مردم عادی - Ordinary People

سال تولید : ۱۹۸۰
کشور تولیدکننده : آمریکا
محصول : راانلد ل. شواری
کارگردان : رابرت ردفورد.
فیلمنامه‌نویس : آلوین سارجنت، برمبنای رمانی نوشته جودیت گست.
فیلمبردار : جان بیلی.
آهنگساز(موسیقی متن) : -
هنرپیشگان : دانلد ساترلند، مری تایلر مور، جاد هرش، تیموتی هاتن، م. امت والش، الیزابت مک‌گاورن، داینا منوف، اسکات دوبلر، آدام بالدوین و بازیل هافمن.
نوع فیلم : رنگی، ۱۲۴ دقیقه.


شیکاگو. «کالوین جارت» (ساترلند)، همسرش، «بت» (تایلر مور) و پسر جوان‌شان، «کانراد» (هاتن) سعی می‌کنند تا پس از حادثه مرگ ناگهانی پسر بزرگ خانواده، «باک» (دوبلر) و خودکشی ناموفق «کانراد» - که خود را در مرگ او مقصر می‌داند - دوباره زندگی عادی را از سر بگیرند. «کانراد» با میلی‌ موافقت می‌کند تا در جلسات روان‌کاوی «دکتر برگر» (هرش) شرکت کند. درآنجا «کارن» (منوف) را می‌بیند که قبلاً در بیمارستان با او آشنا شده بود. «کارن» هم که خودکشی ناموفقی داشته، می‌گوید کاملاً بهبود یافته است. وضعیت در خانه هر روز بدتر می‌شود. «بت» پس از مرگ «باک» - که فرزند محبوبش بوده - نمی‌تواند با «کانراد» ارتباط برقرار کند و «کالوین» هم که کارش به بورس‌بازی محدود شده، دچار مشکل است. «کانراد» با دختری به‌نام «جینین» (مک‌گاورن) دوست می‌شود. اما نخستین قرار ملاقات آن دو را تعدادی از هم کلاسی‌ها بر هم می‌زنند. «کانراد» که از دوستان و والدینش سرخورده شده، به سراغ «کارن» می‌رود ولی والدین او می‌گویند که «کارن» به‌رغم بهبود کاملش، باز هم خودکشی کرده است. «کانراد» نومیدانه به «دکتر برگر» پناه می‌برد که سعی می‌کند تا حس عذاب وجدان «کانراد» را در مورد مرگ برادرش از بین ببرد. در خانه، «بت» هرچه بیشتر از «کانراد» دور می‌شود و تلاش‌های «کالوین» برای نزدیک کردن آن دو به هم بی‌فایده است. سرانجام «دکتر برگر» موفق به درمان «کانراد» می‌شود و «بت»، پدر و پسر را ترک می‌کند تا به آرامش برسند.
* بازگشت به الگوهای ملودراماتیک سینمای داگلاس سیرک، بدون کوچک‌ترین تغییری در روابط آدم‌ها، که نشان دهنده تغییر زمانه باشد. در واقع مشکل فیلم از «عادی» بودن بیش از حدش و کاهش عناصر صوری ملودرام به وجوه اجتماعی و روان‌شناختی ناشی می‌شود. ردفورد که در دوران بازیگری‌اش، ستاره‌ای محبوب و ظاهرالصلاح میان خانواده‌های آمریکائی بود، در این فیلم به صریح‌ترین و ساده‌انگارانه‌ترین شکل ممکن، به بیان نصایح اخلاقی عوام‌پسند دست می‌زند. این نخستین نقش آفرینی مک‌گاورن است.