چند پخشی لایه کاربرد ( چند پخشی پوششی )

چند پخشی ( Multicast ) به حالتی گفته می شود که فرستنده بخواهد بسته های اطلاعاتی خودش را برای گروهی از نودهای شبکه ( ما آنها را به نام گیرنده می شناسیم ) ارسال کند. در این حالت فرستنده با قرار دادن آدرس های IP ( Internet Protocol ) گیرنده های پایانی در بسته مورد نظر ، این بسته را به مسیریاب تحویل می دهد. مسیریاب ( Router ) با توجه به آدرس های IP گیرنده های پایانی آنها را به سمت گیرنده ها و مسیریابهای بعدی ارسال میکند. این عملیات به نام چند پخشی IP در اینترنت معروف است.
شکل زیر نمای کلی از این پروسه است :
فرستنده = زرد
گیرنده = آبی
مسیریاب = قرمز
▪ محدودیت های چندپخشی IP نظیر :
محدودیت مسیریابها ، مساله کنترل ازدحام و.... باعث شد چندپخشی پوششی (Overlay Multicast ) مطرح شود . در این طرح گره های پایانی با قرار گرفتن در یک شبکه پوششی ، با دریافت بسته مورد نظر ، این بسته را برای بقیه نودهای عضو گروه ارسال خواهند کرد. ارتباط بین این گره ها می تواند به صورت تک پخشی ( Unicast ) در نظر گرفته شود. این روش را می توان در لایه کاربرد پیاده سازی کرد.
نمایی از این چندپخشی به صورت زیر است :
به دلیل اینکه چند پخشی پوششی در سطح بالاتری از ساختار تک پخشی ایجاد می شود مساله مدیریت منابع در این نوع شبکه کمی مشکل تر است. نودهای پایانی قادر خواهند بود منابع خود را ( نظیر CPU ، حافظه و ... ) بین همدیگر به اشتراک بگذارند. به دلیل انعطاف پذیری بالای این نوع شبکه ها، می توان از این روش در کاربردهایی مثل: P۲P ( ارتباط های نظیر به نظیر) ، داده / سرویس های غیر مستقیم و ... استفاده کرد. یکی از منابع مهم ، که باید به نحوه درستی بین گره های پایانی مدیریت شود پهنای باند بین گره هاست. از این رو روش های زیادی برای پاسخ دادن به این ابهامات در حال بررسی است. چندین پروتکل برای این نوع شبکه طراحی شده است. از جمله : Yoid ، Tmesh ، Overcast ، oStream و Narada .استفاده از این شبکه امروزه در حال گسترش است.

نوشته : مهندس فرهاد راد