شهیر ناشناخته!

باز هم موعد انتخاباتی دیگر فرا رسیده و باز هم نامی آشنا بر سر زبانها افتاده; اما این بار حکایت این نام، حکایتی جدید و متفاوت است.
مهندس میرحسین موسوی، آخرین نخست وزیر جمهوری اسلامی ایران همواره چهره ای بوده است که در برهه‌های زمانی نزدیک به انتخابات (به ویژه انتخابات ریاست جمهوری) سرخط مهمترین خبرها می شود تا بلکه برای کاندیدا شدن تحریک شود; اما عاقل تر از این حرفها بوده است که محبوبیت اش را به همین راحتی خرج کند. این بار نیز در سر خط خبرها قرار گرفته است، اما این بار این در دید بودن بیش از همیشه طول کشیده و این خواست خود مهندس است.
دیدار نیمه اردیبهشت ماه مهندس با آیت الله صانعی کافی بود تا بار دیگر نامش بر سر زبانها بیفتد، زیرا که این اقدام غیرمنتظره یک مانور سیاسی - تبلیغاتی دانسته شد تا مهندس کاندیدای احتمالی اجماع اصلاحاتی بشود.
بنابر شنیدهها، وارث مهدی بازرگان، محمدعلی رجایی، محمدجواد باهنر و محمدرضا مهدوی کنی اکنون در مقابل تحرکات دوستانش برای ترغیب وی جهت شرکت در انتخابات به مانند همیشه، مخالفتی نشان نمی دهد.
یاران مهندس نیز با فعال تر کردن تشکل خود، جمعیت توحید و تعاون، در حال خروج از سایه هستند و در تلاش اند تا نتایج مطالعات و تحقیقات فشرده خود که در مورد آن از مهندس موسوی نیز نظرخواهی شده است را به زودی منتشر کنند; افراد تشکل مزبور، اشخاصی هستند که در انتخابات نهم ریاست جمهوری و تا آخرین ساعات مانده به مهلت ثبت نام، در پی راضی کردن مهندس موسوی به نامزدی بودند. تلاشی را انجام دادند که به مانند اولین تلاش این چنینی از سوی علی اکبر محتشمی پور، بهزاد نبوی و موسوی خوئینی ها برای نامزدی مهندس در انتخابات ریاست جمهوری هفتم شکست خورد.
در آن روزها، شورای هماهنگی گروههای خط امام(ره)، متشکل از ۷ گروه مسلمان پیرو خط امام(ره)، یعنی انجمنهای اسلامی معلمان، مهندسین، مدرسین و جامعه پزشکی، دفتر تحکیم، اقلیت مجلس پنجم و سازمان مجاهدین انقلاب از اوایل تابستان سال ۷۵ لابی برای نامزدی مهندس را شروع کردند که با عدم موافقت وی، با شوک عظیمی مواجه گردیدند.
این بار نیز، سومین فصل کتاب «دعوت از آخرین نخست وزیر» با تلاشهای فزاینده جناحین سیاست کشور برای نامزدی وی در دهمین دوره انتخابات ریاست جمهوری اسلامی ایران آغاز می شود; فصلی که معلوم نیست پایانش چیست.
تحرکات حاکی از تمایل نسبی شخص مهندس موسوی بر خلاف دفعات گذشته است; احتمال نامزدی اش را تاکنون رد نکرده است، اطرافیانش در حال راه اندازی پایگاهی خبری - تحلیلی هستند و همه حضورش را یک نیاز می دانند.
«محبوب امام» که در این سالها از سیاست و حتی اظهار نظرات عادی هم دوری جسته بود، در دومین سالگرد پیروزی احمدی نژاد با وجود اینکه تاکید می کرد که «بحث دولتها مطرح نیست»، گفت: «رشد کشور در گرو اقتصاد و سیاست اخلاقی است. افق فکری ما با مولفان قانون اساسی فاصله گرفته است».
این سخنان موسوی که گفت: «اگر می خواهیم استقلال داشته باشیم، اگر می خواهیم رشد واقعی داشته باشیم، اگر می خواهیم به جلو حرکت کنیم بایستی اقتصاد اخلاقی داشته باشیم»، به این تعبیر شد که او به وضعیت رفتارهای مبتنی بر جهت گیریهای اقتصادی کشور در سومین سالگرد دولت نهم انتقاد دارد و آن را مغایر با مبانی اخلاقی انقلاب می داند.
وی افزود: در مقطعی من این مباحث را مطرح می کردم بعضی از دوستان که آن موقع چپ می زدند و بعدا به یک قاعده دیگری غلتیدند، مصاحبه کردند که فلانی توصیه می کند: «بروید حافظ و مولوی بخوانید.» بله توصیه های ما در چارچوب برقراری یک اقتصاد اخلاقی بوده و هست; من اعتقاد دارم رشد کشور ما در گرو یک اقتصاد اخلاقی و یک سیاست اخلاقی است و جز این با مردم خودمان نمی توانیم ارتباط برقرار کنیم.
برخی معتقدند آنگونه که درباره مهندس موسوی مطرح می شود، مهمترین انگیزه وی برای حضور در عرصه مدیریت سیاسی کشور، رفع تهدید خارجی، حفظ جریان اصلاح طلب در قدرت و تداوم بخشیدن به روند اصلاحات است; شاخصههایی که تا کنون خود وی درباره آن سخن صریحی نگفته است. میرحسین موسوی به عنوان یک نیروی انقلابی مدافع ارزش های خط امام(ره)، با همه دلسوزان کشور همنواست و معتقد است که مشارکت حداکثری مردم، توطئه های خارجی را بی اثر می کند. از سوی دیگر، وی با تکیه بر تجارب دولت های پیشین و شناختی که از فضای سیاسی و فرهنگی کشور و جامعه دارد، می تواند در مسیر تکامل حرکت اصلاح طلبانه موجود حرکت کند. البته به نظر می رسد که با توجه به رویکرد اقتصادی موسوی در گذشته و تاکیدش بر عدالت اجتماعی، وی می تواند با نگاه اصلاح طلبانه رهبری نیز همراه شود و به تقویت جایگاه اصلاح طلبان انقلابی در درون جبهه انقلاب بپردازد.
با وجود اینکه آخرین نخست وزیر ایران برای اکثر مردم این سرزمین شناخته شده است، اما نسل سوم و جوان ترهای انقلاب که نقش موثری در انتخابات آتی خواهند داشت، هنوز مهندس را درست نمی شناسند.
هنوز تابلوهای این نقاش را ندیده اند...

منبع : روزنامه مردم سالاری