نظریه داروین در مورد سازگاری موجودات جهان

داروین معتقد است که در میان موجودات اعم از حیوانات و انسان و .... هر موجودی که توانایی سازگاری نداشته باشد از چرخه طبیعت خارج میگردید.. مثلا انسانها در هنگام سرما برای سازگاری نیاز داشتند که بدنشان مو در آورد ..... او میگوید به طور کلی، محیط از میان اعضای گوناگون یک جمعیت ، به نفع جاندارانی که بهتر سازگاری پیدا کرده اند دست به انتخاب می زند ، که به آن نظریه انتخاب طبیعی داروین گفته میشود .
داروین باور داشت که با ارتقای انسان به سطح فکری و اجتماعی لازم ، یعنی ایجاد موقیعتی مناسب در محیط ، که با استفاده از ابزار ، لباس ، آتش و غیره میسر شد ، انتخاب طبیعی در جهت اصلاح ساختمان بدن متوقف گردید .یعنی دیگر انسان نیازی نداشت تا در موقع لزوم سازگاری پیدا کند . مثلا وقتی سردش میشد دیگر نیازی نبود بدنش با طبیعت سازگار شود بلکه لباس گرم میپوشید تا سردش نشود .
زیرا انسان توانست از ذهنش استفاده کند . دیگر در اینجا برتری جسمی و سازگاری اهمیت نداشت بلکه برای بقا برتری فکر و تعاون اجتماعی ارزشمند شد . داروین استدلال میکند که مردم ستیزه جو ، خودپسند و فاقد روحیه تعاون و همکاری ، که با کمبود ابزار وحدت مواجهند در معرض نابودی هستند زیرا پدیده های بالا جز ضرورتهای اجتماعی هستند .
همچنین افرادی که از تعاون بیشتری برخوردارند ، جایگزین کسانی میشوند که از تعاون کمتری برخوردارند. به طور کلی ، پیشرفت در جوامع بشری به افزایش جمعیت فکور و مستعدو اخلاقی با معیارهای متعالی بستگی دارد . یعنی هر چه افراد یک جامعه فکورتر باشند پیشرفت در جامعه سریعتر و بیشتر است و هر چه افراد فکور جامعه کمتر باشند نه تنها ممکن است جامعه پیشرفت نکند بلکه حتی ممکن است سیر نزولی نیز داشته باشد ...

منبع : سایت همکلاسی