تجویز سولفات منیزیم برای تخفیف پاسخهای قلبی- عروقی ناشی از لوله گذاری تراشه

● مقدمه:
لارنگوسکوپی و لوله گذاری تراشه باعث تحریک سیستم سمپاتیک گردیده که آثار نامطلوب آن در همودینامیک، اغلب به فرم هیپرتانسیون و تاکی کاردی خودنمایی می کند. برای تخفیف این پاسخهای تحریکی روشها و داروهای مختلفی پیشنهاد شده است. منیزیم اثر مستقیم وازودیلاتاسیون روی عروق کرونر داشته و مانع از آزاد شدن کاته کلامین ها می گردد، بنابراین می تواند باعث تخفیف آثار همودینامیک ناشی از لوله گذاری تراشه گردد.
● روشها:
در یک کارآزمایی بالینی شاهددار ۱۲۰ بیمار کاندید جراحی کاتاراکت که همگی در کلاس ۱ و ۲ بیهوشی بودند به طور تصادفی در دو گروه ۶۰ نفری بررسی شدند. مدت زمان NPO، مقدار مایعات دریافتی بر اساس وزن، پیش دارو، روش اینداکشن و نگهداری بیهوشی در دو گروه یکسان بود. در گروه مورد مطالعه از ۰.۱ml/kg سولفات منیزیم ۵۰ درصد و در گروه شاهد از ۱.۵mg/kg لیدوکائین وریدی قبل از القای بیهوشی استفاده گردید. فشار خون متوسط شریانی و تعداد ضربان قلب در کلیه بیماران شب قبل از عمل، یک دقیقه قبل از لوله گذاری تراشه و در دقایق ۱، ۳ و ۵ پس از لوله گذاری تراشه به دقت اندازه گیری و در فرمهای مخصوص ثبت شد.
● نتایج:
دو گروه از نظر کلاس بیهوشی، توزیع فراوانی جنسی، میانگین سنی و نیز میانگین تعداد ضربان قلب و فشار خون متوسط شریانی، قبل از القای بیهوشی یکسان بودند. میانگین تعداد ضربان قلب و فشار متوسط شریانی در دقایق ۳ و ۵ بعد از القای بیهوشی در گروه سولفات منیزیم کمتر از گروه لیدوکائین بود (p<۰.۰۵)
● بحث:
سولفات منیزیم وریدی باعث تخفیف پاسخهای قلبی- عروقی ناشی از لوله گذاری تراشه می گردد که در این خصوص سولفات منیزیم موثرتر از لیدوکائین می باشد و می تواند به عنوان پیش داروی کنترل کننده تغییرات همودینامیک به هنگام عمل جراحی مورد بررسی های بیشتر قرار گیرد.

خسرو نقیبی
مریم اختری

منبع : پایگاه اطلاعات علمی