تار

شکل ظاهری ـ قسمت کاسه (شکم) خود به دو قسمت بزرگ و کوچک تقسیم شده که قسمت کوچکتر را نقاره می‌گویند.
روی کاسه نقارهٔ تار پوست کشیده شده و خرک تار بر پوست تکیه کرده است. قسمت‌ نقاره در انتهای بالائی به دسته (گردن) متصل شده است.
دستهٔ تار بلند (۴۵ تا ۵۰ سانتی‌متر) است و برکناره‌های سطح جلوئی آن دو روکش استخوانی چسبانده‌اند. دور دسته ‌دستان‌ها (پرده‌ها)ئی عمود بر طول آن با فواصل معین دستان‌ها بسته شده، قطر هر دستان در اصوات اصلی دستگاه‌های موسیقی ایرانی، کمی بیشتر از اصوات گذرا و کم اهمیت‌تر این موسیقی است. تعداد دستان‌ها امروزه ۲۸ می‌باشد.
جعبهٔ گوشی (سر) در انتهای بالائی دسته قرار گرفته و از هر طرف سه گوشی بر سطوح جانبی جعبه کار گذاشته شده است.
تعداد سیم‌های تار شش است که از انتهای کاسه شروع شده، از روی خرک عبور می‌کند و در تمام طول دسته کشیده شده، تا بالاخره به جعبهٔ گوشی‌ها داخلدر آنجا به دور گوشی‌ها پیچیده می‌شوند.
تار سازی است که نقش تکنوازی یا همنوازی، هر دو را می‌تواند برعهده بگیرد.

منبع : مطالب ارسال شده