آن یاران همدل و ما همراهان دو دل

این روزها بارها و بارها با سؤالاتی روبرو شده و می شویم که بیش از آنکه دغدغه‌ی کشف حقیقت را ایجاد کند، حیرت و تعجب هر فرد آگاه از حقایق را بر می انگیزد.
واضح است که به سبب محدودیت های رسانه ای، بازار شایعاتی که گاه منبع آن سایت های کوچک و بزرگ خلق الساعه ای هستند که مدعی طرفداری از نامزدهای انتخاباتی معین یا جناح سیاسی خاصی می باشند داغ است و باید در هفته های پیش رو در انتظار داغ تر شدن آن هم بود. در چنین فضایی طبیعی است که هر روز توطئه ای کشف یا کشف توطئه ای اختراع شود و تحلیل های کم مایه در لباس اخبار موثق ارایه گردد. اما پرسش مهمی که پیش می آید این است که براستی برخی فعالان سیاسی که در عرصه‌ی انتخابات تلاش می کنند را چه شده است که بجای عقلانی کردن فضای انتخاباتی که بطور قطع بنفع پیروزی جریان عقل گراست، با طرح پرسش های انحرافی و نقل اخبار نادقیق و گاه بی مبنا، نیروها را پراکنده و روان ها را پریشان و راه را برای غلبه‌ی عوامفریبان هموار می کنند؟
براستی طرح چرایی تقدم و تأخر ورود رسمی نامزدهای انتخاباتی، طرح پرسش های تردیدآمیز در مورد برنامه های آنان بگونه ای که گویی هیچ یک قصد اعلام چنین برنامه ای ندارند، تلاش برای ارایه‌ی تعبیر و تفسیر بیانیه هایی که بدون توجه به شفافیت و صراحت بیانشان و با قصد یافتن مقصود واقعی (!) نویسندگانشان صورت می گیرد، کوشش به منظور تعیین تکلیف برای نامزدها برای تطبیق برنامه هایشان با یکدیگر و تنظیم فعالیت هایشان با احزاب، گروه ها و محافل سیاسی مختلف، تخریب و تضعیف کاندیداها با هرگونه ابزار غیراخلاقی در دسترس و غیراخلاقی خواندن هر تلاشی که با سلیقه و دیدگاه ما تفاوت دارد، بجز پریشانی و سردرگمی شهروندانی که در آستانه‌ی یکی از مهم ترین تصمیم های سرنوشت ساز خود قرار دارند چه سودی در پی خواهد داشت؟ آیا بهتر نیست که با فاصله گرفتن از هیاهوهای احساسی که عرصه را بر تصمیم گیری عقلانی تنگ می کند، و اتخاذ رویکردی سازنده و امیدوار کننده، وظیفه‌ی آگاهی بخشی خود را انجام دهیم و بیاد داشته باشیم که تصمیم گیرنده‌ی اصلی و نهایی مردم هستند و بس؟ و آیا زمان آن نرسیده که همه‌ی کسانی که در پی قوت بخشیدن به نقش مردم و احترام به نقش آنان در تعیین سرنوشت خویشند، همچون خادمانی بی توقع و متواضع، کمر همت به انجام این وظیفه‌ی سنگین ببندند و خود را از شایبه‌ی قدرت پرستی برهانند؟
چرا فراموش می کنیم که عزیزانی که در این شرایط دشوار با دغدغه‌ی شکل گیری بهترین تصمیم ممکن و مطلوب ترین شیوه‌ی اصلاح نابسامانی های شایع در عرصه های مختلف زندگی شهروندان پای در عرصه‌ی انتخابات گذاشتند، با وجود تمایزات جزیی در شیوه ها و رویکردها، همراه و همدل هستند و آگاهانه، آزادانه، فروتنانه و اخلاق مدارانه، راه را برای دستیابی به بهترین نتیجه‌ی متصور باز می کنند و بدینگونه به ما می آموزند که شیفتگی برای خدمت را بر تشنگی برای قدرت ترجیح دهیم، با احترام به ظرفیت ها، توانایی ها و هویت های مستقل یکدیگر است که به تعامل می پردازند؟ و شگفتا که ما که مدعیان هواداری از این و آنیم چه اندازه این درس های عملی را آموخته ایم که اینگونه پریشان دلی را می پراکنیم و دو دلی ترویج می کنیم؟
بیاییم با نگاهی واقع بینانه به فرصت کوتاهی که در اختیار داریم بیندیشیم و اینکه چگونه نقشی برای خود تعریف کنیم تا فارغ از اینکه نتیجه‌ی انتخابات چه می شود، به وظیفه‌ی شهروندی خود عمل کرده و وجدانمان آسوده بماند. حال که مسؤلان بلندپایه‌ی نظام بر سالم نگاه داشتن فضای رقابتی انتخاباتی و پایبندی به موازین اخلاقی تأکید می کنند، می توانیم با آسودگی خاطر به پاسداشت آرا و اخلاق انتخاباتی همت گماریم و بدینوسیله به وظیفه‌ی دینی خود در امر به معروف و نهی از منکر در عرصه‌ی انتخابات عمل نماییم و در رفع نگرانی و دلسردی موجود در بخشی از شهروندان در رابطه با اعمال غیرقانونی و غیراخلاقی در انتخابات تلاش کنیم، جای آن است که که در این آغاز پرطراوت سال و بهار شکوفایی طبیعت، شادابی و نشاط را جایگزین یأس و نومیدی کرده و توجه به اهمیت مشارکت در تعیین سرنوشت را جایگزین تشویق و ترویج بی تفاوتی و کناره گیری از هنگامه‌ی بزرگ تثبیت جمهوریت نظام نماییم و راه را بر آنانکه در غیاب حضور مؤثر مردم به تاخت و تاز خودسرانه و خردستیزانه می پردازند ببندیم.

علیرضا بهشتی

منبع : پایگاه خبری دیلم