بازگشت پادشاهان

خداحافظی از فوتبال ملی یکی از سخت‌ترین تصمیم‌هائی است که یک بازیکن فوتبال ممکن است در طول دوران بازیگری خود اتخاذ کند ولی همیشه افرادی بوده‌اند که با ریسک از دست دادن تمام اندوخته گذشته دوباره پای به این عرصه می‌نهند، وب سایت جام‌جهانی ۲۰۰۶ آلمان به بررسی تعدادی از این ”پادشاهان بازگشته“ پرداخته است که:
زیدان ـ به‌عنوان ناجی به من نگاه نکنید
شاید بزرگترین بازگشت یک فوتبالیست به عرصه ملی در تمام تاریخ فوتبال، بازگشت زین‌الدین زیدان به تیم ملی فرانسه باشد، اسطوره‌ای از یک نسل طلائی که با بازگشت خود تیم ملی فرانسه را متحول ساخت.
بازگشت ناگهانی سه مهره درجه یک در ماه آگوست مانند یک روح نو در تیم ملی فرانسه بود، زین‌الدین زیدان، لیلیان تورام و کلود ماکلله، تأثیر شگرفی بر شرایط تیم ملی فرانسه گذاشتند ولی بازگشت زیدان در بین این سه نفر شکوه خاص و ویژه‌ای داشت. پس از بازگشت زیدان تیم فرانسه در مکان چهارم گروه ۴ قرار داشت که به هیچ عنوان حضور آنها را در جام‌جهانی تضمین نمی‌کرد، فرانسه دو بازی حساس خارج از خانه در پیش داشت و سرمربی تیم، ریموند دومنش، هنوز نتوانسته بود یک هافبک طراح را جایگزین زیدان کند، از سوی دیگر بازی مقابل جمهوری ایرلند در دوبلین و دیدار با سوئیس می‌توانست تکلیف تیم صعودکننده را مشخص سازد زیرا هر سه تیم از تیم‌های مدعی گروه به حساب می‌آمدند. این مسائل دست در دست هم دادند تا دومنش از زیدان تقاضا کند در تصمیم خود تجدیدنظر کند.
سرانجام پافشاری دومنش نتیجه‌بخش شد و زیدانی که پس از باخت به یونان در یورو ۲۰۰۴ دیگر در تیم ملی بازی نکرده بود مجدداً به ترکیب خروس‌ها بازگشت. او در این‌باره می‌گوید ”یک‌سال پیش با قطعیت تصمیم گرفتم از تیم ملی خداحافظی کنم ولی دوست ندارم امروز که بازگشته‌ام به‌عنوان ناجی به من نگاه کنند، تنها کاری که من انجام دادم نشان دادن عکس‌العمل نسبت به شرایط تیم بود، تیم ملی موجب شد تا من به چیزهای زیادی دست پیدا کنم، بیش از آنچه که بتوانم آن را جبران کنم.“
بازگشت زیزو با پیروزی آسان خانگی ۳ بر صفر مقابل جزایر فارو همراه بود.
تیری هنری درباره زیدان می‌گوید: ”او فوق‌العاده است، حضور او موجب می‌شود تا همه بیش از آنچه می‌توانند برای تیم انجام دهند.“ ویلیام گالاس نیز می‌افزاید: ”وقتی زیدان در زمین باشد همه چیز برای ما آسان‌تر خواهد بود.“بازگشت زیدان یک رکود جالب برای تیم ملی فرانسه دربر داشته است: کسب رکود ۸۳ درصد از تمام امتیازات ممکن ـ از زمان بازگشت او به بعد.
به هر شکل فرانسه پس از پیروزی در دوبلین و تساوی مقابل سوئیس با یک پیروزی ۴ بر صفر مقابل قبرس بار خود را برای جام‌جهانی بست، پیروزی‌ای که با گلزنی زیدان همراه بود.
لوئیس فیگو، آخرین بازمانده
بازگشت فیگو با زیدان متفاوت بود به این خاطر که فیگو تیم را با رضایت‌خاطر ترک نکرده بود. در ماه مارس سال جاری، پرتغال در دیدار مقابل اسلواکی به سختی حداقل امتیاز ممکن را به‌دست آورد، تا هر دو تیم در کورس برای صعود باقی بمانند و تعیین تیم صعود کننده تا حدود زیادی به بازی برگشت دو تیم بستگی پیدا کند. حساسیت این مطلب به‌حدی بود که لوئیس فیلیپه اسکولاری، سرمربی برزیلی تیم ملی پرتغال در حرکتی جالب تصمیم گرفت تا از ستاره پیشین تیمش یعنی لوئیس فیگو درخواست کند تا به تیم ملی بازگردد و برای اولین‌بار پس از فینال یورو ۲۰۰۴ (که با شکست میزبان مقابل یونان به پایان رسید) بازوبند کاپیتانی تیم ملی دگر بار بر روی بازوی فیگو بسته شود.
بازی بازگشت فیگو، دیدار برگشت مقابل اسلواکی بود. دیداری که طلوع مجدد فیگو را دربر داشت، بازی درخشان فیگو با پیروزی ۲ بر ۱ پرتغال در مقابل اصلی‌ترین گام خود را به‌سوی سرزمین ژرمن‌ها برداشته بود. دوم آنکه اوضاع برای فیگو به بهترین نحو رقم خورد.
فیگو پس از پیروزی تیمش چنین اظهارنظر کرد:”من برای شکستن رکوردها بازنگشته‌ام، بلکه تنها یک هدف ساده دارم؛ کمک کردن به تیم.“به هر شکل هواداران پرتغال انتظار دارند تا تیم آنها با یک نمایش مقتدرانه در آلمان خاطرات تلخ خاور دور را به فراموشی بسپارند.
آلوارو رکوبا، در مسیر سرنوشت
در حالی‌که اروگوئه خود را برای حضور در پلی‌آف آماده می‌سازد، چشم امید همه اروگوئه‌ای‌ها به یک مهره کارآمد دوخته شده است: آلوارو رکوبا، کسی‌که گل پیروزی بخش تیم را در آخرین بازی مقدماتی و در آن پیروزی رویائی مقابل آرژانتین به ثمر رساند تا اروگوئه برای حضور در جام‌جهانی امیدوارتر شود.
رکوبا درست هشت ماه پیش از این بازی، پس از برد یک بر صفر خانگی مقابل پاراگوئه از فوتبال ملی خداحافظی کرده بود، آن روز رکوبا به مطبوعات چنین گفت:”در حال حاضر اوضاع برای من به هیچ عنوان روبه‌راه نیست و فکر می‌کنم می‌بایست این کار را (اعلام بازنشستگی از تیم ملی) انجام دهم چون بیرون ماندن از این شرایط بهترین حالت ممکن است.“
ولی آن پیروزی تا بازگشت رکوبا به تیم‌ملی به هیچ عنوان تکرار نشد تا نیاز به این ستاره در بین تمام فوتبال دوستان اروگوئه‌ای احساس شود. در ماه سپتامبر تیم اروگوئه در مکان هفتم جدول گروهی مرحله مقدماتی جام‌جهانی در منطقه آمریکای‌جنوبی قرار داشت و کسب چهار تساوی پیاپی نشان از عدم هماهنگی و فقدان توانائیکافی در نزد مجموعه تیم داشت. حساسیت کار به‌جائی رسید که خورخه فوستی، سرمربی تیم تصمیم گرفت تا با درخواست بازگشت از رکوبا به‌نوعی به تیمش شوک وارد کند. رکوبا پس از بازگشت بر این امر تأکید داشت که وجود او تضمین موفقیت تیم نخواهد بود:”من به‌عنوان ناجی بازنگشته‌ام زیرا تنها در بهشت می‌توانید یک ناجی پیدا کنید. تنها چیزی که می‌توانم بگویم این است که در شرایط خوبی قرار دارم و به فرم ایده‌آل بازگشته‌ام.“
با بازگشت رکوبا طلسم اروگوئه نیز شکسته شد، این تیم ابتدا بر کلمبیا غلبه کرد و در خانه اکوادور یک امتیاز حساس را کسب کرد تا با به‌دست آوردن یک پیروزی حماسی مقابل تیم ملی آرژانتین به مرحله پلی‌آف صعود کند و با چشم داشتن به توانائی‌های رکوبا و نسلی جوان از فوتبال به حضور در بزرگترین رویداد فوتبالی جهان بیندیشد.
راسل لاتاپی، برای آخرین بار
ترینیداد و توباگو در ماه‌های اخیر شاهد بازگشت دو ستاره بوده است یکی دوایت یورک که به ترکیب تیم ملی بازگشته و دیگری راسل لاتاپی، پیرمرد پرتجربه‌ای که دوباره به جمع ملی‌پوشان پیوسته است.
این دو تصمیم نخستین اقدام دهای برتیل سنت کلیر پس از برگزیده شدن به‌عنوان سرمربی تیم بود. ولی چه چیزی موجب شد تا لاتاپی ۳۷ ساله به تیم ملی بازگردد؟ آن هم در شرایطی که احتمال ناکامی او بیشتر از موفقیت او بود.
لاتاپی می‌گوید:”در سال ۱۹۸۹ ما به آمریکا باختیم تا عملاً از کورس جام‌جهانی ۹۰ ایتالیا باز بمانیم. حالا که دوباره این‌قدر نزدیک شده‌ایم، می‌خواهم باز هم جزئی از تیم باشم. حضور در جام‌جهانی می‌تواند بزرگترین واقعه تمام عمر ورزشی من باشد.“
لاتاپی در ۳ سپتامبر و در جریان برد سه بر صفر مقابل گواتمالا به تیم ملی بازگشت تا در قرار گرفتن تیم در رده چهارم و صعود به پلی‌آف نقش مهمی را ایفا کرده باشد.به هر شکل بازی پلی‌آف بین دو تیم بحرین و ترینداد و توباگو تقابل امیدهای دو کشور کوچک خواهد بود.
سامی الجابر، آتش زیر خاکستر
پس از اینکه تیم ملی عربستان ضعیف‌ترین نمایش ممکن در جام‌جهانی ۲۰۰۲ را ارائه داد (که شامل باخت باورنکردنی ۸ بر ۰ مقابل آلمان می‌شد)، جابر تصمیم گرفت تا به بازی‌های ملی خود پایان دهد ولی با آمدن ویسنته کالدرون آرژانتینی به رأس هرم مدیریتی تیم ملی عربستان در دسامبر ۲۰۰۴، مذاکرات برای بازگشت جابر نیز آغاز شد تا سرانجام تلاش‌های کالدرون باعث شد تا جابر از تصمیم خود صرف‌نظر کرده و به جرگه ملی‌پوشان باز گردد.
عشق او به تیم ملی کشورش به‌حدی بود که در سن ۳۲ سالگی نیز حس مبارزه‌طلبی خود را به معرض نمایش گذاشت. او در بازی مقابل ازبکستان یک گل حساس به ثمر رساند تا تیم کشورش بدون امتیاز از سرزمین ازبک‌ها باز نگردد. در بازی برگشت دو تیم در تاریخ ۸ جولای سامی الجابر با به ثمر رساندن دو گل او تیمش در بر سه بر صفر مقابل ازبکستان جشن صعود به جام‌جهانی را برپا ساخت.ثمره زحمات جابر در سال‌های اخیر حضور او در آخرین جام‌جهانی دوران بازیگری‌اش خواهد بود.

احمد محمدحسینی

منبع : روزنامه اعتماد