فقط تالار رقص - STRICTLY BALLROOM

سال تولید : ۱۹۹۲
کشور تولیدکننده : استرالیا
محصول : تریستام میال و تد آلبرت
کارگردان : باز لورمان
فیلمنامه‌نویس : کریگ پی‌یرس و لورمان
فیلمبردار : استیو میسن
آهنگساز(موسیقی متن) : دیوید هر شلفدر
هنرپیشگان : پل مرکوریو، تارا موریس، بیل هانتر، باری اوتو، پت تامپسن، جا کاریدس، سونیا کروگر تیلر و پیتر ویتفورد
نوع فیلم : رنگی، ۹۴ دقیقه


ـ هنگام مسابقات رقص در جنوب استرالیا، ̎اسکات هستینگز̎ (مرکوریو)، سرخود رقص ̎استپ̎ای را که خودش طراحی کرده، می‌رقصد. این مسئله به ̎لیز̎ (کاریدس)، شریک رقصش بر می‌خورد، ̎باری فایف̎ (هانتر)، رئیس فدراسیون رقص را شوکه می‌کند و ̎شرلی̎ (تامپسن)، مادر ̎لیز̎ و ̎لس کندال̎ (ویتفورد)، مربی‌اش نیز از این موضوع به شدت ناراحت می‌شوند و رابطه‌شان را با ̎اسکات̎ قطع می‌کنند. ̎اسکات̎ دنبال یک شریک رقص جدید می‌گردد و ̎فران̎ (موریس)، دختری که تازه‌کار رقصش را شروع کرده، به او پیشنهاد همکاری می‌دهد. طی چند هفته‌ای که می‌گذرد آن دو بیش از پیش خود را با هم هم‌آهنگ می‌بینند ولی موقع مسابقات قهرمانی ایالتی، ̎لس̎ و ̎شرلی̎ به ̎اسکات̎ پیشنها می‌کنند بهتر است ̎تینا اسپارکل̎ (کروگر تیلر) را به عنوان شریک رقصش انتخاب کند. پس از تن دادن به این پیشنهاد، ̎اسکات̎ که به اشتباه خود پی برده به دنبال خانهٔ ̎فران̎ می‌گردد و سرانجام با به دست آوردن اعتماد خانوادهٔ اسپانیائی الاصل ̎فران̎، مادربزرگ دختر را راضی می‌کنند تا برای شرکت در مسابقهٔ بزرگ اقیانوسیه، به آنان رقص اسپانیائی بیاموزد. ̎باری فایف̎ برای ̎اسکات̎ تعریف می‌کند که چطور در رقابت‌های سال ۱۹۶۷، ̎داگ̎ (اوتو)، پدر ̎اسکات̎، با اجرای حرکات استپ و تنها گذاشتن ̎شرلی̎ روی صحنه، زندگی حرفه‌ای ̎شرلی̎ را نابود کرده است. ̎اسکات̎ و ̎فران̎ حرکاتشان را شروع می‌کنند. ̎باری̎، عصبانی موسیقی را قطع می‌کند و به آنان می‌گوید که صحنه را ترک کنند. اما تماشاگران به رهبری ̎داگ̎، که شروع به کف زدن کرده، با ریتم محکمی که به دست زدن خود می‌دهند، ضرب‌آهنگی به وجود می‌آورند که به کمک آن ̎فران̎ و ̎اسکات̎ رقص اسپانیائی خود را اجرا می‌کنند. جمعیت داخل سالن نیز که به شور آمده، به صحنه می‌ریزند و جشن می‌گیرند.
ـ کشفی تمام عیار برای تبارشناسی لورمان و اینکه چگونه سازندهٔ رومیو + جولیت ویلیام شکسپیر (۱۹۹۶) می‌تواند مولن روژ (لورمان، ۲۰۰۱) بسازد. نخستین فیلم لورمان یک موزیکال تمام عیار است با نیمی از آن خصایصی که یک دههٔ بعد نام او را با مولن روژ بر سر زیان‌ها انداخت. یک رمانس پر از رقص و آواز با نورهای چشم‌‌نواز و تصاویری روان و خوش ترکیب که مشخصهٔ همهٔ کارهای بعدی لورمان هم هست. فیلم در استرالیا زادگاه لورمان ساخته شده و در همان سال نمایش، به عنوان بهترین فیلم سال این کشور برگزیده شد. جدا از این، فیلم در جوایز آکادمی فیلم بریتانیای سال ۱۹۹۲ در هشت رشتهٔ اصلی کاندیدا شد. فقط تالار رقص، در زمان خود با القائی مثل ̎رمانسی محلی̎ یا ̎موزیکالی تازه̎ مورد استقبال منتقدان قرار گرفت و از جملهٔ ویژگی‌هایش می‌توان به حفظ ساختار سینمائی در عین گذشتن نیمی از داستان در یک تالار اشاره کرد.