من برنده می‌شوم!

کودکان در سن ۶ تا ۸ سال برای لباس پوشیدن یا برداشتن آخرین شیرینی، مسابقه می‌گذارند و معمولاً در این سن در همه چیز با یکدیگر رقابت دارند.
آیا فرزندتان به‌طور ناگهانی در یک بازی دوستانه، شروع به جنگیدن و زد و خورد می‌کند؟ کودکان ۶ تا ۸ سال دوست دارند که در همه جا و همه چیز برنده شوند و معمولاً رقبای سرسخت یکدیگر می‌شوند. در عین‌حال کار آنها باعث حیرت بسیاری از والدین می‌شود. آیا شما از این نوع رقابت افراطی حمایت کرده یا آن را کنترل می‌کنید؟
اگر چه بعضی از کودکان ذاتاً رقابت‌طلب‌تر از دیگران هستند، ولی کاملاً طبیعی است که آنها برای این‌کار دست به‌کارهای جالب و خنده‌دار بزنند. کودکان در سن ۶ تا ۸ سالگی می‌خواهند خیلی زود بزرگ شوند، آنها مهارت‌های جدید یاد می‌گیرند و می‌خواهند آن‌چه را که می‌دانند به دیگران نشان دهند. وقتی‌که کودکان می‌بینند که بچه‌های هم‌سن و سالشان چه‌ کارهائی انجام می‌دهند، خود را با آنها مقایسه کرده و تلاش می‌کنند که به آنها برسند.
رقابت می‌تواند کودک را برای رسیدن به موفقیت ترغیب کند و همچنین او، حس همدردی و اعتماد به‌نفس خود را تقویت می‌کند. گاهی اوقات، رقابت می‌تواند خنده‌دار و مسخره باشد. ولی این یک طرف قضیه است. بسیاری از کودکان وقتی در یک کار یا یک بازی بازنده می‌شوند از شدت عصبانیت گریه می‌کنند.
همچنین تعدادی از کودکان ۶ تا ۸ سال برای برنده شدن، تقلب می‌کنند. چون فکر می‌کنند که باید حتماً اول شوند. حتی برای برنده شدن قوانین بازی را نیز تغییر می‌دهند. هشت‌ساله‌ها کم‌کم حس رقابتشان کاهش می‌یابد و فکر می‌کنند که بهتر است مشکلاتشان را حل کنند، بنابراین عادلانه‌تر بازی کرده و تا آخر بازی هم قاطعانه می‌نشینند.
● نکاتی در مورد بازنده شدن
ـ رقابت کردن دو رو دارد: برد و باخت. به فرزندتان یاد بدهید که باختن نیز مانند بردن یک امر کاملاً عادی است. کودکان باید بدانند که گاهی اوقات آنها برنده می‌شوند و بعضی وقت‌ها هم ممکن است دیگران برنده شوند و همه چیز در بردن خلاصه نمی‌شود. شما باید به فرزندتان بگوئید آنچه که مهم است داشتن لحظات شیرین و پیشرفت مهارت‌هایمان است.
کودکان باید یاد بگیرند که همیشه نمی‌توانند نفر اول باشند و کسی برنده می‌شود که حواسش را کاملاً جمع کند و بهترین باشد و همه کارها را به‌نحو احسن انجام دهد.
ـ کلمات امیدوارکننده
فرزندتان را به همکاری تشویق کنید و به او یاد دهید که چگونه می‌تواند یک بازنده یا برنده خوبی باشد. آن‌چه را که شما باید به فرزندتان بگوئید عبارتند از:
▪ به‌جای این‌که بگوئید:
ـ هر کسی اول لباسش را بپوشد برنده است.
ـ مثل یک بازنده غمگین نباش.
ـ تو بی‌نظیری، سومین بار است که تو در این مسابقه برنده می‌شوی.
ـ خیلی بد، تو باید بازی را از اول شروع کنی.
ـ برنده شدی! باید برنده می‌شدی!
▪ سعی کنید بگوئید:
ـ هرکسی در ده دقیقه لباسش را بپوشد، جایزه می‌گیرد.
ـ هر کسی شانسی در برنده شدن دارد. برو و به برادرت تبریک بگو.
ـ دوست دارم ببینم که تو همیشه خوشحال و خندان باشی.
ـ حالا می‌توانیم در زمان طولانی‌تری با یکدیگر بازی کنیم.
ـ خیلی جالب است. واقعاً مهارت‌ها و توانائی‌هایت پیشرفت کرده است.
● قوانین بازی
کارشناسان معتقدند که رقابت کردن کار درستی است. به فرزندتان بیاموزید که هنگام رقابت کردن به روی خودش متمرکز شود تا این‌که خود را با هم‌سن و سالانش و یا خواهر و برادرش مقایسه کند. سپس سعی کنید با استفاده از روش‌های دیگر او را به رقابتی سالم تشویق کنید.
هرگز از او نخواهید که حتماً برنده شود. درست است که نتیجه کار خیلی مهم است ولی لذت بردن از آن خیلی باارزش‌تر است. به‌جای این‌که بگوئید که چگونه برنده شود، بهتر است که روحیه او را تضعیف نکنید تا او راحت‌تر بتواند از توانائی‌هایش استفاده کند.
او را تحت فشار قرار ندهید. وقتی کودکان بازنده می‌شوند می‌ترسند در چشم والدینشان نگاه کنند تا مبادا احساس کنند که آنها باید بهتر از دیگران باشند. به فرزندتان در هنگام رقابت روحیه دهید چون آنها می‌خواهند برنده شوند، نه صرفاً به خاطر رضایت شما.
برای او در مورد برد و باخت بیشتر توضیح دهید. به او بگوئید که اصلاً مهم نیست که او برنده یا بازنده شود آن‌چه اهمیت دارد این است که او تلاش کرده. همچنین ممکن است حضور او در کار گروهی خیلی مؤثر باشد و لذت بردن در این‌کار خیلی باارزش است.
قدرت و توانائی او را مهم نشان دهید. شاید فرزندتان نمی‌تواند به توپ خوب ضربه بزند، ولی او خیلی خوب توپ می‌گیرد. زمانی‌که شما او را برای خوب انجام دادن کاری مجبور کنید، او احساس ناتوانی می‌کند یا باور می‌کند که باید در همه چیز برنده شود.
با او در مورد طرز فکر شخصیت‌های مهم صحبت کنید. درباره برنده شدن و یا بازنده شدن زیاد تأکید نکنید و با مثال زدن در مورد نقش‌های مثبت شخصیت‌های مهم او را با این مسائل آشنا سازید مانند یک ورزشکار، ممکن است سرشناس نباشد ولی بازیکن یک تیم بزرگ است.
او را به کارهای گروهی تشویق کنید. اگر فرزندتان نمی‌تواند در بازی گروهی شرکت کند، او را به‌عضویت ورزش‌های انفرادی درآورید تا کمی بزرگ‌تر شود. اگر از بازی‌های گروهی خسته می‌شود، سعی کنید او را به همکاری تشویق کنید. مانند پازل و بازی‌های رایانه‌ای که می‌توانند با یکدیگر بازی کنند.
برای او زنگ تفریح در نظر بگیرید. اگر هنوز بازی تمام نشده و فرزندتان از شکست احساس ناتوانی می‌کند، به او زمان استراحت دهید تا بتواند از بازی لذت ببرد. و این‌کار به این معنا نیست که بازی تمام شده است بلکه زمانی برای تجدید قوا است. هنگامی‌که کودک ۸ ساله شما گریه می‌کند او را به دیدن بازی بقیه اعضاء خانواده تشویق کنید. ولی بعدها متوجه می‌شود که شرکت کردن در بازی خیلی لذت‌بخش‌تر از نگاه کردن به آن است.

منبع : تغییر برای برابری