بشقاب‌پرنده و شیء پرنده‌ناشناس

برووکس آتکینسون: در همه‌جا مردم به چیزهائی اعتقاد دارند که می‌دانند واقعیت ندارد. این امر آنها را از زحمت اندیشیدن مستقل و پذیرش مسئولیت برای آنچه که می‌دانند حفظ می‌کند.
تاریخچه بشقاب پرنده flying saucer و شیء پرنده ناشناس Unidentified Flying Object که مخفف آن UFO است عبارت است از شیء که در آسمان دیده شده و معمولاً شبیه هیچ یک از اشیائی که می‌شناسیم نیست.
بنابراین بعضی‌ها نتیجه گرفته‌اند که آنها باید موجودات فضائی aliens باشند که به کره‌زمین آمده‌اند. شیء پرنده ناشناس یک پدیده منحصر به پس از جنگ‌جهانی دوم و آغاز عصر تسخیر فضا است.
اگر چه در پایان قرن نوزدهم و آغاز قرن بیستم چند مورد از رؤیت شی‌ء پنده به شکل سیگار گزارش می‌شود، اما اینها نمونه‌های پراکنده‌ای هستند.در طی جنگ‌جهانی دوم نیز بعضی خلبانان نیروهای متفقین و متحدین گزارش دادند که اشیاء پرنده ناشناسی را دیده‌اند.
عصر نوین رؤیت شیء پرنده در روز ۲۴ ژوئن ۱۹۴۷ آغاز می‌شود.در این روز کنت آرنولد در حال پرواز با هواپیمای خصوصی خود بر فراز کوه‌های کاسگید در ایالت واشنگتن نه شیء دایره مانند می‌بیند که آنها را چنین توصیف می‌کند: مانند بشقاب روی آب بالا و پائین می‌رفتند.
بدین ترتیب واژه بشقاب‌پرنده از طریق رسانه‌های عمومی بر سر زبان‌ها افتاد، گو این‌که آرنولد چنین واژه‌ای را هیچ‌گاه به‌کار نبرده بود.
پس از رؤیت sighting آرنولد شماره رؤیت اشیاء پرنده ناشناس در آمریکا و سایر کشورهای جهان افزایش یافت.در سال ۱۹۵۲ موج عظیمی از رؤیت شیء پرنده به‌راه افتاد.در همین سال جرج آدامسکی ادعا کرد که با فردی از ساکنین کره زهره در صحرانی کالیفرنیا ملاقات کرده است.
بدین ترتیب اولین ارتباط بین یک انسان زمینی با یک موجود فضائی یا مواجهه نزدیک از نوع سوم close encounters of the third king گزارش شد.
این اصطلاح برای اولین‌بار توسط آن هاینک ساخته شد، وی مشاور استیون اسپیلبرگ کارگردان معروف در ساخت فیلم پرفروشی به همین نام بود. در همین‌جا بهتر است به تعریف انواع مواجهه با شیء پرنده که فرهنگ بشقاب‌پرنده‌شناسان زیاد به‌کار می‌رود بپردازیم:
مواجهه نزدیک از نوع اول: در این برخورد شخص فقط بشقاب‌پرنده و یا سفینه فضائی را می‌بیند بدون در دست داشتن هیچ‌گونه مدرک و سند ملموس و فیزیکی. این نوع برخورد گاهی بسیار قابل توجه است به‌ویژه که شاهد فرد تحصیل‌کرده، موثق، منطقی و عاقل و بالغ است.
مواجهه نزدیک از نوع دوم: در این نوع مواجهه یک نوع مدرک و سند محسوس و ملموس در دست است، مانند عکس بشقاب‌پرنده، یا قطعه‌ای که ادعا می‌شود از بشقاب‌پرده به‌جا مانده است.
مواجهه نزدیک از نوع سوم: در این نوع مواجهه فرد ناظر ادعا می‌کند که سرنشینان بشقاب‌پرنده را دیده و در بعضی موارد آنها وی را ربوده، او را معاینه فیزیکی کرده و حتی به وی تجاوز کرده، در بینی، شکم، و یا آلات تناسلی آنها دستگاه‌هائی را جا گذاشته‌اند، سپس بعد از مدتی دوباره به زمین برگشته و آنها را با خود برده‌اند. به این افراد تماس contactee می‌گویند.
در طی تماس‌های ۱۹۵۰ نیروی هوائی آمریکا بر اثر وقور گزارش‌های مربوط به شیء پرنده توسط افراد عادی نسبت به آن علاقمند می‌شود، زیرا در این دوران جنگ سرد و رقابت‌های فضائی و تسلیحاتی شدیدی بین شوروی و غرب به رهبری آمریکا وجود داشت و آمریکائی‌ها تصور می‌کردند که ممکن است شیء پرنده یک نوع سفینه روسی باشد. در همین سال‌ها فعالیت‌های ضدکمونیستی سناتور مک‌کارتی در جریان بود.
در سال ۱۹۵۲ پروژه کتاب آبی توسط نیروی هوائی آمریکا برای بررسی و تحقیق در مورد شیء پرنده آغاز می‌شود.
به‌نظر می‌رسد که نیروی هوائی آمریکا در همان زمان هم این پروژه را زیاد جدی نگرفته بود، زیرا تعداد کمی کارمند با قابلیت فنی کم برای این پروژه گمارده بود. در همان کسانی که فکر می‌کردند گزارش‌های مربوط به شیء پرنده واقعیت دارد به شدت از پروژه کتاب آبی انتقاد می‌کردند.
سرانجام در سال ۱۹۵۴ کمیته ملی تحقیقات بر روی پدیده‌های هوائی توسط سرگرد بازنشسته نیروی دریائی آمریکا دونالد کیهو تشکیل شد.این اولین گروه تحقیقاتی غیردولتی و محافظه‌کارترین آنها بود.
گزارش این کمیته ادعای تماس‌ها را رد کرده و همه آنها را کذب، جعل و خلاف واقع دانست، در حالی‌که بعضی از سازمان‌هائی که بر روی شیء پرنده تحقیق می‌کردند حداقل بعضی از این ادعاها را جدی می‌گرفتند.
در طی سال‌های ۱۹۵۵ تا ۱۹۶۵ بحث و جنجال در مورد شیء پرنده ادامه یافت و گروه‌های تحقیقاتی خصوصی مختلف در این‌مورد به جنگ و نزاع با یکدیگر و نیز با نیروی هوائی پرداختند.زیرا آنها معتقد بودند که نیروی هوائی می‌داند که شیء پرنده سفینه‌های موجودات فضائی است، منتها این واقعیت را از مردم آمریکا پنهان نگاه می‌دارد. در این دوران درخواست‌های مکرری برای تحقیق در مورد رؤیت شی‌ء پرنده، نیروی هوائی، و پروژه کتاب آبی به کنگره آمریکا رسید.
در سال ۱۹۶۶ نیروی هوائی آمریکا به این نتیجه رسید که گزارش‌های مربوط به شیء پرنده بی‌پایه و اساس است و چه از نظر امنیت ملی و چه از نظر تماس با موجودات فضائی اهمیتی ندارد. از آن‌جائی‌که نیروی هوائی می‌خواست خود را از شر این قضیه خلاص کند از گروهی از کارشناسان و دانشورزان مستقل درخواست کرد تا برروی تمام جنبه‌های شیء پرنده به تحقیق بپردازند.
این گروه به سرپرستی استاد فیزیک دانشگاه کلورادو به نام ادوار کوندون به‌کار پرداخت.
تمام گروه‌های معتقد و یا بی‌اعتقاد به شیء پرنده از تشکیل این کمیته با خوش‌بینی استقبال کردند.اما چندی نگذشت که معتقدین به شیء پرنده از تحقیقات این کمیته ناخشنود شدند.
در درون کمیته نیز نسبت به شیوه تحقیق اختلاف پیدا شد. یک گروه معتقد بود که کانون و مرکز تحقیقات باید بر روی فرض موجودات آسمانی باشد، در حالی‌که گروه دیگر معتقد بود که تئوری موجودات آسمانی بی‌معنی است و باید مسئله شیء پرنده را در ساختار شخصیت روانی افراد مدعی رؤیت شیء پرنده جستجو کرد.
کمیته کوندون در سال ۱۹۶۹ گزارش هزار صفحه‌ای خود را منتشر کرد و اعلام داشت که هیچ‌گونه مدرکی در مورد ماوراء زمینی بودن منشأ شیء پرنده وجود ندارد، و تمام رؤیت‌ها را می‌توان به جعل hoax، خطای بصری، توهم و یا به تشخیص صادقانه اما اشتباهی پدیده‌های طبیعی مانند شهاب‌ها meteors، ستاره زهره، بالون‌های هوائی، هواپیماهای معمولی، ماهواره، و موشک‌هائی نسبت داد که وارد اتمسفر زمین می‌شوند.
در همین حال نیروی هوائی به‌طور رسمی خود را از موضوع شیء پرنده به کنار کشید و برای همیشه پروژه کتاب آبی را تعطیل کرد.با وجود انتشار نتیجه تحقیق کمیته کوندون و کنار گذاشتن تحقیق توسط نیروی هوائی آمریکا از علاقه عمومی مردم نسبت به شیء پرنده به هیچ‌وجه کاسته نشد و گزارش این کمیته همان‌قدر مسئله شیء پرنده را حل کرد که گزارش وارن مسئله قتل جان کندی را. آمارگیری مؤسسه گالوپ در سال ۱۹۷۳ نشان داد که ۱۱ درصد افراد بالغ آمریکائی فکر می‌کنند که یک شیء پرنده را دیده‌اند. آمارگیری دیگری در سال ۱۹۷۸ نشان داد که ۵۷ درصد آمریکائی‌ها معتقدند که شیء پرنده چیزی واقعی است.
در کتاب‌فروشی‌های آمریکا تعداد کتاب‌های مربوط به شیء پرنده چند برابر کتاب‌های علمی مانند فیزیک و ستاره‌شناسی است.

محمدرضا توکلی‌صابری

منبع : مجله پرواز