزیم Magnesium
عنصری فلزی با عدد اتمی ۱۲ که در گروه IIA و دوره سوم جدول تناوبی جا دارد. جرم اتمی ۳۰۵/۲۴ ظرفیت ۲. داری سه ایزوتوپ است.
فلز قلیائی خاکی با جلای نقره‌ای، در هوا به آسانی جلای خود را از دست می‌دهد و کدر می‌شود. نسبتاً سخت، با روش‌های استاندارد به آسانی در صنعت تهیه می‌شود. با نور سفید خیره کننده‌ای می‌سوزد و به اکسید منیزیم تبدیل می‌شود. چکش‌خوار است. از نظر شیمیائی بسیار فعال است در بین فلزهائی که برای اسکلت به کار می‌رود سبکترین است. عامل احیا کننده قوی است. جرم حجمی ۷۴/۱ نقطه ذوب ۶۵۰c درجه در اسیدها محلول است. در آب و قلیائی‌ها نامحلول است.
در تهیه آلیاژهای سبک برای قسمت‌های اسکلت (به‌ویژه در صنعت هواپیماسازی) آلیاژ با آلومینیم، قسمت‌های خودکار ریختگی‌های غیرآهنی، موشک‌ها، وسائل فضائی، گرد برای صنعت گرمائی و عکاسی با فلاش، تولید آهن، نیکل، روی، تیتان، زیرکنیم، ترکیب‌های منیزیم و حفاظت کاتدیک، عامل احیاء کننده گوگردزدای آهن در تولید فولاد، وسایل و ابزارهای دقیق، آینه‌های دیدگانی، باتری‌های خشک و تر در بمب‌های آتش‌زا، پوشش خوردگی فلزات، سولفات منیزیم با نام تجاری نمک اپسوم در پزشکی کاربرد دارد [۱۰].

۱۰ ـ فرهنگ مواد و ذوب آهن ـ مهندس پرویز فرهنگ
۲۵ ـ فرهنگ اصطلاحات علمی
۳۹ ـ فرهنگ عناصر و تاریخ مختصر شیمی ـ شناخت عناصر ـ اسحق آسیموف ـ ترجمه کریم‌زاده و دیگران
۶۹ ـ مجله زیتون

منبع : مطالب ارسال شده