سالروز تاسیس بی بی سی بازوی روابط عمومی دولت انگلستان و به این مناسبت نگاهی کوتاه به این نوع رسانه ها (در این روز ۱۸ اکتبر)

۱۸ اكتبر سالروز تاسیس «بریتیش برادكستینك كورپوریشن ــ به اختصار «بی بی سی» است كه در سال ۱۹۲۲ درست سه سال پس از آغاز به كار كمپانی سخن پراكنی غیر دولتی آمریكایی «آر سی ا» و ۱۸ سال زودتر از رادیو تهران به ضمیمه پستخانه دولتی انگلستان ایجاد شده است. این بنگاه به هزینه دولت انگلستان به بسیاری از زبانها برنامه پخش می كند و به گفته برخی، از طریق برنامه زبانهای خارجی خود راه را برای اجرای سیاست های دولت متبوع هموار می سازد كه ظاهرا هنوز نمی خواهد دست از سر سایر ملل بردارد و به سهم خود، به عنوان یك كشور پنجاه و چند میلیونی قناعت كند. بی بی سی با ادامه این فعالیت به وظیفه اش به عنوان بازوی روابط عمومی سیاست خارجی انگلستان با وفاداری كامل و سنگ تمام عمل می كند، آموزگار سیاسی ملل دیگر می شود و نظراتی را كه دولت متبوع آن نمی تواند از طریق متعارف و معمول (دیپلماتیك) بیان دارد، در قالب خبر و نظر كه با هزار دوز و بند آنها را در چارچوب ژورنالیسم مستقل و حرفه ای قرار می دهد تبلیغ می كند و به خورد مردمی می دهد كه آگاهی های اندك از چكونگی ژورنالیسم حرفه ای و بازی های سیاسی دارند و ایشان را اصطلاحا شستشوی مغزی می كند.
از آنجا كه یك رسانه بدون داشتن مخاطب «هیچ» و بی اثر است، بسیاری از دولتها پس از آغاز جنك سرد (جنگ رسانه ای طولانی در قرن ۲۰) بر برنامه های دروس دوره متوسطه خود «درس آشنایی با رسانه ها» را افزوده اند تا مردمشان از سنین نوجوانی رسانه حرفه ای از غیر حرفه ای (دولتی، حزبی، رسانه های با مقاصدخاص و ...) را تشخیص و نیز با هدفهای رسانه های دولتی سایر كشورها كه به زبان آنان برنامه دارند و بازی های خبرگزاریهای اصطلاحا بین المللی و حتی رسانه هایی كه تحت عنوان غیر دولتی حرفه ای در سطح جهان عمل می كنند و در باطن وابستگی هایی دارند آشنا باشند، القائات آنها را تشخیص دهند و توجه نكنند. طبق نظام آموزش وپرورش نوین ایران كه در سال ۱۳۴۶ خورشیدی (۱۹۶۷ میلادی) برنامه نویسی شد قرار بود كه دبیرستانهای ما هم چنین برنامه درسی را داشته باشند. دمكراسی در هر تعریف و نوع خود انتشار نشریه عمومی (حرفه ای) از سوی دولتها و سازمانهای دولتی را رد كرده است. در عرف روزنامه نگاری حرفه ای سازمانهای دولتی تنها مجاز به انتشار نشریات تخصصی (نشریات با هدف ارتقاء معلومات عمومی و دادن اطلاعات و اندرز در زمینه مربوط ) هستند.
همچنین این نظریه در حال قوت گرفتن است که وجود نشریه عمومی دولتی به شكل حرفه ای و عمومی ( آگهی تجاری چاپ كند و تكفروشی داشته باشد) در یک کشور، نشانه ضعف دمکراسی و آزادی ها در آن کشور و ترس مقامات دولتی از روزنامه نگاری مستقل و حرفه ای است، و خرید این نشریات؛ حاکی از عدم رشد سیاسی مخاطبان تلقی می شود و این، یک معیار برای سنجش میزان اطلاعات سیاسی یک ملت بشمار می آید.

منبع : تاریخ ایران و جهان در این روز