بیماری روانی چیست؟

‌● ناتوانی روان پزشكی به چه معنی است ؟
بیماری روانی اصطلاحی گسترده برای توصیف تعداد زیادی از بیماریهای روان پزشكی است كه توانایی تفكر ، احساس و رفتار شخص جهت عملكرد مناسب در تكالیف روزمره زندگی را مختل می‌نمایند.
بسیاری از بیماریهای روانی در اواخر نوجوانی یا اوایل بزرگسالی یعنی مقارن با زمان ورود به دانشگاه شروع می‌گردند. بعضی از مردم فقط یك دوره واحد بیماری روانی را تجربه می‌كنند، در حالی كه عده‌ای دیگر ممكن است نشانه‌های پیشرونده‌ای راتجربه نمایند. بسیاری از بیماریهای روانی حالت دوره‌ای داشته و امروز اغلب آنها درمان پذیر هستند.
تخمین زده می‌شود (۲۰ درصد ) مردم در دوره‌ای از زندگی خود بیماری روانی را تحربه كنند. افراد دارای بیماری روانی می‌توانند زندگی با كیفتی داشته باشند.
● چه چیز بیماری روانی نیست
دوره هایی در زندگی وجود دارد كه در آن هر شخصی ممكن است احساسهای غیر قابل كنترل ترس، فشار، ‌افسردگی ، اضطراب و یا از دست‌دادن كنترل را داشته باشد. این دوره‌ها به شدت پریشان كننده هستند، اما آنها معادل بیماری روانی محسوب نمی‌شوند.
در بعضی موارد گفته می‌شود كه بیماری روانی همان ناتوانی هوشی است. این اصلا درست نیست . گرچه ممكن است بیماری روانی و ناتوانی هوشی همزمان وجود داشته باشند، اما هیچ ارتباطی بین این دو وجود ندارد.
● ناتوانی روانی چیست ؟
اصطلاحهای ناتوانی روانی و بیماری گاهی به جای همدیگر بكارمی‌روند. بطور دقیق، اصطلاحهای بیماری روانی به وجود یك اختلال واقعی اشاره می‌كند، در حالی كه اصطلاح ناتوانی روانی به تجارب مختل ناشی از بیماری روانی اشاره دارد.
هركسی كه بیماری روانی دارد لزوما ناتوانی روانی ندارد،بسیاری از مردم بعد از بهبود از یك دورهٔ بیماری برای زمانی طولانی از سلامت كامل درزندگی خود لذت می‌برند . ناتوانی روانی به ندرت دائمی است و سطوح ناتوانی هم اغلب در حال نوسان است (بهبود پذیر است) .
● شاخص‌های بیماری روانی / یا ناتوانی روانی
▪ گرچه هر بیماری روانی نشانه‌های خاص خود را دارد، اما علایمی وجود دارد كه بر اساس آنها می‌توان متوجه "وجود اشكال "شد. این علایم عبارت هستند از :
▪ كناره گیری از دیگران
▪ تغییر سریع در وزن
▪ پرخاشگری
▪ هذیانها ( باورهای غلط )
▪ اشكال در تمركز
▪ غمگینی و دلتنگی
▪ فقدان علاقه ( لذت نبردن )
▪ رفتار بزرگ منشانه
▪ تحریك پذیری
▪ نگرانی و بیقراری
▪ رفتار نامناسب
دانشجویانی كه تحت درمان روانی پزشكی هستند،ممكن است مقادیر زیادی از داروهای روان‌گردان را مصرف نمایند . همهٔ داروها اثرات جانبی دارند، عوارض داروهای روانپزشكی به صورت كاهش تمركز، خواب آلودگی ، تیرگی بینایی، سفتی عضلانی ، لرزش و خشكی دهان می‌باشد. در اغلب موارد نشانه‌های قابل مشاهده ناتوانی روانی نتیجه درمان است نه خود بیماری .
در این نوشته به خاطر پرهیز از تاثیرسوء واژه بیماری بر عملكرد دانشجویان ، ترجیح می‌دهیم كه از اصطلاح ناتوانی روانی استفاده كنیم .
● بهداشت ( سلامت ) روانی
سلامت روانی چیزی بیش از فقدان بیماری روانی است.اغلب مردم از اهمیت حفظ سلامت جسمانی خودآگاهند و از روشهایی همچون ورزش منظم، تغذیه مناسب و آزمایشهای طبی مرتب برای كسب اطمینان از سلامتی خود استفاده می‌كنند . اما تعداد كمی از مردم به اهمیت حفظ بهداشت روانی خود واقف هستند.همه در زندگی فشار روانی را تجربه می‌كنند و میزان معینی از آن برای انگیزش مفید است ، اما سطوح فشار روانی باید به دقت مورد بازبینی واقع شود. فشار روانی باید به دقت مورد بازبینی واقع شود. فشار روانی می‌تواند مشكلات جسمانی ( از قبیل فشار خون بالا،سردرد ، گردن درد ،خستگی ) تولید كند و ممكن است سرآغازی برای ناتوانی روانی در بعضی از مردم باشد.دانشجویان ،بویژه در مواقع امتحان و كادر دانشگاه به هنگام فشار كاری شدید ممكن است استعداد ویژه‌ای برای فشار روانی داشته باشند.
● معیارهایی برای كسب اطمینان از سلامت روانی وجود دارند،بعضی از این معیارها عبارتند از :
▪ تغذیه مناسب داشته باشید
▪ بطور منظم ورزش كنید
▪ در حد توانتان كار كنید
▪ با دیگران معاشرت داشته باشید
▪ روشهای ابراز وجود را یاد گرفته و بكارببندید
▪ به اندازه كافی بخوابید
▪ بطور منظم بخندید
▪ اجازه ندهید مشكلات شما را در برگیرد
▪ روشهای آرامش بخشی را فراگرفته و بكار ببندید
▪ برای تفریحات وقت در نظر بگیرید
● حفظ بهداشت روانی مسئولیت شخصی هر كسی است!

ترجمهٔ‌:مجید محمود علیلو

منبع : دفتر مرکزی مشاوره وزارت علوم، تحقیقات و فن‌آوری