طلای دوحه ام حتمی است

هادی ساعی سعی می كند مدال های المپیك سیدنی و آتن را فراموش كند و دیگر اعتباری برای آن مدال ها قائل نیست. «بعضی چیزها را اگر فراموش نكنی ضرر می كنی.»
هادی در ۳۰سالگی همچنان با انگیزه است. چهره ای استثنایی در دنیای تكواندو كه حتی كره ای ها معترف هستند در این ده سال نتوانسته اند رقیبی برای این «ایرانی عجیب» بتراشند.
ساعی درباره بزرگ ترین آرزوی ورزشی در سال های آخر دوران قهرمانی اش می گوید: اینكه یك بار دیگر در المپیك طلا بگیرم، یعنی در پكن ۲۰۰۸.
● مصدوم بودی. جام جهانی از دست رفت.
▪ خوب شدم. یعنی خیلی بهترم. از اول هم قرار نبود به خاطر حساسیت های بازی های آسیایی «دوحه» به تایلند بروم. ولی داستان بازی های آسیایی دوحه كاملا متفاوت است. برای هادی یك طلا كنار بگذارید.
● وقتی حرف تكواندو می شود همه یاد هادی ساعی می افتند.
▪ احساس می كنم مسئولیتم بیشتر شد. تلاش می كنم تا زیر بار این مسئولیت كه فقط حرف زدن در مورد آن آسان است، شانه ام خم نشود. برای خیلی ها «هادی ساعی» یعنی موفقیت در تكواندو، اما واقعیت این است كه پشت پرده این پیروزی ها، پر از درد و سختی و استقامت نهفته كه اصلا به چشم نمی آید و دیده نمی شود.
روز هایی را به یاد می آورم كه انتقادها درخصوص خداحافظی ام از تیم ملی افزایش یافته بودند. خصوصا وقتی نتوانستم در فرانسه مجوز حضور در المپیك آتن را بگیرم. آن روز گذشت و هیچ كس صدای قلبم را نشنید
● می گویند هادی شم اقتصادی دارد
▪ درست می گویند با درآمد تكواندو كه نمی توان زندگی كرد. چاره ای نیست باید برای گذران زندگی تلاش كرد.
● در جام جهانی تایلند چندم می شویم، دوم
▪ فكر كنم بله.
● چرا اول نه
▪ انشاءالله كه بشویم. چند سال است كه تلاش می كنیم حكومت تكواندو كره را سرنگون كنیم. گاهی اوقات تا یك قدمی این خواسته می رسیم و هر بار به دلیلی این اتفاق نمی افتد. البته در مسابقات جهانی دانشجویان این آرزو رنگ واقعیت به خود دید و كره ای ها را حسابی ترساندیم.
● جام جهانی یا دوحه قهرمانی در كدام یك دشوارتر است
▪ اگر بگویم دوحه اغراق نكرده ام. كسب مدال در دوحه اهمیتی دوچندان یافته، روی همین اصل میدانی سخت تر از جام جهانی است. البته امسال جام جهانی در دو بخش تیمی و انفرادی برگزار می شود و این كار را دشوار می كند.
● هادی ساعی روی نیمكت مربیگری، پشت میز ریاست یا...، آینده ات را كجا جست وجو می كنی
▪ كسی كه از پله موفقیت المپیك بالا می رود حتما یك تفاوتی با سایرین دارد.
این تعریف و تمجید نیست. می خواهم جواب سئوالتان را خیلی رك بدهم. بله بعضی ها بالاتر از یك انسان معمولی تصمیم می گیرند و تصمیماتشان را عملی می سازند. در ورزش باید با سختی ها و از همه مهم تر با نفست مبارزه كنی. كسی كه از این میدان پیروز بیرون بیاید می تواند كارهای دیگری هم بكند. به نظر نمی رسد فردی با این خصوصیات، در كنترل یك میز با تمام مسئولیت هایش دچار مشكل شود.
● نفجم در غیابت كاپیتان تیم ملی در جام جهانی است.
▪ فیض الله نایب قهرمان جهان است. حتی از من قدیمی تر و باتجربه تر است. وظیفه یك كاپیتان سختی و مشكلات تیم را به دوش كشیدن است. از هر كس خطایی سر بزند «یقه» كاپیتان را می گیرند.
● تا حالا شده یقه هادی ساعی را به عنوان كاپیتان بگیرند
▪ همیشه سعی می كنم طوری رفتار كنم كه این اتفاق نیفتد. چه در ورزش و چه در زندگی شخصی ام.
● سید محمد پولادگر به نظرت رئیس فدراسیونی موفق بوده
▪ بله مدیریت خوب، برنامه ریزی منظم و از همه مهم تر صداقتش سبب شده تا در تكواندو ماندنی شود. حاجی مو لای درز سالم بودن مدیریتش نمی رود. همیشه صلاح تكواندو را خواسته، حتی اگر به ضررش تمام شود.
● فكر می كنی چه نقطه ضعفی داشته باشد
▪ بزرگ ترین نقطه ضعفش لطف كردن به افرادی است كه می داند، دارند در حقش نامردی می كنند. بعضی مواقع از این بابت لطمه هم خورده، اما كاری نمی توان كرد.
● خیلی ها نمی دانند كه هادی ساعی اگر یك روز «سواركاری» نكند خوابش نمی برد.
▪ البته این طوری نیست كه می گویید یعنی وقتی مصدوم هستم به باشگاه نمی روم باشگاه آریا در پارك چیتگر. هشت ماه است كه مدیر این باشگاه سواركاری شده ام. «سلز» اسبم كه نژاد روس دارد در این باشگاه نگهداری می شود. روز هایی كه مصدوم نباشم بدون استثنا سوارش می شوم.

بابك صمیمی

منبع : روزنامه شرق