پنجشنبه, ۱۳ اردیبهشت, ۱۴۰۳ / 2 May, 2024
مجله ویستا


نماهای‌ خیلی‌ خیلی‌ نزدیک‌ در روزگاران‌ خیلی‌ خیلی‌ قدیم‌


نماهای‌ خیلی‌ خیلی‌ نزدیک‌ در روزگاران‌ خیلی‌ خیلی‌ قدیم‌
«گریفیث‌» در شناساندن‌ و اشتهار چندین‌ هنرپیشه‌ دست‌ داشته‌ است‌. هنرپیشگانی‌ كه‌ می‌توانستند تذكرات‌ او را در صحنه‌ اجرا كرده‌ و در سینما كه‌ هنوز نتوانسته‌ بود بطور كامل‌ در میان‌ مردم‌ محبوبیت‌ پیدا كند به‌ كار ادامه‌ دهند. اشخاصی‌ چون‌ «آرتور جانسون‌» كه‌ مدتها در فیلم‌های‌ «بیوگراف‌» نقش‌ اول‌ را داشت‌ یكی‌ از برجسته‌ترین‌ این‌ هنرپیشگان‌ بود و «فرانك‌ پاول‌» كه‌ اولین‌ خون‌آشام‌ سینما بود و بالاخره‌ او كاشف‌ «تدابارا» با فیلم‌ «یك‌ احمقی‌ بود»، محصول‌ ۱۹۱۴ بود. ولی‌ همزمان‌ با اصرار «گریفیث‌» به‌ پیترز در این‌ مورد كه‌ نماهای‌ نزدیك‌ و نزدیكتر از هنرپیشگان‌ بگیرد چهره‌های‌ گرفته‌ شده‌ چه‌ با نور طبیعی‌ و چه‌ نور مصنوعی‌ كه‌ كم‌كم‌ داشت‌ جا می‌افتاد، دایما كیفیت‌ خود را از دست‌ می‌دادند«گریفیث‌» شروع‌ كرد به‌ استفاده‌ از یك‌ عده‌ بازیگران‌ جوانی‌ كه‌ به‌ علت‌ تازه‌كاری‌شان‌ هیچ‌ خط‌ مشخص بازیگری‌ در كارشان‌ به‌ چشم‌ نمی‌خورد. یكی‌ از آنها دختر شانزده‌ساله‌یی‌ به‌ نام‌ «مری‌ پیكفورد» بود كه‌ كارش‌ را با ایفای‌ نقش‌های‌ كوتاه‌ در فیلم‌هایی‌ چون‌ «كاری‌ كه‌ مشروب‌ كرد» و «ویلای‌ تك‌ افتاده‌» و نقش‌ طویل‌تری‌ در «ویولن‌ ساز كره‌ مونا» آغاز كرده‌ بود.
سه‌ تازه‌ وارد دیگر سینما «بلانش‌ سوییت‌» قهرمان‌ زن‌ بسیاری‌ از فیلم‌های‌ «بیوگراف‌»، «میبل‌ نورماند» و «می‌مارش‌» بودند، در اوت‌ ۱۹۱۲ خواهران‌ «گیش‌» برای‌ اولین‌ بار در فیلم‌ «یك‌ دشمن‌ نادیده‌» ظاهر شدند. «رابرت‌ هارون‌» كه‌ كارش‌ را برای‌ اولین‌ بار با نامه‌رسانی‌ در استودیو شروع‌ كرده‌ بود بعدها به‌ هنرپیشگی‌ روی‌ آورد. «مری‌ پیكفورد» برادر خود «جك‌» را نیز به‌ هنرپیشگی‌ كشاند.
روش‌ كار «گریفیث‌» كاملا مناسب‌ كار با این‌ بچه‌های‌ احساساتی‌ بود او بطور عادی‌ همه‌ صحنه‌ها را تمرین‌ كرد تا همه‌ نقش‌ خود را به‌ آسانی‌ دریابند و فیلمبردار هم‌ از كار راضی‌ باشد. او هیچ‌وقت‌ از فیلمنامه‌ استفاده‌ نمی‌كرد. وقتی‌ اصرار داشت‌ كه‌ صحنه‌های‌ خراب‌ را دوباره‌ بگیرند با مخالفت‌های‌ شدیدی‌، بویژه‌ هنگامی‌ كه‌ تازه‌ كارگردانی‌ را آغاز كرده‌ بود، روبرو می‌شد هرچند مثلا در فیلم‌ «ویلای‌ تك‌ افتاده‌» این‌ اجازه‌ را گرفته‌ بود، «پیترز» و دیگران‌ از این‌ افراط‌ و زیاده‌روی‌هایش‌ در كار سینما مات‌ و مبهوت‌ می‌ماندند.
● طول‌ فیلم‌
نوآوری‌ دیگر افزایش‌ طول‌ فیلم‌ بود. «گریفیث‌» در ماه‌ مه‌ ۱۹۱۱، علی‌رغم‌ مخالفت‌های‌ شدید، اصرار ورزید كه‌ فیلم‌ «اینوك‌ آبردن‌» را به‌ جای‌ یك‌ حلقه‌ معمولی‌ در دو حلقه‌ بسازد. البته‌ هر حلقه‌ بطور جداگانه‌ به‌ نمایش‌ در می‌آمد، چون‌ هنوز این‌ عقیده‌ لجاجت‌ بار پابرجا بود كه‌ تماشاگران‌ بیش‌ از دوازده‌ دقیقه‌ تاب‌ تحمل‌ یك‌ فیلم‌ داستانی‌ را ندارند. این‌ باور باید رفع‌ می‌شد. بویژه‌ آنكه‌ فیلم‌های‌ كشورهای‌ دیگر كه‌ به‌ امریكا می‌رسیدند عموما طویل‌تر بودند نوآوری‌های‌ سینمایی‌ هم‌ مثل‌ اغلب‌ موارد دیگر وقتی‌ از خارج‌ به‌ امریكا وارد شد زودتر در نزد مردم‌ پذیرفته‌ شد تا اینكه‌ خودشان‌ در داخل‌ بتوانند فیلم‌های‌ طویل‌ را محبوب‌ كنند. اما اهمیت‌ «گریفیث‌» در این‌ نكته‌ است‌ كه‌ او این‌ مساله‌ را دریافته‌ بود كه‌ زمان‌ ایجاب‌ می‌كند فیلم‌های‌ طویل‌تری‌ ساخته‌ شوند.
«گریفیث‌» در ۱۹۱۲ آماده‌ بود كه‌ پیشرفت‌ دیگری‌ در كارش‌ عرضه‌ كند.
او حرف‌های‌ زیادی‌ برای‌ گفتن‌ و نوآوری‌ تازه‌یی‌ برای‌ بیان‌ این‌ حرف‌ها در سر داشت‌. او هنوز از مسائل‌ و مشكلات‌ اجتماعی‌ دست‌ برنداشته‌ بود، او در اواخر این‌ سال‌ یكی‌ از زیباترین‌ فیلم‌های‌ كوتاه‌ خود را به‌ نام‌ «تفنگداران‌ كوچه‌ پیگ‌» ساخت‌. این‌ فیلم‌ چه‌ به‌ عنوان‌ تجربه‌یی‌ در واقعیت‌گرایی‌، چه‌ به‌ عنوان‌ پدر فیلم‌های‌ گانگستری‌ دهه‌ بعد یا به‌ عنوان‌ كاری‌ تازه‌ در تركیب‌ عوامل‌ مختلف‌ سینما كاری‌ شایان‌ توجه‌ است‌. فیلمبرداری‌ این‌ فیلم‌ بسیار غیرمعمولی‌ است‌ و بخوبی‌ می‌توان‌ از این‌ فیلم‌ دریافت‌ كه‌ در «تعصب‌» او از چه‌ تكنیك‌هایی‌ استفاده‌ كرده‌ است‌. یكی‌ دیگر از فیلم‌های‌ قابل‌ توجه‌ این‌ سال‌ «كلاه‌ نیویورك‌» با بازی‌ «لانیل‌ باریمور» در نقش‌ قهرمان‌ و «مری‌ پیكفورد» بود. در این‌ فیلم‌ از قطع‌ به‌ عقب‌ها، نماهایی‌ از نزدیك‌ و صحنه‌هایی‌ كه‌ با سهولت‌ و استادی‌ به‌ دقت‌ بسیار تدوین‌ شده‌اند، استفاده‌ می‌كند. از نماهای‌ كاملا نزدیك‌ به‌ عنوان‌ وسیله‌یی‌ برای‌ تشریح‌ و از بازیگران‌ تازه‌كار به‌ جای‌ بازیگران‌ سرشناس‌ و شناخته‌شده‌ تئاتر استفاده‌ شد. این‌ طرح‌ برای‌ كادر كوچكی‌ در مقایسه‌ با تئاتر به‌ وسیله‌ «آنیتالوس‌» هنرپیشه‌ شانزده‌ ساله‌ تئاتر در سان‌ دیگو پیشنهاد شده‌ بود. در این‌ دوره‌، فكرهای‌ تازه‌ برای‌ كار فیلمسازی‌ هم‌ از سوی‌ اعضای‌ موسسه‌ و هم‌ از جانب‌ افراد غیر عرضه‌ می‌شدند. «مری‌ پیكفورد»، «مك‌ سنت‌» و دیگران‌ در بسیاری‌ از طرح‌هایی‌ كه‌ «گریفیث‌» عرضه‌ كرد دست‌ داشتند.
منبع : روزنامه اعتماد