فصل نوین صنایع‌دستی

صنایع‌دستی فصل نوینی آغاز كرده است. دیگر همه تار و پود این صنعت فرهنگی متنوع در هزارتوهای ساختار اقتصادی و صنعتی محصور نیست. در شرایط جدید، توجه به ارزش‌های فرهنگی این هنر- صنعت تاریخی حداقل شأنی همپای ارزش‌های اقتصادی انكار ناپذیر آن به دست آورده است. جز هنر معماری كه می‌توان آن را در مجموعه صنعت ساختمان جای داد، شاید هیچ صنعت دیگری مانند صنایع‌دستی پیشینه و دوام چند هزار ساله در فرهنگ و تمدن ایران نداشته باشد.
این ویژگی منحصربه‌فرد مسئولیت سازمان میراث فرهنگی، صنایع‌دستی و گردشگری را نسبت به توجه روز افزون به هنرهای سنتی و صنایع‌دستی در مجموعه مدیریتی‌اش دو چندان می‌كند. صنایع‌دستی محصول مشترك خلاقیت و مهارت است و نقش مؤثر و دیرینه‌ای در زندگی بشر داشته كه متاسفانه این نقش آفرینی در پیچ و خم معركه مدرنیسم به فراموشی سپرده شده است. این واقعیت تلخ را باید پذیرفت كه صنایع‌دستی، صنعتی است از اینجا رانده و از آنجا مانده، چون نه در ساز و كارهای اقتصاد بازار جایگاهی دارد و نه در مناسبت زندگی همگانی به شایستگی به چشم می‌آید.اینك صنایع‌دستی دوران دیگری از سر گرفته است و دیگر در محاسبات محدود تعریف نمی‌شود. الزامات اجرایی برای رونق و شكوفایی این صنعت در اقتصاد فرهنگ اقتضا می‌كند به روح این صنعت فرهنگی نیز توجه كرد، با مدیریت و مهار افت و خیزهای پی در پی از همه ظرفیت‌ها بهره‌ گرفت و در جستجوی راهكاری برای ثبات و تقویت موضوعات و مسائل مدیریتی این صنعت دیرپای بود. در گذر زمان، دستان رنجور و هنرآفرین زنان و مردان سختكوش این صنعت مستظرفه تنگناهای بی‌شماری را تجربه كرده و اكنون با شوقی زاید الوصف و با هزاران امید و آرزو به سازمان میراث فرهنگی، صنایع‌دستی و گردشگری پیوسته‌اند.می‌بایست دستورالعمل‌ها، رویكردها، رویه‌ها و اقدامات به گونه‌ای باشد كه رفاه مناسب فعالان فراموش شده این عرصه در اولویت‌های مدیریتی قرار گیرد. حساب هنرهای سنتی و صنایع‌دستی از سایر صنایع جداست. در روزگاری كه آلاینده‌های صنعتی با دستیابی به ابزار مدرن، خواسته و ناخواسته مخرب آثار تاریخی و طبیعی شده‌اند، كدام صنعت با اتكا بر حافظه تاریخی این ملت، آرام و عاشقانه از در خانه‌های كوچك وارد می‌شود و یادآور زندگی، طراوت و زیبایی است؟ و كدام صنعت است كه هرگز داعیه سهمی بزرگ از بودجه كشور را نداشته و ندارد؟

منبع : روزنامه تفاهم