چگونه بسکتبال ایران قهرمان آسیا شد؟

اگر بخواهیم علل كسب این افتخار توسط تیم ملی بسكتبال را مورد تجزیه و تحلیل قرار دهیم باید به جریاناتی كه در این چند ساله وجود داشت توجه كنیم. در سال های اخیر كارهای زیادی در باشگاه ها و تیم ملی صورت گرفته و شرایط به گونه ای بوده كه نتایج خوبی عاید تیم های كشورمان شده است.
این نتایج قبل از هر چیزی اعتماد به نفس بازیكنان را در تیم ملی افزایش داده است. بازیكنان ما كه در رده های پایه ای نیز درخشیده بودند تجارب گرانبهایی در اختیار داشتند تا با توجه به حضور یك كادر فنی خوب بالای سر این تیم، شایستگی های فنی خود را در میادین بزرگ بروز دهند.
تیم ملی برای حضور در این دوره از مسابقه ها تداركات متفاوتی با قبل داشت. با این كه در فاصله ۱۲ - ۱۰ روز تا شروع جام ملت ها در یك تورنمنت بسیار سنگین شركت كرد و چندین بازیكن خوب خود را نظیر تاجیك و زندی به خاطر مصدومیت از دست داد ولی تغییراتی كه كادر فنی در فهرست خود، آن هم در آخرین روزها انجام دادند جواب مثبت داد. این را هم در نظر بگیریم كه چند بازیكن مطرح دیگر نیز به دلایلی از حضور در جام ملت ها بازماندند تا تیم ملی با ۶۰ درصد قوایش به ژاپن برود.
فكر می كنم جای شكرش باقیست كه بدنه اصلی تیم در كاروان اعزامی وجود داشت. بااین حال تزریق چند یار جوان بی شباهت به تزریق انگیزه نبود. به نظر من از نظر روانی بچه ها ارتقای فاحشی داشتند و این می تواند یكی از عوامل اصلی بازی های خوب تیم كشورمان بوده باشد. اكثر بازیكنان تیم ایران بین ۲۱ تا ۲۵ سال سن دارند و همبستگی ای كه بین آنها وجود داشت، چشمگیر است.تیم ما با چنین شرایطی وارد بازی ها شد و در تمام دیدارهایش به خوبی توسط «ترومن» هدایت شد.
این مربی اگرچه اشتباهاتی نظیر ۲ دقیقه ابتدایی بازی فینال داشت، اما خیلی سریع آن را تغییر داد. از نكته های قابل ذكر دیگر نگه داشتن بازیكن ها در طول ۴ كوارتر توسط سرمربی بود. وی در فینال نیكخواه بهرامی را مأمور مهار فادی الخطیب بهترین بازیكن لبنانی ها كرد كه تصمیم خیلی خوبی بود و از حدادی و كامرانی به خوبی بازی گرفت.در بسكتبال همه رموز موفقیت یك تیم، فنی نیست.
اگر بسكتبال را به یك توپ تشبیه كنیم تنها چند نكته از آن فنی است و بقیه اش غیرفنی. مسائل روحی- روانی و نیز ضابطه مندكردن نفرات از جمله موارد مهمی است كه در تیم ملی وجود داشت. من حضور محمود مشحون، رئیس فدراسیون بسكتبال در كنار تیم را مسأله مهمی می دانم.
در كنار كادر قوی و تداركات خوب، مشحون هماهنگی خوبی بین عوامل به وجود آورده بود.در كنار این مسائل باید به ضعف هایی كه تیم كشورمان داشت هم اشاره كنیم. در حال حاضر نیمكت نشینان تیم اندكی از استانداردهای لازم فاصله دارند و باید به این نكته مهم توجه كنیم. از طرفی دیگر اشتباهاتی در تیم رخ می داد كه به اصول پایه برمی گردد. یك بحث مهم در این زمینه، شرایط امكاناتی بسكتبال ایران است كه اصلاً استاندارد نیست.
در واقع امكانات ما هیچ مناسبتی با قهرمانی در آسیا ندارد. اگر امكانات ژاپن را كه هشتم شد مدنظر قرار دهیم، می بینیم با قهرمان دنیا برابری می كند اما ما هیچ تطابقی نداریم. با افزایش امكانات، پشتوانه ها هم رشد می كنند. در همین رقابت ها دیدیم كه ترومن در پاره ای از اوقات با كمبود یاران خوب مواجه می شد كه به هر شكل با آن كنار آمد.
به عقیده من بسكتبال ایران هم اكنون چندین بازیكن نظیر صمد و آیدین نیكخواه بهرامی، مهدی كامرانی و حامد حدادی را دارد كه فراتر از آسیا هستند. این كه آنها در المپیك شانس بازی پیدا می كنند بسیار مهم است.
بازیكنان ما باید با تیم های بزرگ دنیا روبه رو شوند تا سطح واقعی خود را بسنجند. به باور من تیم ما در صورت وجود امكانات حتی می تواند جزو ۱۰ تیم برتر جهان شود. المپیكی شدن بسكتبال عواقب گرانبهایی می تواند به دنبال داشته باشد كه مهم ترین آن زدن تلنگر به برخی از مسئولان است.بدون تعارف بگویم آموزش و پرورش و دانشگاه ها در این موفقیت ها سهم كمی داشتند، سازمان تربیت بدنی نیز قول هایی داد كه انجام نشد.
این اواخر حتی شاهد بودیم آنها از دستاوردهای فدراسیون استفاده می كردند و تیم هایی به مسابقه های مختلف اعزام كردند كه باید عكس آن انجام گیرد. امید دارم از این پس انگیزه لازم بین مسئولان برای فعالیت بیشتر در سازندگی ایجاد شود. من این پیروزی را سهم فدراسیون، باشگاه ها و رسانه ها می دانم.

به قلم مهران شاهین طبع

منبع : روزنامه ایران