روزهای اشغال فلسطین تا پیروزی مقاومت

ماه می ‌در تقویم منطقه خاورمیانه ماه سرنوشت و رخدادهای مهم است. ۱۴ماه مه ( ۲۵ اردیبهشت) سالروز اشغال رسمی کشور فلسطین و تشکیل دولت اسرائیل و ۲۵ ماه مه ( ۵ خرداد) سالروز پیروزی مقاومت براسرائیل در لبنان است.
۴ روز از سالگرد تشکیل اسرائیل گذشته و۷روز تا سالگرد پیروزی مقاومت بر اسرائیل تا بن دندان مسلح مانده است.
صلاح فحص نماینده جنبش امل لبنان درتهران در گفت‌وگو با خبرنگار ما که از او درباره شصت سالگی اسرائیل پرسید با اشاره به این تاریخ‌ها گفت که اسرائیل وصله ناجوری درمیان کشورهای عربی است و نمی‌تواند به حیات خود ادامه دهد.فحص می‌گوید: هرچه زمان می‌گذرد بر مقاومت علیه اسرائیل افزوده و از توان اسرائیل برای مقابله با آن کاسته می‌شود همان طور که اسرائیل طی این ۶۰ سال از آنچه در فلسفه پرچم و نام اسرائیل است درحال عقب نشینی است.
نماینده جنبش امل در تهران در توضیح این سخن خود گفت: روی پرچم اسرائیل دو خط آبی است به معنای حد مرزی اسرائیل از رود نیل در مصر تا رود فرات در عراق. اسرائیل دراین ۶۰ سال نه تنها نتوانسته به آرمان خود برسد بلکه حتی از آنچه به دست آورده بود ( صحرای سینا، جولان، کرانه‌های رود اردن، غزه) نیزعقب نشینی کرده است.
در حالی که همه قدرت های جهان پشت اسرائیل هستند ، بوش در مراسم شصتمین سالگرد اسرائیل در پارلمان صهیونیست‌ها گفت: اگر اسرائیل مورد حمله قرارگیرد جمعیت آن ۳۰۷ میلیون نفرخواهد شد. ( ۳۰۰ میلیون جمعیت آمریکا و ۷ میلیون جمعیت اسرائیل).
از نظر صلاح فحص تنها راه نابودی اسرائیل وحدت کشورهای عربی است که می‌توانند با تحریم نفتی دنیا قدرت‌های جهانی را وادار به شناسایی حق فلسطینی‌ها کنند.
نماینده جنبش امل در تهران از برگزاری جشن مقاومت در۲۵ ماه می‌جاری درلبنان خبرداد و گفت: مقاومت لبنان تصمیم دارد مزارع شبعا را هم که هم اکنون تحت اشغال اسرائیل است آزاد کند.
صلاح فحص آنگاه روایت خلاصه‌ای از نحوه تشکیل اسرائیل را بازگو کرد: پس از جنگ جهانی اول، مصر، اردن و فلسطین به انگلستان داده شد. لرد بالفور انگلیسی در زمانی که قرار بود انگلیس خاک این سه کشور عربی را ترک کند از سوی دولت بریتانیا طرح تقسیم فلسطین را به جامعه ملل (پیش از سازمان ملل تشکیل شده بود) داد.
علت انتخاب کشور فلسطین حساسیت یهودیان روی این منطقه و ادعای آنها مبنی بر وجود معبد سلیمان زیر مسجد الاقصی بود. صهیونیست ها که با بریتانیا برای تشکیل کشور اسرائیل همکاری می‌کردند شروع به آوردن یهودیان از سراسر جهان به فلسطین کردند.
در آن زمان فلسطینی‌ها مردمی بسیار فقیر و تحت فشار بودند به همین دلیل حاضر شدند زمین‌ها و خانه‌های خود را به یهودیان بفروشند. در آن زمان هیچ حکومت ملی در فلسطین نبود. پس از آنکه فلسطینی‌ها از قصد یهودیان ازخرید خانه هایشان آگاه شدند و در برابر آنها مقاومت کردند، یهودیان اقدام به تشکیل گروه‌های مسلحانه کرده و دست به اشغال شهرها و روستاهای فلسطینی زدند.
کشتار عمومی فلسطینی‌ها پشتوانه پیشروی آنها بود. بزرگترین جنایت آنها در دیر یاسین رقم خورد که تقریبا همه زنان و کودکان فلسطینی ساکن آن را کشتند. فلسطینی ها در آن زمان نه سلاح داشتند و نه پول ؛ در حالی که انگلیسی‌ها به یهودیان کمک‌های نظامی و مالی می‌کردند.
تا سال ۱۹۴۸ یهودیان بیشتر سرزمین‌های فلسطینی‌ها را گرفته بودند. قدس، کرانه باختری و غزه کماکان در دست فلسطینی‌ها بود تا آنکه در ۱۴ می‌سال ۱۹۴۸ در موزه تل آویو بن گوریون بیانیه استقلال اسرائیل را قرائت کرد:
ما، اعضای شورای مردمی، نمایندگان جامعه یهودی و جنبش صهیونیسم، ... به برکت حق طبیعی و تاریخی مان و با تکیه بر مصوبه مجمع عمومی سازمان ملل متحد، ... استقرار کشوری یهودی در سرزمین اسرائیل را اعلام می‌کنیم.
دیوید بن گوریون، همان روز، نخست وزیر نخستین دولت اسرائیل شد، درحالی که هزاران فلسطینی در سکوتی ناگزیر خانه‌های خود را به سوی مقصدی نامعلوم ترک می‌کردند. پس از این بیانیه جنگ اعراب با اسرائیلی‌ها شروع شد جنگی که اعراب در آن در موضع ضعف و اسرائیل در موضع قدرت بود. در این جنگ اسرائیل صحرای سینای مصر، کرانه باختری اردن و بلندی‌های جولان راهم گرفت.
جنگ بعدی درسال ۱۹۷۳ از طرف سادات در مصر و اسد در سوریه علیه اسرائیل آغاز و بخشی از سرزمین‌های اشغالی آزاد شدند. اگر فشار آمریکا و انگلیس نبود ارتش‌های عربی تا قلب اسرائیل پیش می‌رفتند. این آخرین جنگ متحد اعراب علیه اسرائیل بود.
جنگ بعدی در لبنان رخ داد. زمانی که در سال ۱۹۷۸ فلسطینی‌های ساکن لبنان قصد کردند دولتی درلبنان تشکیل دهند که با مخالفت روبه‌رو شدند. جنگ داخلی به وقوع پیوست چند موشک به داخل سرزمین های اشغالی پرتاب شد. اسرائیل به لبنان حمله کرد و قصد داشت تا رودخانه لیتانی پیش برود اما مقاومت لبنان جلوی پیشروی آن را گرفت. سال ۱۹۸۲ مجددا حمله کردند و تا نزدیکی بیروت هم پیش آمدند.
فلسطینی‌های ساکن لبنان مقاومتی نکردند تنها جنبش امل بود که با مقاومت خود سقوط بیروت را ۲۰ روز به تاخیرانداخت. ادامه مقاومت باعث شد اسرائیل بیروت را ترک کرده و۳ سال جنوب لبنان را به اشغال خود درآورد.
تشکیل حزب‌الله لبنان و همیاری جنبش امل باعث شد در سال ۲۰۰۰ اسرائیل کلا از لبنان بیرون رانده شود؛ تا سال ۲۰۰۶ که به‌دنبال ربوده شدن دو سرباز اسرائیلی در مرز لبنان، اسرائیل که درحالت آماده باش برای حمله به لبنان بود برنامه این حمله را به جلو انداخت و به لبنان حمله کرد اما در ۳۳ روز جنگ نتوانست به اهدافش برسد و شکست خورده از لبنان خارج شد. وی ادامه داد: روزپنجشنبه برنامه‌های سالگرد تشکیل دولت اسرائیل درسرزمین های اشغالی آغاز شد.
قرار است این برنامه‌ها تا هفته‌ها ادامه یابد اما فلسطینی‌ها هم برای این روز برنامه‌های خاص خود را داشتند: صدای بلند آژیرها ( روز پنجشنبه ۱۹ اردیبهشت ) در مناطق فلسطینی به نشانه «روز نکبت» طنین‌انداز شد.(نامی که فلسطینی‌ها به این روز داده‌اند.)
شمار زیادی فلسطینی در کرانه باختری رود اردن و نوار غزه به‌منظور برگزاری یادبود سالگرد اخراج ۷۶۰ هزار فلسطینی از خانه‌های خود که توسط نظامیان یهودی صورت گرفته ‌بود، به تجمع و تظاهرات پرداختند.فعالان فلسطینی ۲۱ هزار و ۹۱۵ عدد بادکنک سیاه به نشانه تعداد روزهایی که پناهندگان فلسطینی اجازه بازگشت به خانه خود را ندارند به هوا فرستادند. با این کار آنها قصد داشتند همزمان با سخنرانی جورج بوش، رئیس‌جمهوری آمریکا در پارلمان اسرائیل، آسمان را سیاه‌رنگ کنند.
فلسطینی‌های تظاهرکننده کلیدهای واقعی یا نمادینی از خانه‌هایی را که در سال ۱۹۴۸ مجبور به ترک‌شان شده‌اند در دست داشتند و مقامات اسرائیل اما در مراسمی که گرفته بودند فریاد صلح خواهی سردادند و رسما اعلام کردند که بدون این صلح منافع و امنیت اسرائیل تامین نخواهد شد.

منبع : روزنامه همشهری