حضور نمادین اصناف

جواد طباطبائی مدیر پوشاک کمپیون از سال ۱۳۷۱ وارد کار پوشاک تین زنانه شده است. وی در دوران دانشجوئی برای تأمین مخارج تحصیلی خود این شغل را انتخاب نمود و با وجودی‌که با رشته تحصیلی‌اش (لیسانس صنایع غذائی و فوق دیپلم دامپزشکی) تفاوت دارد اما آشنائی با این شغل وی را به ادامه راه علاقه‌مند نمود. مهمترین مسئله‌ای که می‌توان از گفته‌هایش نیز مشهود است توجه به طراحی و مدل در محصولات است و آثار این توجه را نیز به خوبی می‌توان در تولیدات این شرکت دید. در ضمن کار تکمیل پارچه را نیز انجام می‌دهند تا از هزینه نهائی محصولاتشان بکاهند متن زیر حاصل گفتگوی وی با نساجی امروز پیرامون چگونگی تولید و مشکلات آن است.
▪ کار تکمیل پارچه را به چه صورتی انجام می‌دهید؟
ـ با استفاده از کارخانه‌های بافت و تکمیل پارچه، اقدام به بافت پارچه و رنگرزی می‌کنیم. پارچه‌های چاپی ما نیز کاملاً در انحصار شرکت ماست و هیچ کس این نوع از چاپ را ندارد. در واقع طی قراردادی که با شرکت مورد نظر داشتیم این نوع چاپ تا پایان قرارداد در انحصار ما می‌ماند.
▪ انتخاب نوع فعالیت شما در زمینه پوشاک زنانه به چه دلیل بوده است؟ آیا در این رشته فروش پوشاک وضعیت بهتری دارد؟
ـ اصولاً در ایران انتخاب شغل و یا رشته کاری بر هیچ اساسی صورت نمی‌گیرد و گاهی موقعیت و زمان باعث انتخاب شغل می‌شود و بحث سوددهی نیست شرایط آن زمان طوری بوده که ما در تک فروشی زنانه کار می‌کردیم و شاید به نوعی سابقه کار باعث شد تا این راه را ادامه دهیم. در ضمن به تولید پوشاک بچه گانه به‌صورت کم و جزئی نیز پرداختیم.
▪ تولیدات شما سالیانه چه میزان است و این برابر با ظرفیت واقعی شما است؟
ـ ما هر سال بین ۸۰ تا ۱۲۰ هزار عدد تولید داریم. بالا بردن ظرفیت نیز کار مشکلی نیست. البته تولید مشکلات خاص خود را دارد اما اگر سابقه فعالیت و ابزار کار داشته باشید، تولید آن‌قدر مشکل نیست. آنچه که سخت‌تر از تولید است، مارکت (بازار) کار است، که شرایط سیاسی و اقتصادی بازار را با بحران مواجه می‌کند. شاید ما توان تولید تا ۲۰۰ هزار کار را هم داشته باشیم چه از طریق کارگاه‌های خودمان و چه کارگاه‌های کوچک‌تر اما نوسان بازار، بر تولید نیز تأثیرگذار است. زیرا هیچ ضمانتی برای فروش این تعداد از کار نداریم خصوصاً در پوشاک زنانه که شرایط خاص خود را دارد و بنابر مد دائماً در حال تغییر است. زیر یک لباس خیلی زود از مد می‌افتد، بنابراین باید لباس‌ها به روز باشد. اگر ظرفیت تولید را بالاتر ببریم ممکن است در طول سال دچار نوسان در فروش و مدل شویم. از طرفی به‌دلیل اینکه طراحی و مد سازماندهی مشخصی در ایران ندارد و محل مخصوصی برای تعیین مد نیست نمی‌توانیم از مدل به‌خصوصی تولید داشته باشیم زیرا ممکن است در زمینه نخ یا پارچه مصرفی به‌دلایل نوسان بازار، دچار مشکل شویم. حتی گاهی رنگ نیز دچار بحران می‌شود.
به هر حال اگر این سازماندهی به‌وجود بیاید مانند. سال ۶۸ که به روند کار مشخص بود. در ابتدای سال پنبه تولید می‌شد و در فصل دوم به تولید تریکو و سپس به بافت می‌پرداختیم، اما این سیستم دائماً به دلیل وجود منابع مختلفی که از آن استفاده می‌کنند مانند ژورنال‌ها و اینترنت و... از بین رفت.
▪ طرح‌های محصولاتتان را از چه منابعی تهیه می‌کنید؟
ـ به‌دلیل اینکه خودمان دارای ژرنال خاص یا مد خاصی نیستیم دائماً در حال الگوبرداری از مدل‌‌های خارجی هستیم و هر فروشنده‌ای نیز بنا بر سلیقه خود، یک طرح را مد می‌کند. به هر حال ما از لحاظ اجتماعی نیز در زمینه طراحی‌ها، محدودیت‌هائی هم داریم که به ما اجازه تولید هر نوع لباسی را نمی‌دهد. اما سعی داشتیم تا هیچ گاه الگوبرداری نداشت باشیم و به همین دلیل چند طراح در شرکت دائماً مشغول طراحی هستند و سالیانه نزدیک به ۴۰۰ مدل کار و هر فصل حدود ۱۱۰ مدل کار داریم. برخی از این مدل‌ها برگرفته از سلایق مشتری‌های و برخی از این مدل‌ها برگرفته از سلایق مشتری‌ها و برخی نیز خلاقیت‌ طراح‌های ماست، معمولاً طراحی‌های خود شرکت موفق‌تر است زیرا الگوبرداری را دیگران نیز انجام می‌دهند، اما طراحی‌های مخصوص شرکت بیشتر مورد توجه قرار گرفته است.
▪ چطور از نظریات مشتری‌هایتان آگاه می‌شوید و آنها را در طراحی لباس به‌کار می‌برید؟
ـ از طریق فروشنده‌ها و بخشی از محصولات را با سلیقه آنها تولید می‌کنیم. البت این شیوه هم به‌دلیل همان مشکلاتی که در زمینه مد مطرح کردم. برای تولید بالا مناسب نیست چون نظریات مشتری‌ها در مدت چند روز در مورد مد تغییر می‌کند و دلیل آن هم نبودن مرجع مشخص در این رابطه است.
▪ روند قیمت و پخش مواد اولیه در بازار چگونه است؟
ـ در سال گذشته برای تهیه یک کیلو ن ویسکوز حدود ۱۵۰۰ تومان پرداختیم اما این رقم امسال به ۵ هزار تومان رسیده است، یعنی تورم ۴۰ درصدی، این مسئله بر روی تمامی مراحل تولید اثرگذار است. تمام رنگرزی‌ها ۲۰ تا ۲۵ درصد قیمت‌ها را افزایش دادند قیمت پارچه ویسکوز در بازار کیلوئی ۸ هزار تومان بود که امسال به ۱۱ هزار تومان رسیده است. در صورتی که فروش ما به‌دلیل مسائل سیاسی، اقتصادی و اجتماعی کاهش یافته است. عمده مصرف پارچه ما نیز ویسکوز است زیرا این پارچه از الیاف طبیعی بافته می‌شود.
▪ به چه دلیل پارچه ویسکوز تا این حد دچار نوسان شده است؟
ـ ظاهراً نخ ویسکوز را در کشور تولید می‌کنند در واقع این پارچه تولید داخل است. اما تحریم‌ها بر روی تولید آن مؤثر هستند و وسایلی که برای تولید پارچه ویسکوز نیاز است به سختی وارد کشور می‌شود و همین مسئله قیمت را بالاتر برده است.
▪ در جائی از صحبت‌ها به بازار نامناسب فروش اشاره کرده‌اید؟ از دیدگاه شما چه دلایل عمده‌ای در کاهش فروش لباس تأثیرگذار است؟
ـ عوامل مختلفی در این موضوع دخیل هستند. اول اینکه سیستم فروش سازماندهی نشده است. کارگاه‌های کوچک با بنیه‌های ضعیف که می‌توانند زیر پوشش یک مجموعه بزرگ کار کنند به تنهائی به تولید محصولات می‌پردازند و این محصولات نیز اغلب بی‌کیفیت و البته بسیار ارزان هستند. فروش در دنیا یک علم است و برای فروش باید یک سری ابزار و تفکرات متفاوتی داشته باشید تا در نهایت به نتیجه مطلوب برسید. متأسفانه به‌دلیل اینکه کار پوشاک را می‌توان با سرمایه کم و ابزارهای کوچکی انجام داد، هر کسی ارد این کار می‌شود. کارگاه‌های کوچک به‌دلیل اینکه تداوم تولید ندارند و در مقطع خاصی به تولید می‌پردازند، پس از مدتی به‌دلایل مختلفی مانند ورشکستگی و اختلاف از هم پاشدیه می‌شوند و با قیمت فوق‌العاده پائین محصولاتشان را عرضه می‌کنند که همین مسئله باعث چندگانگی در فروش می‌شود. موضوع دوم این است که کارگاه‌های بزرگ‌تر (که ماهم جزآنها هستیم) دارای یک سیستم مدون نیستند. در این تمام فرآیندهای تولید یک محصول از یکدیگر جداست و بالطبع هر واحد تولیدی با صرف مخارج، سوددهی خود را در نظر می‌گیرد و در نهایت قیمت‌ها تا محصول نهائی افزایش می‌یابد. در صورتی‌که در ترکیه برای تولید پوشاک از مرحله نخ تا مرحله نهائی، در یک کارخانه و با یک مارک تولید می‌شود این موضوع دست واسطه‌ها را کوتاه و از افزایش قیمت جلوگیری می‌کند. به‌نظر من اگر ما نیز به سمتی برویم که در یک کارخانه تمام فرآیند تولید یک لباس از تولید نخ تا انتها را انجام دهیم تا ۷۰ درصد از هزینه نهائی یک محصول کاسته خواهد شد. زیرا در کشور به اندازه کافی امکانات انسانی و منابع طبیعی داریم که تا ۷۰ درصد از هزینه‌ها بکاهیم. در صورت سازماندهی درست با چین هم قادر به رقابت هستیم.
▪ ما در کشور شرکت‌های بزرگی داریم که قادر به ایجاد این فرآیند هستند پس چرا تاکنون در این راستا اقدامی نکرده‌اند؟
ـ به این دلیل که دولت نیز باید از این اقدام حمایت کند. باید تولید کننده‌ها طرح‌های تجاری خود را به بانک‌ها ارائه و بانک‌ها نیز بر این اساس، وام بدهند. در صورتی‌که در پوشاک این مسئله وجود ندارد و به ما امکان استفده از وام به این صورت را نمی‌دهند. دولت، بانک‌ها و اصناف حمایتی را از ما برای گسترش و تغییر رویه تولید انجام نمی‌دهند و دلیل اینکه صنعت نساجی به‌عنوان یک صنعت ورشکسته شناخته می‌شود، همین بی‌توجهی و عدم حمایت دولت است.
▪ آیا کاهش سود بانکی و اعلام دولت به بانک‌ها در خصوص اعطاء وام برای اشتغال و کارآفرینی برای همین منظور انجام گرفته است؟
ـ ما تا به حال تأثیر این مسایلی را در بانک‌ها ندیدیم و بانک‌ها نیز در این زمینه هیچ همکاری ندارند. برایگرفتن یک وام کوچک نیز بسیار با مشکل مواجه‌ایم و حتی از زمانی که سود بانکی کاهش یافته بانک‌ها نیز از اعطای وام خودداری می‌کنند.
▪ شما به عدم حمیت از سوی اصناف نیز اشاره داشتید، اگر بنا باشد تا اصناف از تولد کنندگان حمایتی نکنند پس چه ضرورتی برای تشکیل آنها وجود دارد؟
ـ من حضور اصناف را کاملاً نمادین می‌بینیم. در سال‌های ابتدائی انقلاب یکسری ابزار و مواد اولیه را در اختیار تولیدی‌ها قرار می‌دادند. اما در این چند سال اخیر حضور آنها تأثیری در کار ما ندارد و در واقع فقط نام اصناف را یدک می‌کشند. تنها وظیفه اصناف جواز است و جواز هم فقط برای گرفتن وام مفید است که امروزه بانک‌ها نیز وام نمی‌دهند.
▪ به‌نظر شما واردات اجناس و پوشاک برای جامعه مفید است؟
ـ به هر حال دنیا به سوی جهانی شدن می‌رود و ما نیز نمی‌توانیم از این قاعده مستنشی باشیم. در ضمن نبایدخود را در شرایط بسته‌ای نگه داریم و تمام درها را به روی خود ببندیم، اگر سازماندهی را از همین حالا شروع کنیم و قدرت تولید رابالا ببریم، مسلماً سهم زیادی را در بازارهای جهانی خواهیم داشت. همچنین با کاهش قیمت نهائی، قدرت خرید مردم نیز بالاتر می‌رود و بالطبع فروش و ظرفیت تولید بیشتر خواهد شد. اگر سندیکاها و اصناف در حمایت از تولیدی‌ها، آنها را به شکل یک واحد و زیر مجموعه‌ای از شرکت‌های بزرگ در بیاورند، در پیشبرد اهداف دولت مؤثر خواهد بود.
▪ پس واردات اجناس چینی در فروش شما تأثیری نداشته است؟
ـ خوشبختانه تجار ما از بدترین نوع محصولات چینی را وارد کشور کردند و پس از مدتی دید عموم مردم نسبت به این اجناس بسیار بد شده است. همین مسئله، حتی به فروش ما کمک کرده و مردم به کیفیت محصولات ایرانی توجه بیشتری دارند.
▪ برای صادرات اقدامی کرده‌اید؟
ـ برای صادرات به آلمان اقداماتی را انجام دادیم اما آنها محصولات بسیار با کیفیت‌تر از لحاظ تکمیل و بافت را می‌خواهند. به‌دلیل اینکه شیوه تکمیل پارچه در ایران به آن میزان پیشرفت نکرده و از طرفی در زمینه واردات نخ و رنگ نیز مشکل داریم هنوز موفق به‌حضور در بازارهای جهانی نشدیم.

منبع : ماهنامه نساجی امروز